Geplaatst Alweer bijna 3 maand geleden heb ik mijn eigen paard in moeten laten slapen.
Hij bleek een uitgezaaide tumor in zijn neus te hebben die was geknapt.
Om een lang verhaal kort te maken; hij lag erg benauwd in een ondiepe sloot.
Hij had mij niet duidelijker kunnen maken dat dit het moment was om hem te laten gaan.
Hoe zwaar het ook was om het uit te spreken naar de da, hoeveel vrede ik er mee heb.
Het was goed zo, hij kon niet meer. Ik ben "blij" dat ik voor hem de keuze heb kunnen maken en dat ik er bij mocht zijn.
Het ga je goed, grote vriend
Wat een gemis. Hem, de tijd met de paarden, even uit huis zijn, even nergens aan hoeven denken.
En dan ga je denken over wat wil ik; wil ik een ander paard? Wacht ik (ivm trouwen volgend jaar)? Pak ik het paard van mijn vriend op?
Naarmate de tijd verstreek begon ik (alles rondom) de paarden steeds meer te missen.
Een paar keer heb ik een mooi aanbod gekregen om een paard te gaan rijden. Iedere keer als wij wat afspraken om te gaan rijden was er iets; een hoefzweer, kreupel, wat benauwd. Alsof ik niet met andere paarden bezig mocht gaan.
Na een tijdje heb ik het er met mijn vriend over gehad, ik zag een erg leuk paard op marktplaats.
Een die mij bijna net zo aansprak als mijn overleden paard. Hij vond het goed
Maar eerst moesten wij met onze 8,5 maand oude hond naar de da. Ze liep niet helemaal lekker.
Na wat pijnstilling liep ze nog niet goed en moesten er foto's gemaakt worden. Conclusie; aan beide voorpoten ED.
Een grote teleurstelling, balen! Vooral voor haar. Maar het geld wat ik aan het paard kwijt zou zijn, zijn wij nu aan de operatie voor onze puberpup kwijt.
Het eigen-paarden-verhaal ging/gaat helaas niet meer door...
Laatst vroeg mijn schoonzusje of ik haar met haar pony wilde helpen na er een tijd niets mee te hebben gedaan.
Na deze vraag is er bij mij een knopje om gegaan en ben ik het paard van mijn vriend gaan oppakken.
Ik heb er al eerder over nagedacht, maar bleef er tegenaan hikken wegens omstandigheden die ik liever niet online zet.
En nu, ik ben blij dat ik er mee bezig ben gegaan.
Waar ik eerst niks met haar had begin ik haar steeds leuker te vinden.
Ze heeft ongeveer 4 jaar een luizenleventje gehad en is er eigenlijk niets mee gedaan.
Dit ivm de tijd en dezelfde redenen waarom ik er tegenaan hikte om met haar te beginnen.
Meet Vesta
een 14 jarige Mermus R
Rechts
Een oude foto, nog met mijn paard die bij de buren stond. Hier waren we ze aan het klaar maken om iemand die ging trouwen te begeleiden met een stoet van de rijvereniging
Ik heb haar nu 4x gelongeerd aan het halster. Elke keer zie ik verbetering. De eerste keer was ze ontzettend stijf en een paar pasjes draven was haast al teveel gevraagd. Maar nu, echt, ze begint bijna te strekken en de eerste galoppassen zijn ook gemaakt.
Uiteraard doe ik het rustig aan en kijk ik naar hoe zij het oppakt. Eerst maar weer wat conditie kweken en wat losser worden.
Ook loop ik veel met haar aan de hand te slalommen om haar wat losser te maken in haar lijf.
Wat ik met dit topic wil?
Ik vind het erg leuk om voor mijzelf de vorderingen bij te houden, maar zoals ik met onze pup gemerkt heb doe ik dat de eerste periode en verwaterd dat. De achterliggende gedachte is ook dat ik foto's hiervan ga maken. Ik heb erg spijt dat ik van mijn eigen paardje niet zoveel foto's heb. Die fout wil ik niet nog een keer maken.