---
Ik heb een lichte angst ontwikkeld nadat ik door mijn vorige merrie omver ben gelopen omdat ze schrok (jaren geleden maar kwartje viel laatst pas). Nu heb ik sinds 4 weken een nieuw paard.
Ik ben dus op de grond, naast mijn paard, gauw gespannen als ik merk dat hij gespannen is. Zeker als hij het hoofd omhoog doet waardoor ik me gelijk nog kleiner en kwetsbaar voel. Hij is 167 cm en ik 170 cm. Laatst had het geonweerd en hij was één brok spanning en liep stuiterend met me mee naar de wei. Om hem op veilige afstand te houden zwaai ik met mijn hand of touw. Dat helpt natuurlijk totaal niet om hem rustig te krijgen maar helpt mij wel want dan voel ik me veiliger en weet ik dat hij mij ziet en dus niet zal botsen...
De cirkel is simpel: paard gespannen, ik gespannen, paard nog meer gespannen! Ik krijg mezelf niet heel makkelijk kalm. Dit is zowel wandelend als bijvoorbeeld poetsend het geval. Mijn huidige paard kan ook zo lekker plotseling schrikken en springt dan kort de lucht in, soort mini ontploffing. Ik krijg nog eens een hart stilstand!
Het grappige is: óp paarden ben ik een stuk minder bang! Dan ben ik veel kalmer en rustiger, met meer vertrouwen in het paard. Dan voel ik me ook niet zo kwetsbaar en klein. De laatste én enigste keer dat ik van een paard viel is 12 jaar geleden vanwege te losse singel... Geen nare dingen te paard meegemaakt dus... Niet dat ik nooit bang ben óp een paard maar iig stuk minder!
Iemand tips hoe ik MIJN grondgedrag kan verbeteren, zelfverzekerder kan worden?
Ik ben al begonnen met vrijheidsdressuur, zijn nog met targetten bezig. Ook zijn we in de ton goed op elkaars lichaamstaal ingespeeld, ik kan hem in vrijheid alles laten doen op lichte signalen en commando's (tempo, sturen, stoppen). Ook oefen ik met NH zoals achteruit op commando, wat in de ton keurig gaat, maar hij is redelijk afgeleid daarbuiten dus dan werkt 'back!' niet zo goed meer. Voor mijn gevoel zijn we dus goed opweg maar zou mezelf graag ook buiten de ton zelfverzekerder zien.
Hoor het graag