Geplaatst Pas is mijn tandarts gekomen om mijn paarden te behandelen, het is een nieuwe tandarts.
Toen hij bij mijn oudje kwam(23 jaar) schrok hij heel erg ervan.
Het is een luchtzuiger die vroeger voor hij bij mij kwam altijd op stal stond, waar hij het heeft ontwikkeld, en geen band of iets om heeft gehad, waardoor hij dus nu echt mini tandjes heeft.
Dat is helaas niet het enigste, door het luchtzuigen heeft hij hele erge onderbeet ontwikkeld.
Verder zijn zijn tanden ook heel erg aan het rotten hierdoor.
hij heeft ook een heel stuk tandsteen weggehaald, maar helaas ook geen fijn nieuws gehad.
Hij zal met de tijd( 1 hooguit 2 jaar max) zijn tanden eruit gehaald moeten worden, omdat ze dan zover aan het rotten zijn.
Maar mijn opa is niet een die van papjes hou, en heb helaas geen hoog gras voor hem om lekker hele dagen in te staan. Tevens zou hij dan apart moeten staan wat hij absoluut niet wil, hij wil altijd graag bij zijn vriendjes zijn om lekker met hun te kunnen kroelen.
Tevens staan ze bij mij in de nachten in de winter binnen, dit omdat het oudje een koukleum is en graag dan altijd binnen wil staan, maar meneer heeft een stofallergie. Hij heeft een loopstal als enige bij mij op stal, maar nog hoest hij flink in die periode.
Ik heb nagedacht om zijn tanden te laten trekken, maar ik denk bij mezelf.. Is dit paardwaardig richting hem?
Het is een oude sok in de omgang maar word nog wel 2x in de week een half uurtje gereden en soms max nog 1x in de week gelongeerd. Dit word door 1 iemand gedaan tot hij er niet meer is of niet meer kan.
Ik kan merken aan hem dat hij dit nog leuk vind en geniet hier ook nog van.
Dus ik ben al een hele week bezig met deze gedachte waar ik maar niet vanaf kom..
Ik denk dat het paardwaardig is om hem in te laten slapen gezien hij anders apart moet komen te staan om papjes hele dagen te eten.
Maar het is nog wel een die nog genoeg energie en blijheid heeft.
Dus ik weet het niet, het doet me echt pijn als ik eraan denk als hij er straks niet meer is.
Heb hem inmiddels al 11 jaar en is mijn eerste paard waar ik lief en leed mee heb gedeeld..
En wat het zal doen met me groep als hij verdwijnt.. hij is de leider.. Vooral me jonkie die heel erg aan hem plak en al keihard loop te hinniken als ik hem eruit haal om wat te borstelen..
Sorry moest het even van me afschrijven.. Het is zo'n moeilijke beslissing
