Angst na ongeluk...

Moderators: Neonlight, balance, C_arola, Sica

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
khirshanta

Berichten: 7565
Geregistreerd: 28-08-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-11-16 22:06

Ik zit in hetzelfde schuitje!

Situatie: heeeeeeeeeeeel veel jaar niet gereden, nieuw in western, maar 2 keer op redelijk nieuw lease paard gezeten, draf is niet ons sterkste punt.

Eerste draf poging eindigde in alleen aanspringen in galop, en door slecht aansingelen schoof het zadel. Paar weken last van mijn onderrug gehad...

Ik zei nog 'oh- krijgen we wel goed. Anders vanuit galop naar ontspanning en dan draf'. Mettertijd zag ik meer op tegen draven. Wel gestapt, gewerkt aan zit en paard werd door ostheopaat onder handen genomen.

Stalgenootje bood aan te helpen, met haar hulp heb ik zaterdag voor het eerst op mijn lease paard gedraafd. Ook aangegeven dat ik het spannend vond voor we begonnen. Nou, denderend ging het niet, maar uiteindelijk een 'het kan ermee door' volte gereden (volte rond, goed genoeg rechtop, ritme was ok)

Paard had er toen ook genoeg van :p

Dus doe waar je je goed bij voelt. Wil je je plekje vinden in stap? Doen. Wil je aan de longe? Doen. Wil je achterstevoren zittend op je paard sudoku's maken? Doen. Wat jij wilt, in jouw tempo.

Hoe je je voelt is niet gek, het is compleet normaal. Persoonlijk kan ik in ieder geval aanbevelen om je instructeur te vertellen hoe je erin staat. Dan krijg je instructie op de juiste, en meest prettige manier.

Je komt er wel, dat weten wij allemaal. Gewoon je eigen tempo.

Anoniem

Re: Angst na ongeluk...

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-11-16 22:12

Ik zou ook doen wat de anderen aanraden: wedstrijd afzeggen.
En daarnaast zou ik je instructeur vragen of die niet een of zelfs een paar keer per week op jouw paard wil rijden om de draf/galop overgang er goed in te zetten. Het klinkt namelijk alsof je paard daarvoor nog veel begeleiding nodig heeft van de ruiter en die kun jij nu geestelijke en lichamelijk niet geven. Dan zijn jullie er allebei beter af als iemand anders er snel en efficient de knopjes op zet en jullie eerst eens een tijdje samen kunnen doen wat jullie allebei kunnen, en daarna pas weer kijken naar je paard begeleiden in nieuwe/moeilijkere oefeningen.

Esaqar

Berichten: 3179
Geregistreerd: 22-05-13

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-16 23:05

Oké...
Wát een reactie's... ik zit hier echt met tranen in mijn ogen... ik vind dit echt geweldig...
Iedereen bedankt voor alle reactie's. Ik wordt er eigenlijk een beetje verlegen van en weet niet zo goed wat ik moet zeggen...

Ten eerste, jullie hebben allemaal gelijk dat ik die stomme wedstrijd af moet zeggen. Het was denk ik in een opwelling dat ik me heb opgegeven. In de tijd dat ik nog was van, niet denken maar doen, een paar weken geleden. De tijd dat ik net een halve week op het paard zat en dacht, dit doe ik zo even!
Spoiler:
En ik wil mijn paard en mij in wedstrijdoutfit zien :7


Ten tweede, jullie hebben ook gelijk dat ik het rustig aan moet doen en niks moet overhaasten. Ik moet alles op mijn tijd doen.

Verder...
Vergeten te melden in het topic, maar misschien wel het allerbelangrijkste! :o Mijn paard is hier verschrikkelijk goed afgekomen. Zij had enkel wat 'krassen' op de bovenkant van 3 benen. :) Liep direct na het ongeluk kreupel. Eenmaal terug op stal hebben Sanne en Ingrid haar super verzorgt. Benen afgespoeld en ontsmet met betadine. Diezelfde avond ben ik nog langs geweest en toen liep ze goed. :) Heeft daarna niet meer kreupel gelopen! (Wel nog een keer over het draad gesprongen waardoor haar enigste niet verwonde been ook verwond was... en haar achterbenen open geschuurd tegen de muur, kan ook alleen mijn paard eh...

Verder is de osteopaat geweest want ze zat flink vast in haar rug.
Ik rij met een ander, passend, zadel. Mevrouw was 100+ kilo aangekomen en haar/mijn eigen zadel was veel te krap geworden.

Uh- verder... aan een longeerlijn hoeft niet perse, maar ik hou het gewoon met lekker rond stappen en draven. Eventjes geen galop. Dat komt wel weer.

Dit was trouwens de doorslaggevende reactie... Bora2013 jij bent de schuldige :=
Ik kreeg echt tranen in mijn ogen. Wat een lieve reactie zeg... en je hebt heel erg gelijk... en het was de bedoeling dat mensen geen moeite moeten hebben met het lezen van het verhaal, want ik wou gehoord worden... ik wou dat mensen het lezen zodat ik tips zou krijgen... :o

Bora2013 schreef:
Geen enkele moeite met het lezen van je verhaal, leest als een spannend penny-boek :D Heel veel bewondering dat je er weer op bent gestapt, je hebt heel veel passie voor het rijden en ook voor je paard. Maar je kunt je zelf wellicht voor de gek houden, je paard niet. Spanning werkt averechts en dat weet jij vast wel. Je zelfvertrouwen is nu even afgenomen en zul je stap voor stap moeten opbouwen door positieve ervaringen. Heel laatste wat jij en je paard nu kunnen gebruiken is nog een misser, dus veiligheid nu even voor alles. Neem je angst serieus en wees trots op jezelf dat je niet opgeeft. Ik vind je een kanjer!!!!! En... gewoon vertellen aan stalgenoten dat je nu even bang bent en om die reden een paar stappen terug doet geeft jou de ruimte om je te gedragen zoals je je voelt. En geloof me, dat is heerlijk ontspannen.


Nogmaals. Zo lief alle reactie's! Ik heb ze allemaal gelezen... fijn dat er ook mensen zijn die in 'hetzelfde schuitje' zitten. Alhoewel, ik moet toegeven dat ik hier liever alleen in stond zodat niemand anders dit verder mee hoef(te) te maken. :')
Ik weet écht niet wat ik moet reageren... maar ik vind dit gewoon zo onwijs lief...

KittyDylan

Berichten: 8911
Geregistreerd: 08-09-13
Woonplaats: Kessel (LB)

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-11-16 23:17

Waarom wil je je paard zo graag in wedstrijdoutfit zien? Dan zadel je haar toch zo de eerstvolgende rit? ;)

hagelslag
Berichten: 9248
Geregistreerd: 18-09-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-11-16 23:18

Ahh wat een vervelend ongeluj.
En ik snap je gevoel helemaal.
Ik ben vorig jaar 24 december echt zo onnozel gevallen....
Gevalletje pony is fris maakt een bokje schrikt van zichzelf en rent weg, zag ineens het einde van de bak en gaat rechts in ik lig links in de omheinig.
Buitenmeniscus kapot.
Ben toen thuis gekomen op de pony van mn zusje.
We reden in de bak bij iemand anders... mijn linker been weigerde dus dienst en mijn zusje dr pony kun je vsn beide kanten opstappen.

Ik kon uiteindelijk pas mei-juni voor het eerst weer opstappen. Helaas was mijn knie toen nog niet goed en eind juni een 2de operatie gehad.
Na de 2de operatie na 7 weken opgestapt.
Mijn zusje heeft haar eerst even gereden en daarna ik. Voornamelijk stap maar boeiend.... De 2de keer heeft ze even "aangevoeld" hoe ze die dag was. Maar na een paar rondjes zelf opgestapt

Ik ben niet echt bang geworden maar vooral voorzichtig... Mijn pony heeft dit toen echt niet met opzet gedaan en dat merk je echt.

Plus als ze onnozel doet stapt mijn zusje er even op en dit ervaart mijn pony als straf _O-
Niet dat mijn zusje veel anders doet maar de link tussen een bwetje heet zijn of dom doen en mijn zusje heeft ze wel gelegd.

senna21

Berichten: 11947
Geregistreerd: 17-03-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-11-16 23:22

Er zijn interessantere prijzen te winnen dan een winstpunt :P

Als het jouw lukt om het vertrouwen in je paard en jezelf terug te vinden, heb je de hoofdprijs gewonnen.
Neem daar wel de tijd en goede begeleiding voor. Niet iedere instructeur is geduldig en invoelend genoeg om je te leren vertrouwen.

The_Cat

Berichten: 7296
Geregistreerd: 04-11-15
Woonplaats: BE

Re: Angst na ongeluk...

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-11-16 23:28

Wat ongelooflijk heftig, wat ik vooral geleerd heb is niet forceren, doe het rustig aan. Als je teveel wil kan je mss het nog erger maken

Maflinger_S
Berichten: 12180
Geregistreerd: 01-07-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-11-16 23:33

Angst is in principe heel goed: dat betekent dat je hersens het nog doen want je hebt er iets van geleerd, van het ongeluk :D.

OK, alle gekheid op een stokje, het is natuurlijk niet leuk dat je nu bang(er) bent om te rijden. Maar het goede nieuws is dat het je eigen paard is en dat je dus alle tijd kunt nemen om het rijden met haar weer op te pakken. En voelt het rijden nog niet goed, dan zijn er vooreerst veel vormen van grondwerk die jullie samen kunnen doen. Naarmate jouw vertrouwen groeit en je angst kleiner wordt, kan je weer aan rijden gaan denken. Zoals gezegd, dat hoeft niet gelijk. En als je wilt weten hoe jij en je paard eruit zien in wedstrijdoutfit dan doen jullie die toch aan en plan je een fotoshoot?

MDWStables

Berichten: 1440
Geregistreerd: 27-09-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-11-16 23:59

Jeetje wat een nare breuk... Ik ga je eventjes volgen. Ik heb zelf vorig jaar na een val mijn schouder verbrijzeld en nu na de geboorte van mijn kind twijfel ik over de toekomst met de paarden. Ik heb dus al ruim een jaar niet op een paard gezeten, heb mijn jonkie verkocht want ik neem geen extra risico door een jonkie nog te gaan rijden en mijn oude paard is met pensioen. Nou mag ik best een paard rijden van iemand dus misschien ga ik dat binnenkort wel weer proberen. Af en toe krijg ik er echt zin in, maar ik ben toch terughoudend. Geen angst (tenminste nog niet), maar het risico wat ik loop met al dat hekwerk in die schouder en daarbij de zorg voor mijn baby...

Wel heb ik met mezelf 'afgesproken' dat als ik er met knikkende knietjes naast sta dat het over is. Plezier staat nog steeds voorop. Dan blijf ik mijn bejaarde wel poetsen en eventueel een fokmerrie of een ander gezelschapspaard erbij. Er zijn genoeg dingen met paarden te doen zonder erop te stappen :)

daniweerd
Berichten: 1200
Geregistreerd: 27-03-09

Re: Angst na ongeluk...

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 00:29

Zo herkenbaar....heb in april mijn lendewervel gebroken en nu ben ik zover dat ik 10 minuutjes per week zwetend en wel op mijn paard zitmaar ik wil doorzetten dus ga ik steeds een stapje verder....in alle rust en alleen met mijn instructrice erbij. Heel veel succes. Het gaat jou ook vast lukken

Faline

Berichten: 7803
Geregistreerd: 22-10-01
Woonplaats: Berltsum

Re: Angst na ongeluk...

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 01:38

Wat iedereen hierboven ook zegt, lekker concours afzeggen. Leg jezelf niks op en kijk wat je per keer kan. Zo kom je steeds wel weer een stapje verder.

Ik heb zelf een paard gehad waar ik meer naast gelegen heb, dan dat ik er op heb gezeten. Dat heeft me ook erg angstig gemaakt. Dat paard heb ik verkocht, want we waren echt alle vertrouwen in elkaar kwijt en ik zag dat niet meer goed komen.
Ik heb een ander paard uitgezocht, of hij mij eigenlijk. Een onbeleerde 6 jarige hengst :+ Lekker slimme keuze voor zo'n angsthaas. Maar hij is nadat ik hem gekocht heb op en top beleerd en hij was zó braaf! Ondanks dat hij redelijk jong was en toen ik er voor het eerst op zat ook nog niet lang onder het zadel, heeft hij me er weer bovenop geholpen. <3 Maar dat heeft ook wel even geduurd hoor, in het begin zat ik er ook als een bonk spanning op, maar iedere keer dat er weer wat goed was gegaan, was weer een stap in de goede richting. :j

Overigens stap ik niet zomaar weer op allerhande paarden, in ieder geval niet zo onbevangen als ik dat voorheen wel deed, maar dat is ook niet erg. Het is ook niet altijd even slim om zomaar overal op te stappen.

laraxXxemma

Berichten: 4688
Geregistreerd: 23-11-11
Woonplaats: Wakkerdam

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 02:04

Is het een idee om voor jezelf, naast paardrijden krachttraining voor je rechterarm te doen? Ik denk dat wat extra bespiering op je arm je vertrouwen ook een stuk vergroot, want je zit een beetje in een cirkel. Het is niet het feit dat je paard vooruit gaat met de galop dat je angstig maakt, maar het feit dat wanneer dit gebeurd je geen controle hebt, of niet? Je had dit probleem namelijk eerder ook al, alleen was je niet angstig voor je breuk.
Verder lekker de tijd nemen, je hebt immers alle tijd. Blijf vooral plezier houden in het rijden, zolang je dat hebt komt de rest vanzelf wel.

Nessa

Berichten: 8623
Geregistreerd: 20-05-08
Woonplaats: Tilburg

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 02:06

Doe een paar stappen terug. Als jij angstig bent zul je dit overdragen aan je paardje. Dan gaan jullie beide niet ontspannen.
Doe het rustig aan. Zoek hierin goede begeleiding die je ook vertrouwd.

Ik zit in hetzelfde schuitje. Nee dat is niet waar, want inmiddels heb ik al 11 weken niet meer gereden.
Ook enorm hard gevallen, cap kapot en een lichte hersenschudding.
Daarna weer gereden, maar elke ritje er weer afgevallen. Zo werd ik angstig.
Rustig aan gedaan. Uiteindelijk in een lesje galop geprobeerd. Wederom keihard gevallen. Ik dacht eerst dat ik mijn rug gebroken had. Gelukkig alleen gekneusd. Wel een gebroken vinger en peesblessure in die vinger. Nu nog herstellende. Komt misschien nooit meer goed zelfs. Maar dat is een ander punt.

In die 11 weken heb ik wel veel met mijn paard gedaan. Rechtrichten, grondwerk, longeren, wandelen.
Ook heb ik een bijrijder erbij. Zodat het rijden gewoon doorgaat.

En dan.... wat als ik er weer op mag... Ik denk dat ik al heel tevreden mag zijn als ik een ontspannen rondje in de bak kan stappen. Body protector ga ik vrijdag kopen. Die bijna gebroken rug wil ik op bijna houden.

Maak vooral kleine stapjes. Wedstrijd ben je echt nog niet aan toe. zoek die ontspanning. Makkelijker gezegd dan gedaan hoor. Ik heb ook een hele hele lange weg te gaan.

franka75

Berichten: 11194
Geregistreerd: 05-10-09
Woonplaats: Den Haag

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 03:24

Hoi hoi ik heb het ook helemaal gelezen en wat bora schrijft wilde ik eigenlijk ook schrijven maar dat staat er al. Luister naar je eigen gevoelens en ga langzaam opbouwen gaat het even niet dan is dat ook niet erg. Zo Blij dat je paard nog heel is en jij uiteraard ook. En volkomen logisch dat je nu bang bent ik ben altijd op mn hoede geweest, nooit zomaar iets doen maar toch ook even denken hoe. Succes meid

Jackyyb

Berichten: 409
Geregistreerd: 14-06-09
Woonplaats: Stuifzand

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 08:59

Lieve Sharon,
Wat heb je het mooi beschreven. Ik zat het met tranen in mn ogen te lezen, wat een heftig ongeluk. Je bent zelf altijd zo nuchter en verteld het ook altijd vrij nuchter.' Ja maar Sterre is er goed afgekomen. Sterre heeft niks..' Hallooo sharon, jij bent er ook nog!! hihi. Maar nu ik hetook zo lees... manmanman!

Nou heb je mijn angst ervaringen al verteld en over hoe vaak ik in die tijd huilend op t paard zat, omdat ik dacht het moet lukken en het wou gewoon simpel weg niet door te veel spanning. Het heeft inderdaad veel tijd nodig. Maar gun je jezelf de tijd ook te nemen samen met Sterre! Leuke dingen met Sterre gaan doen waar je je goed bij voelt. Nergens en vooral op jezelf geen druk leggen. Het komt wel weer..
Luisteren naar je zelf, wil ik dit doen vandaag? Voel ik me er zeker genoeg voor? Stapjes terug nemen helpt je alleen maar weer vertrouwen op te bouwen.
Er zijn genoeg mensen die je willen helpen en maak daar lekker gebruik van als je het zelf daar aan toe hebt! :)

Concours lekker afzeggen, die komen er nog zat! :D Als je weer lekker ontspannen en met veel plezier op je bonte peerd zit! <3

Esaqar

Berichten: 3179
Geregistreerd: 22-05-13

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 15-11-16 09:34

Bedankt allemaal! :) Weer erg veel mensen die ook wat heftigs hebben meegemaakt, fijn om te lezen dat jullie er ook gewoon boven op komen!

En Jacky, ik ben ook gewoon vet nuchter, haha. Dus als ik vertel er over of zo dan lijkt het inderdaad alsof het me niet zo veel uit maakt. Daarom vond ik het ook zo lastig om te zeggen dat ik er wel mee zat, omdat de meeste mensen dat niet echt zouden verwachten. :')

laraxXxemma schreef:
Is het een idee om voor jezelf, naast paardrijden krachttraining voor je rechterarm te doen? Ik denk dat wat extra bespiering op je arm je vertrouwen ook een stuk vergroot, want je zit een beetje in een cirkel. Het is niet het feit dat je paard vooruit gaat met de galop dat je angstig maakt, maar het feit dat wanneer dit gebeurd je geen controle hebt, of niet? Je had dit probleem namelijk eerder ook al, alleen was je niet angstig voor je breuk.
Verder lekker de tijd nemen, je hebt immers alle tijd. Blijf vooral plezier houden in het rijden, zolang je dat hebt komt de rest vanzelf wel.

Oja vergeten te melden in mijn vorige post. Iemand anders had deze opmerking ook al gemaakt, was vergeten er op te reageren... :o

Maar ik ga natuurlijk elke week naar de fysio voor krachttrainingen. Verder kijkt de fysio ook of ik wel een beetje vooruit ga en tot nu toe gaat het langzaam, maar het verbeterd wel.

Je hebt gelijk wat betreft de overgang galop - draf. De overgang zelf vind ik niet erg hoor, maar ik kan niet écht remmen. Zoals iemand eerder ook melde heeft mijn paard hier inderdaad nog erg veel begeleiding bij nodig. En daar hadden we afgelopen augustus ook super veel op getraind en toen ging het eigenlijk telkens beter en beter. Maar nu kan ik daarin weer opnieuw beginnen... daar had ik niet meer aan gedacht.
Ik ben trouwens niet angstig voor mijn breuk hoor, het is inmiddels (volgensmij) 12 weken geleden sinds ik ben geopereerd, het zit vast met een plaat en pennen dus het moet eigenlijk wel goed zitten. Het probleem is dat ik geen spierkracht heb en daardoor mijn paard niet echt kan begeleiden in de overgang. :=

Galop laat ik nu maar even voor wat het eerst. Eerst lekker stappen en draven, mijn paard loswerken. Galop komt wel weer, tijd zat! We zijn beiden nog jong. :)

Mac

Berichten: 11654
Geregistreerd: 09-07-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 09:50

jeannaa schreef:
Er zijn genoeg dingen met paarden te doen zonder erop te stappen :)

Dit ook ja! Ik wandel en fiets bijvoorbeeld regelmatig met mijn paarden en ik krijg steevast vragen over waarom ik er niet op zit. Eigenlijk is dat best raar. Van een paard kun je op zoveel meer manieren genieten dan alleen vanaf zijn/haar rug :-) .

Superfijn dat je paard lichamelijk niks over heeft gehouden aan jullie avontuur.
Bij mijn paard was dat ook zo, maar ik merkte dat er in haar hoofd wel degelijk iets was gebeurd. Hou er dus rekening mee dat het ook voor je paard een traumatische gebeurtenis kan zijn geweest en dat zij misschien het rijden ook niet meer zo ziet als voorheen ;-) . Mij heeft die gedachte zelfs geholpen om weer samen aan de slag te komen.

Succes met je comeback. Gaat vast goedkomen met jouw positieve instelling :D !

Esaqar

Berichten: 3179
Geregistreerd: 22-05-13

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 15-11-16 09:56

Mac schreef:
jeannaa schreef:
Er zijn genoeg dingen met paarden te doen zonder erop te stappen :)

Dit ook ja! Ik wandel en fiets bijvoorbeeld regelmatig met mijn paarden en ik krijg steevast vragen over waarom ik er niet op zit. Eigenlijk is dat best raar. Van een paard kun je op zoveel meer manieren genieten dan alleen vanaf zijn/haar rug :-) .

Superfijn dat je paard lichamelijk niks over heeft gehouden aan jullie avontuur.
Bij mijn paard was dat ook zo, maar ik merkte dat er in haar hoofd wel degelijk iets was gebeurd. Hou er dus rekening mee dat het ook voor je paard een traumatische gebeurtenis kan zijn geweest en dat zij misschien het rijden ook niet meer zo ziet als voorheen ;-) . Mij heeft die gedachte zelfs geholpen om weer samen aan de slag te komen.

Succes met je comeback. Gaat vast goedkomen met jouw positieve instelling :D !

Wandelen en fietsen durf ik echt niet, haha...
Bij fietsen zie ik mijn paard al schrikken en mij van de fiets rammen. Verder is ze erg kijkerig, dus als ze ergens van schrikt dan hou ik haar niet door mijn kneus arm.

Inderdaad fijn!
Ze zat enkel vast in haar rug, maar een osteopaat wist dit te verhelpen!
Aan haar traumatische ervaring heb ik eigenlijk niet gedacht, maar dit vertoond ze verder ook niet... ze is enkel wat gespannen, maar ik weet eigenlijk vrij zeker dat ze dat van mij overneemt. :+

Gaat vast goedkomen!
Maar laat je niet misleiden door internet hoor, hier doe ik positief maar in het echt heb ik soms wel bui'en dat ik het allemaal niet zie zitten en denk "Ik kan haar beter verkopen." :')

paddraigh
Berichten: 3697
Geregistreerd: 10-08-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 10:10

komt vast goed ! ik denk dat meerdere mensen dit heel goed herkennen, zo ik ook.

alles in je eigen tempo proberen te doen , en je *zwakte* laten zien is helemaal geen zwakte, daar ben ik zelf nu ook naar 32 jaar pas achter gekomen.. MAAR doe gewoon wat je leuk vind en zeg gewoon hoe jeje voelt .dat is voor jezelf fijner en ook voor je paard, want die pikt alle spanning zo van je op.
komt vanzelf wel weer en anders niet , nou ja dat is het einde ook niet. ook daar komt op ten duur een oplossing voor...

pff moet je me zien typen alsof ik het zo goed weet .... moest het ook op mezelf toepassen allemaal, en daar ben ik nog steeds mee bezig, niet alles is vanzelf sprekend :D

Yevrah

Berichten: 948
Geregistreerd: 21-02-16

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 10:12

Wauw.. wat een hevig verhaal. En wat goed dat je toch opgestapt bent. Ik ben zelf ook een angsthaas, niet gevallen maar wel een nare ervaring gehad waarbij hij er vandoor vloog in blinde paniek op een drukke 60 weg met veel zwaar verkeer.

Ik snap ook een beetje waarom je die wedstrijd wilt doen denk ik. Je wilt graag weer terug naar het moment dat jullie lekker gingen en een wedstrijd kan je zelfvertrouwen (als het goed gaat) een enorme boost geven. Als dat iets is wat je heel graag wilt zou ik het zeker doen maar dan een wedstrijdje later zodra je in elk geval alle langen weer in vertrouwen kunt doen. Het heeft tijd nodig maar dat komt goed.

Wat bij mij echt hielp is begeleiding bij het rijden! Neem als je kunt weer les en ga samen (met z'n drieeen) op zoek naar een oplossing. Het komt goed!

Mac

Berichten: 11654
Geregistreerd: 09-07-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 10:13

Esaqar schreef:
Maar laat je niet misleiden door internet hoor, hier doe ik positief maar in het echt heb ik soms wel bui'en dat ik het allemaal niet zie zitten en denk "Ik kan haar beter verkopen." :')

Ook heel herkenbaar :D . Ik heb mijn merrie zelfs een tijdje te koop gehad omdat ik dacht dat ze bij een ander beter af zou zijn. Totdat de eerste kopers zich meldden en ik altijd wel een excuus had dat ze daaaaar toch zeker niet heen kon :))

Goldwynn

Berichten: 1428
Geregistreerd: 03-05-11
Woonplaats: Helaas weer in Nederland

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 10:21

Jeetje wat een heftig verhaal en wat een engeltje heb je (jullie?) op je schouder gehad dat jullie er zo goed vanaf zijn gekomen! Ontzettend fijn dat de schade beperkt is, had zo veel erger kunnen zijn. Ook goed om te lezen dat je een stapje terug neemt, eerst weer terug naar ontspanning en vertrouwen! De spanning en angst gaat alleen maar averechts werken, en voor je het weet is je paard het vertrouwen in jou ook kwijt. Beter voorkomen dan genezen. Gewoon lekker doen wat nu goed voelt. Heb je er op een dag geen vertrouwen in, dan gewoon lekker n dagje vanaf de grond. Kan ook geen kwaad.

Iemand in de buurt die wel een aardig plaatje kan schieten? Dan gewoon een keer lekker je paard optutten, jezelf in wedstrijd tenue en lekker rustig shootje houden. Jullie beide 'strak in het pak', maar op een ongedwongen manier :). Lekker stap en draf, wat goed voelt, wat portretfoto's hier en daar. Eerst weer terug naar genieten voordat je weer zoveel van jezelf gaat vragen ^^.


Hier vorig jaar december (ook de 24e zoals iemand hier voor mij, haha) ook van verzorgpaardlief afgekletterd. Resultaat was minder heftig, maar ging wel net zo stom, enkel gekneusd en niet zo'n beetje ook. Heeft 2 maanden geduurd voordat ik weer een beetje kon lopen, laat staan paardrijden. Heb wel gereden, maar heel gespannen en als de dood voor elke kleine sprong omdat ik het niet zou kunnen uitzitten. Achteraf had ik beter niet kunnen rijden, gewoon genezen ipv forceren. Ruim 10x bij de fysio geweest, maar zit nu nog steeds met een enkel die niet lekker buigt omdat mijn gewricht verkleefd is.

Ik ben in de periode na m'n val bang geweest. In het begin deels omdat ik bang was voor onverwacht bewegingen, en mevrouw de Fries is best een hittepetit en drukte maker om niets, absoluut niet te voorspellen. Veel les gehad in deze periode, en bewust niet gegaloppeerd (ben gevallen met aangalopperen). Gevolg daarvan was dat ik uiteindelijk bang voor het aanspringen was. Enkel door mijn fijne instructeur heb ik dit weer kunnen oppakken, maar helaas is paardlief's galop niet goed, waardoor we weer compleet terug bij af waren. Diegene die mij er doorheen hielp was mijn instructeur, dus mocht dat jou ook meer vertrouwen geven, gewoon doen! Ookal kan je niet dressuurgericht trainen oid, je instructeur kan je ook heel goed ondersteunen in helpen aflaten glijden van spanning.

Op het moment zit ik in het buitenland, en de laatste 3x dat ik mijn verzorgpaard gereden heb kwam ze vanuit het niets omhoog. Heeft ze in 3 jaar nooit bij me gedaan. Gevolg nu is dus dat ik al 4 maanden niet gereden heb en over 2 maanden thuis weer ga beginnen. Door het steigeren heb ik weer angst voor haar ontwikkeld. No way dat ik op stap zonder instructeur als ik weer thuis ben..



Gooeeed, mijn bericht is een beetje lang en onpersoonlijk geworden xD. Geloof dat ik het onbewust toch van me af moest schrijven. Haha. Maar ik blijf het ontzettend tof vinden dat je na zo'n heftig ongeluk weer gewoon bent opgestapt!

Irene2

Berichten: 5235
Geregistreerd: 16-01-03
Woonplaats: Enschede

Re: Angst na ongeluk...

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 10:30

Ik heb helaas niet de tijd om het hele topic te lezen. Maar wat een heftig verhaal Ts..

Neem je tijd, doe lekker wat jíj wile n niet wat men verwacht dat je met je paard doet.
Ik heb toentertijd een airjacket gekocht, dat hielp me wel.

Heel veel succes! Blijf genieten van je (ontzettend leuke) paard!

Madje1992

Berichten: 2002
Geregistreerd: 10-04-10
Woonplaats: Vlissingen

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 11:11

Mac schreef:
Esaqar schreef:
Maar laat je niet misleiden door internet hoor, hier doe ik positief maar in het echt heb ik soms wel bui'en dat ik het allemaal niet zie zitten en denk "Ik kan haar beter verkopen." :')

Ook heel herkenbaar :D . Ik heb mijn merrie zelfs een tijdje te koop gehad omdat ik dacht dat ze bij een ander beter af zou zijn. Totdat de eerste kopers zich meldden en ik altijd wel een excuus had dat ze daaaaar toch zeker niet heen kon :))

Ik heb de mijne wel echt verkocht. Het ging gewoon niet meer samen. Ik ging er nog maar 1x in de week op en dat was voor haar te weinig en van kwaad gingen we naar erger. Staat nu op een andere plek, waar ze het helemaal naar haar zin heeft.
En ik ben nu langzaam mijn angst aan het overwinnen op een manege.

Maar voor ik daar was, ik heb denk ik er een jaar over gedaan om het te accepteren dat het niet meer ging.

Maar goed dat was natuurlijk voor mij zo en niet voor jouw natuurlijk TS.
Ik denk dat iedereen met angst wel eens in zo'n bui zit. Als je er weer samen uit kunt komen is natuurlijk super.

jetm
Berichten: 1284
Geregistreerd: 03-10-05
Woonplaats: Driebergen (ut)

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-16 11:48

Hoi,

Wat goed dat je durft te praten over je angst, daar is moed voor nodig.
Eigenlijk best fijn toch om te weten dat je niet de enige bent ?

Na zo'n ervaring is het helemaal niet raar om even wat angstig te zijn, alleen maar logisch. Idd zoals iemand al zei: "je hersenen werken nog" ...

Ik ga met alle voorgaande reacties mee. Neem de tijd, als je langzaam stapje voor drafje ( :) ) weer positieve herinneringen opbouwt komt het vast weer helemaal goed met het vertrouwen.
Zoals je zegt, jullie zijn allebei nog jong dus hebben de tijd.

Misschien is dit een mooie aanleiding om te leren remmen op je zit ? En toch eens samen te gaan wandelen om ook daar en het vertrouwen samen te werken. Desnoods gezellig met iemand samen die je paard aan de andere kant vast kan houden.
Blijven ademen en/of zingen als je spanning voelt is wel een basistip.

Je hebt al zoveel overwonnen dat die wedstrijd op 10 december helemaal niet meer nodig is.
Geef jezelf maar een schouderklopje en je paard een knuffel.