Ik probeer het even duidelijk op een rijtje te zetten?
Mijn ouders hebben voor mij een paard gekocht waar ik in het begin niks aan bij hoefde te betalen.
Toen hij verhuisde van stalling (noodzakelijk) ging het stalgeld 100,- omhoog.
Ik heb beloofd deze 100,- te betalen want dat was het zéker waard.
Mijn stiefvader reed Farome al vanaf het begin 1/2x per week, hij is nooit een serieuze ruiter geweest en ik was dat ook niet echt.
Nu is het 1,5 jaar verder, heb die 100,- iedere maand bijgelegd +hoefsmid +entingen/wormenkuren,
Maar ik heb de afgelopen maanden
(al ruim een half jaar)
S heeft een lange tijd 1x per week gereden dat ging dan zo:
Zo: S rijden (Farome doet wat hem uitkomt en wat hij wil)
Ma: Longeren (om hem wat fijner te krijgen)
Di: Erop (om vervolgens een half uur met een koppig/ suuuper stug paard te vechten, hierna is hij fijn.)
Wo: paard spierpijn, rustig aan wat rijden/longeren
Do:rust
Vr: Erop ( hij loopt fijn)
Za: Erop/rust
Het frustreerd mij enorm dat ik vaak enorm met Farome moet vechten. Dit schema gaat om 1x per week S erop.
Nu is het zo dat S vaker gaat rijden. Nadat hij heeft gereden moet ik hoe dan ook longeren, anders is het een grote ramp, de dag erna is het altijd vechten, de dag daarna is hij fijn maar doe ik rustig aan, enz.
NU S er dus vaker op gaat rijden blijft er voor mij weinig lol over.
Het is zelfs zo erg dat ik er helemaal klaar me ben, en dat zeg ik niet als stomme puber (ik ben 16) maar omdat ik dat echt ben. (ik heb dit écht al langere tijd goed doordacht)
Iedere week gevecht en overnieuw beginnen, een hoop spanningen en stress.
Maar nu komt het: Ik mag niet stoppen van mijn ouders, ze zeggen dat ik heb gekozen die 100,- bij te leggen dus dat ik dat maar ook doe. 100,- plus die smid en iedere maand is er wel weer iets extra's... is voor mij veel geld, en dat voor iets waar ik ECHT geen plezier meer in heb.
Een bijrijder mag ook niet, Stoppen mag ook niet.
Ik heb al meerdere gesprekken gevoerd met S en mijn moeder, maar er valt niks te bespreken.
Wat te doen, ik ben ontzettend gefrustreerd, voel me niet begrepen, en alsof niemand me snapt: Het is nogal wat om afstand te doen van je grootste vriend: dan is die frustratie écht wel heel serieus.
. Maar probeer te kijken wat je zelf kan doen om de situatie te verbeteren.