Bokt.nl

Hallo lieve bokkers!
Na jaren alle topics te lezen van jullie voorbije jaren met jullie paard kan ik dit jaar eindelijk mijn eigen topic hierover openen.
2016 was voor mij het eerste jaar waar ik echt mijn eigen paard heb en wat voelt dit goed!

Alles gebeurde zeer onverwachts en snel bij mij. Ik was niet echt op zoek naar een paardje… Wel was ik al sinds mijn 16de stapelverliefd op het fjordenras. Mocht er ooit een eigen paard komen, dan was het een fjord en liefst een hengst en niet ouder dan 5jaar.
Onverwachts kwam Olaf op mijn pad, een (bijna) 3jarige fjordenhengst. Ik was meteen verliefd op zijn lieve oogjes, deze kwam mee naar huis!


Hij zag er nog niet echt ‘goed’ uit met zijn dikke wintervacht waar hij zelf al plukken uitgeschuurd had, maar wat was ik verliefd. Eindelijk mijn eerste eigen paard!
Olaf liet me ook meteen kennis maken met het lieve maar ook koppige fjordenkarakter. Ik had voorheen nog nooit een fjord van dicht gezien, laat staan erop gereden dus alles was nieuw voor mij i.v.m. dit ras.


Langzaam aan begon hij van zijn wintervacht af te geraken en begon hij er beter en beter uit te zien.
Maar nu zijn manen nog. Ik wou en ik zou een mooie fjordenboog krijgen bij hem! Dit wilde enkel zeggen dat ik de schaar in zijn manen moest zetten. Wat zag hij er dan verschrikkelijk uit.


Langzaam aan lieten we hem ook wennen aan het hoofdstel en de longeerlijn. Dit deed hij alsof hij niets anders gewoon was.
Gaan wandelen aan de hand, namen we er af en toe ook al eens bij (korte wandelingetjes welliswaar).


Nadat Olaf alles zeer goed aanpakte i.v.m. het hoofdstel en het zadel hebben we besloten dat we rustig aan konden proberen hem gewoon te maken aan een persoon op zijn rug. Het was die dag zelfs niet echt gepland (had geen rijbroek mee), maar rijden ging het toch niet worden, enkel eens op zijn rug gaan zitten.


Olaf pakte dit zo goed op dat ik de volgende keer dat we dit probeerde, er al zelfstandig mee kon rijden in een super grote piste… Olaf keek van niets op! Stap, draf, stuur, rem,… het was alsof hij nooit iets anders had gedaan.


Nadat hij een kleine maand zo flink heeft meegewerkt aan het zadelmak maken was het tijd dat hij de rust kreeg die hij verdiende. Olaf mocht genieten van de weide, knuffelen en leuke borstelbeurten. Het zadel zat voor even weggeborgen in de kast.
Hij kreeg hierdoor ook even de tijd om wat zwaarder te worden want hij had toch nog een fijn puppyborstkastje .


Na verloop van tijd was ik die sjieke fjordenboog toch wat beu… Ik wou iets anders in zijn manen. Als ik echt mocht kiezen, dan werden het hartjes in zijn manen, vond dit zo lief en schattig! Vriendlief vond dit dan weer zeer belachelijk. Ik wou een hengst, had nu een hengst en dan ging ik hem zeer vrouwelijk maken in zijn ogen… Misschien had hij wel wat gelijk. Dus zo kwamen er puntjes in zijn manen i.p.v. hartjes.


Olaf begon in juni wat ambetant te worden. Hij begon zich echt heel erg te stellen tegenover mij en zijn hengstengedrag kwam weer naar boven. Dit was voor ons een teken dat we best weer konden beginnen met het werken i.p.v. hele dagen op de weide te staan.
Olaf is trouwens een echt werkertje, is met verloop van de tijd gebleken. Moe of niet, hij blijft altijd zeer enthousiast lopen. Nieuwe dingen pakt hij ook enorm snel op. We begonnen het rijden dus rustig aan op te pakken met af en toe een lesje tussendoor zodat we zeker geen verkeerde dingen gingen aanleren.


Natuurlijk mocht het rusten af en toe niet onbreken, hij is natuurlijk nog steeds een jonge man die ik graag nog jaren aan mijn zijde wil hebben. Lekker kroelen in de wiede hoort er dus ook bij!
Al is Olaf eerder van het principe dat hij zijn buikspieren liever op pijl houdt, je weet nooit wanneer je een mooie merrie om de hoek ziet passeren .


Een droom van mij die ik al enkele jaren koesterde was les hebben van Jolanda Adelaar. Toen zag ik op haar facebookpagine plots verschijnen dat ze naar Nederland kwam voor een clinic. Super! Ik heb meteen gekeken als dit dicht bij ons lag want ik woon in België en zag een super lange rit met een 3jarige echt niet zitten. Gelukkig viel de rit mee en kon ik me inschrijven. Een droom die uitkwam.
De clinic duurde 30minuten en er werd echt heel goed rekening gehouden met zijn jonge leeftijd. Ik heb er enorm veel van geleerd en hoop binnen enkele jaren dit nogmaals te kunnen doen.


We bleven rustig verder trainen, maar soms dacht Olaf daar toch het zijne van
Gestarfd in de hoek.


Een tijdje geleden namen we onze eerste wedstrijd mee. Geen officiele wedstrijd dus voor ons de ideale gelegenheid om gewoon te worden aan het wedstrijd gebeuren en dat Olaf leert dat dit niet erg is.
Ook was het een hele beproeving dat hij tussen andere paarden en vooral merries moest rijden.
Ik heb dit 3 keer gedaan en stond de 10de en 11de plaats van de ongeveer 25-30 deelnemers en 1maal 14de van de 40 ruiters. Ben trots op mijn kleine man!


We blijven rustig verder trainen maar het plezier moet echt voorop blijven staan bij ons. Ben wel heel tevreden over de vooruitgang die Olaf boekt, zowel onder het zadel als ernaast.
Ook is hij lekker uitgezet en ziet hij er al veel stoerder uit dan in het begin.


Vooral het plezier en het genieten is bij ons belangrijk. Zeker aan zijn jonge leeftijd.
Zo beginnen we rustig aan enkele wandelingen. In het begin ging dit nog niet zo goed want Olaf maakte zich hierin super sterk. Nu begint dit aardig goed te lukken.


Ik hoop dat 2017 nog een spetterend jaar mag worden voor ons waar vooral plezier op de eerste plaats staat. Ik heb enkele dingen opgeschreven dat ik graag nog wil bereieken met hem in dit jaar (wandeling naar het bos, zee,…) maar we zien wel waar we komen.