Geplaatst Op zoek naar onze innerlijke cowgirl bij Rieky Young
Vroeg, vroeger, vroegst
Er zijn van die dingen waarvoor je op zaterdagochtend om zes uur uit je bed komt. Op bezoek gaan bij de regerend Nederlands kampioene reining bijvoorbeeld. Samen met elf gelukkige medebokkers ben ik op zaterdag 18 juni uitgenodigd op de stal van de Nederlandse westernkoningin, Rieky Young. Hier wacht onze officiële Horse Event 2016 kick-off dag. Stuiterend van de voorpret rijd ik zaterdagochtend richting Vorstenbosch, waar ik van puur enthousiasme veel te vroeg aankom. Gelukkig word ik begroet door twee mede-enthousiastelingen (“Hoi! Ook een bokker?”) en kunnen we samen op zoek naar de ontmoetingsplek. Een beetje onwennig lopen we het lege erf op, en duwen we een hoopvol uitziende deur open. Daar stuiten we op een wand vol spectaculaire westernactiefoto’s met daarboven de grote letters BURGMEIJER QUARTER HORSES. Dat kan dus niet missen.
Koffie drinken met een bizon
Na een hallo-we-zijn-er-telefoontje met de organisatie komt Brigitte (Olympia) eraan om ons verder te loodsen. We komen aan in een echte western saloon, waar Rieky ons al zit op te wachten. Ze schudt ons vrolijk de hand en vraagt of we koffie willen. Ondertussen druppelen de andere fotografen en reporters binnen en wordt de kring steeds groter. Als onervaren bokt meeting-deelnemer pijnig ik mijn ochtendbrein om alle gezichten aan de namen en topicberichten te plakken. Terwijl ik tegelijkertijd mijn omgeving op me in laat werken, maak ik oogcontact met een bizonhoofd, dat ons vanaf de muur aanstaart. Eronder kijken we door een glaswand uit op de binnenbak. Op één van de zwartfitfoto’s aan een andere wand spotten we Rieky in dressuuroutfit, uit het tijdperk vóór ze de overstap naar western maakte. Veel meer tijd om rond te kijken, krijg ik niet, want Gijs Bartels, de man achter Horse Event, is er om ons welkom te heten. Van hem zullen we later nog meer horen; eerst is het tijd voor een rondleiding.
Knuffelhengsten en een geluksgeit
Rieky gaat ons voor naar de centrale hal die grenst aan de binnenbak. Hier zijn de zadelkamers, opzadelplaatsen en de indrukwekkende trophy room. Geen glimmende bekers, maar stoere beeldhouwwerken van quarter horses vullen de planken - sommigen zo groot dat ik me afvraag of westernruiters hun eigen team van bekerdragers in dienst hebben. Het enorme succes van Rieky laat niets te raden over. We gaan verder naar de plek waar al dat succes begint; de trainingsring. De bak heeft uiteraard een speciale reiningbodem, en de muren zijn beschilderd in de Amerikaanse vlag en actieplaten van The Future Guys. Dan is het tijd voor een ontmoeting met de andere sterren; de paarden. Meer dan veertig posterpaarden staan ons op te wachten in het stallencomplex. Rieky stelt ze één voor één aan ons voor, van de bijzondere cremello Frozen Tropical, waarmee ze een week geleden het NK won, tot Colonels Berry Best, de paint dekhengst met een opvallend wit hoofd en felblauwe ogen, die erg van knuffelen houdt. Andere opvallende stalbewoners zijn een muildier en de mascotte-geit, bedoeld als bijgeloof om de ziektes van stal te houden.
Hoe word ik een reporter?
Terug in de trophy room kunnen we even bijkomen van alle indrukken. Gijs Bartels vertelt ons over het ontstaan en de opzet van Horse Event, en de samenwerking met Bokt. Vervolgens hebben wij de kans om ons voor te stellen, en te zien met welke groep mensen we rond hobbelen. We splitsen ons op in reporters en fotografen, en met de reporters krijg ik een workshop om ons klaar te stomen voor onze Horse Event-verantwoordelijkheid. Want wat maakt eigenlijk een goede reporter, en hoe houd je eigenlijk een interview?
Spoedcursus reining
Na een heerlijke huisgemaakte lunch is het moment aangebroken waar we stiekem allemaal op gewacht hebben; Rieky gaat een clinic rijden. In de centrale hal staat ze klaar met Miss Jewell Spring (“Spring” voor vrienden), een zesjarige, zwarte quartermerrie met vriendelijke ogen en vrolijk spelende oren. Al rondstappend vertelt Rieky dat de merrie binnenkwam met het verhaal extreem bang te zijn, maar zich goed heeft ontwikkeld onder een rustige ruiter. Nu loopt ze onbewogen haar rondes, met een kudde fotograferende en schrijvende Bokkers in de hoek van de bak.
Rieky begint met een uitleg van neckreining en de western teugelhouding. Die laatste moet ervoor zorgen dat ruiters niet kunnen ‘smokkelen’ en hun paarden écht op kleine hulp rijden. Ze demonstreert dit door haar merrie op een klein optillen van de hand te laten nageven, en zelf een cirkel te laten lopen terwijl ze zo min mogelijk stuurt. “Het paard moet zichzelf reguleren” benadrukt ze. Hulpen houden op zodra het paard uitvoert, en zijn pas weer nodig als het mis dreigt te gaan. Na de basics komen de standaardoefeningen uit de reining langs. Halthouden, achterwaarts, snelle en langzame cirkels, galopwissels, spins, rollbacks. “Dit is een korte spoedcursus hè!” roept Rieky ons toe. Als klap op de vuurpijl trakteert ze ons op een serie spectaculaire sliding stops. Het bakzand vliegt omhoog en bepaalde fotografen worden behoorlijk op hun stalen zenuwen getest als Rieky en Spring op een paar centimeter afstand tot stilstand komen.
Een hele show voor een groep die voornamelijk uit dressuur- en recreatieruiters bestaat. Terwijl Spring rustig stilstaand de training eens overdenkt, is er tijd voor een vragenronde. Rieky beantwoordt alle vragen die we op haar afvuren, en werkt vrolijk mee aan een fotomoment. Een stuk wijzer over de oorsprong van reining, verschillende wedstrijdniveaus, westernaanleg, trainingsopbouw en de Nederlandse westernwereld verlaten we uiteindelijk de ring.
Exit through the gift shop
De dag zit er al bijna op, maar niet vóór we een bezoek hebben gebracht aan Arthur’s Western Store. We stappen binnen in een western-walhalla waar bijna elke vierkante centimeter van vloer, muur en plafond zijn volgehangen met westernspullen. Terwijl de winkel op het eerste gezicht al groot lijkt, blijkt het smalle gangpad telkens een nieuwe bocht te nemen naar nóg een nieuwe gang of -kamer met spullen. We komen langs zadels die bijna te mooi zijn om op een paard te leggen, hysterische glitterkleding voor de showmanship en honderden riempjes die we eerst identificeren als teenslippers, maar die later sporenriemen blijken te zijn. We kopen niets bij gebrek aan westernpaard en –carrière. Die moeten nog komen, misschien. Met deze dag vers op mijn netvlies zie ik een carrière als cowgirl in ieder geval helemaal zitten. Op Horse Event zal Rieky met haar clinic nog meer mensen enthousiast maken voor de westernsport. Je kunt haar bekijken op vrijdag 9 en zondag 11 september. Wij staan vooraan! Op naar september.
----
Eindproduct van team Amke-Marijn! Brand los met tips, op- en aanmerkingen, aanvullingen, wijze levenslessen ...
