Geplaatst Sinds Juni ben ik in het bezit van een kruising PRE van 7 jaar.
Hij is 1,48 hoog en heeft helaas geen fijn verleden gehad.
We hebben veel grondwerk gedaan zodat we elkaar volledig leerde vertrouwen.
Ik ben van mijzelf al een vrij angstige ruiter, en charlie kon echt 'ontploffen'.
Hij bokte of steigerde niet, maar ging zo hard aan de ren dat er geen stuur of rem meer opzat.
Nu ben ik een paar keer flink er vanaf gevallen. Ik was zo bang geworden dat ik alleen nog maar anderen liet rijden, en uiteindelijk de knoop doorgehakt dat hij beter af was bij iemand anders.
Kopers gehad, en die waren helemaal weg van hem! Maar ik begon zo hard te huilen, het deed me zó zeer!
Ik kon het niet, hij is mijn therapeut, mijn maatje, mijn familielid.
Zo dus besloten dat ik er voor de volle 100000% voor ga, we hebben les genomen, en we hebben een clinic mee gereden van Tahnee van Wenum. Het gaat steeds beter, en sinds een half jaar heb ik gisteren voor het eerst een galopje aangedurft!
Nee charlie, jij gaat niet meer weg. wij komen er samen wel!
