Geplaatst Januari begon goed, ik reed na 1,5 jaar weer de eerste wedstrijd met mijn maatje Likari.
Na een peesblessure en daarna een slecht passend zadel wat rugproblemen veroorzaakten hadden we er een tijd uitgelegen. In januari reden we onze tweede wedstrijd in het M2, hij vond de accommodatie met kerstbomen erg spannend, maar we reden toch een winstpuntje.
In januari nam ik ook afscheid van mijn merrie Zivilynn (moeder van Gaia), die zich nu op dierenkliniek Dennenoord ontfermt over moederloze veulentjes.
In februari reed ik ook wedstrijden met Likari, we waren inmiddels lekker op weg naar het Z en mochten een keer met S&T oefenen in de les.
Thuis lekker trainen en lol maken samen
Begin maart reden we onze, wat later bleek, laatste wedstrijd. Dit maakte onze eindstand M2+8
19 maart ging ik rijden met Likari, gewoon trainen.. Na de training zette ik hem op stal en direct ging hij liggen. Dierenarts erbij, koliek.
De dierenarts is er meerdere keren bij geweest en veel gestapt. Toen kwam de vraag, zou je hem willen laten opereren... Paard op de trailer geholpen en naar Utrecht gereden, daar bleken zijn bloedwaarden al zo slecht te zijn, en hij had zoveel pijn, dat de kans dat een operatie hem zou helpen erg klein was. De moeilijkste keuze waar ik in mijn hele leven voor gestaan heb. Ik heb mijn allerbeste maatje laten gaan, zoveel pijn, dat had hij niet verdient...
Een hele moeilijke tijd brak aan. Ik wilde liever niets meer met paarden te maken hebben, zoveel verdriet had ik. Er gaat nog steeds geen dag voorbij dat ik niet aan mijn maatje denk. Hij was mijn once in a lifetime paard, mijn maatje, mijn soulmate op 4 benen..
Maar er stonden nog steeds 2 paarden op stal die mijn aandacht ook nodig hadden. Na een dikke maand zat ik voor het eerst weer op een paard, heel erg moeilijk kan ik je vertellen.
Gaia weer aan het oppakken in mei
Belthazar
Ik merkte dat ik het wedstrijd rijden, rijden met een doel, erg miste. Gaia was nog niet klaar om op wedstrijd te gaan en Belthazar kon niet mee op wedstrijd. Ook kwam ik er in deze periode achter dat ik Belthazar eigenlijk niet kon rijden zonder (flinke) rugpijn.
In augustus zag ik een paard op facebook voorbij komen wat mij wel aansprak. Eigenlijk was ik niet echt op zoek, maar dit paard trok mijn aandacht.
In augustus kwam Apart op stal, al is hij hier op stal nu omgedoopt tot Harrie
In augustus mocht Gaia een keer 1 proefje mee in de B, 2e met 195 punten.
Thuis trainen
In september nam ik hem mee naar een oefenwedstrijdje, wat helaas resulteerde in een cursus zandhappen
Geen heel goed begin, maar in oktober gingen we voor het eerst echt op pad samen. 2x een 2e prijs met 2 winstpunten zorgde voor een goed begin in het M2.
Om elkaar een beetje te leren kennen op vreemd terrein heb ik hem een aantal keer meegenomen op wedstrijd. Inmiddels hebben we de punten voor het Z1 binnen. Begin 2017 hopen we ons debuut te maken!
Thuis trainen we natuurlijk hard door
S&T is niet zo ons ding, we gaan lekker verder op een trensje
Dat was het dan, mijn 2016.. Een jaar waarvan nooit had verwacht dat het zo zou lopen. Een jaar vol verdriet, maar waarbij we langzaamaan toch vooruit gaan kijken. Hopelijk brengt 2017 ons veel plezier en geluk, waarin in eindelijk mijn droom van het Z starten, waar kan gaan maken.
