Geplaatst 
commentaar mag je geven maar ik doe er niks mee
vanaf 2014 reed ik een geweldig mooi paard, wie langzaam mijn beste vriend geworden is, ondertussen rij ik hem niet meer en staat hij ergens anders... Ondanks dat ik er heel veel verdriet om heb, weet ik dat hij het nu echt getroffen heeft, zijn droomstal gevonden heeft. Daar doen we het toch allemaal voor ? Het beste voor je beste vriend
?Maar om het allemaal rustig af te sluiten wilde ik met jullie een aantal foto's delen.
onze eerste keer samen werken, wat was ik blij dat ik op jou mocht rijden
de eerste dag na het rijden, deze foto spreekt voor mij boekdelen. Langzaam aan
ik werd verliefd op hoe jij was, nooit ben ik 1 seconde bang geweest voor jou. Nooit heb ik aan je getwijfeld, en het vertrouwen groeide
dit is een van mijn meest favoriete foto's met hem samen
we reden samen aardig rond, we vonden alles leuk samen en eerlijk waar, ik heb nog nooit een paard zoals hem ontmoet
ik leerde je op mijn duimpje kennen
je kon me altijd aan het lachen maken, je hebt me door een groot verdriet en verlies heen getrokken
hoe kan ik je ooit bedanken ? Hoe kan ik jou ooit vergeten? Hoe kan ik ooit nog rijden zonder jou?
ik voelde me vrij, gelukkig en zeker van alles
Het moest zo zijn dat je in mijn leven kwam, helaas moest je er ook weer uit om andere mensen te helpen. Ik zal jou nooit vergeten, voorlopig stop ik met paardrijden, en zal ik zijn vriendje wel blijven opzoeken.
En ik probeerde in het begin nog zo om mij niet zo aan hem te hechten, is dat eens goed mislukt
ik heb het geprobeerd maar het gaat te snel voor mij.. .
