Geplaatst Kiara deed het onwijs goed en is binnen een half jaar getransformeerd van draak naar knuffelpaard.
We reden na een goed jaar mee op de onderlinge dressuurwedstrijd om te oefenen.
Ondertussen reed de eigenaresse ook op Kiara en was ik nog steeds in strijd met de vosruin, wat een vervelende pony (1.57)! Hij beet, deed lelijk, luisterde niet en ik kon de eerste paar maanden niet met hem overweg. Besloten om hem alleen te longeren en er niet meer op te stappen. De eigenaresse zei al, hij is eenkennig en hij moet je gaan accepteren, dan is hij zo lief. Tuurlijk, dacht ik, hij en lief??
Een goed jaar later ging het steeds beter met Winnie en mij, in overleg met de eigenaresse er toch maar weer eens opgestapt en wat bleek, we reden zo samen weg!
Aangezien de eigenaresse zelf erg blij werd van Kiara en daar meer doelen met had dan met Winnie uiteindelijk besloten om volledig te wisselen. We hebben ze een half jaar samen gereden, allebei 2x per week. En nu ging zij met Kiara en ik met Winnie, met mogelijkheid om hem te starten!
En tegen alle verwachtingen in, werden Winnie en ik beste maatjes. We konden zo goed met elkaar overweg en veel dromen kwamen uit. Zo zijn we in oktober 2015 voor het eerst B gestart en kwamen we gelijk met dikke punten thuis!
Thuis was Winnie erg lastig te rijden wanneer het moeilijk werd, hij maakte de gekste bokkesprongen en haalde alles uit de kast om onder het werk uit te komen. Maar och, wat was hij dan weer braaf op ander terrein (ik heb die pony nooit begrepen
). We waren netjes binnen 10 proeven de B door en mochten L1, ook dat deed hij super, al begon hij af en toe ook raar te doen op wedstrijd waardoor ik een paar keer mijn proef niet af heb kunnen maken en heb af gegroet. Zo kon hij in proef 1 195 punten lopen en in proef 2 kon ik afgroeten.. Al met al in de loop der tijd zo vreselijk gek op dit gekke mannetje geworden, wat een karakter zat hierin. En wat was hij altijd blij!
Tot het noodlot toesloeg, wegens persoonlijke omstandigheden bij de eigenaresse moest Winnie verkocht worden..
Er waren twee opties, hem zelf houden of hem verkopen. En wat had ik hem graag gehouden als ik de tijd en het geld ervoor had gehad. Ondertussen was hij al 15 en ik vond het zo erg om hem op die leeftijd nog ergens anders onder te moeten brengen, bij iemand die hem niet kent, die niet met hem om weet te gaan en hem niet in zijn waarde laat met al zijn gekke fratsen.. Om een mooie herinnering aan hem te houden heb ik Emmie Collignon van ECphotographs gevraagd of zij hem nog 1 keer mooi op de foto wilde zetten.
Winnie is in augustus al weg gegaan, maar ik wilde de foto's alsnog met jullie delen.
Op de dag van de foto's was het vreselijk warm, we hebben onder het zadel alleen 'voor het plaatje' wat foto's gemaakt.
Ik mis Winnie nog elke dag en er gaat geen dag voorbij dat hij niet door mijn hoofd spookt. Gelukkig gaat het erg goed met hem en is hij braaf bij zijn nieuwe plekje. Ik hoop dat jullie de foto's net zo mooi vinden als ik.
Ik wil er nog 1 écht groot laten afdrukken, welke zouden jullie doen?
