Geplaatst Sinds een week zit in met mijn elleboog gespalkt in een mitella. Mijn paard staat 24/7 op de wei met gras, onbeperkt hooi en 5 andere paarden, en is daarnaast gewend minimaal een keer per dag iets met mij te doen. Springen, dressuur, los, longeren, lange lijnen, grondwerken, grazen, buitenrit, wandelen.
En nu staat ze dus alleen op het land. Na drie dagen alleen maar grazen gaf ze aan graag te willen rennen dus mocht ze los in de bak en hebben we samen gespeeld. Dan word ze zo enthousiast dat ze over de bakrand heen springt. Samen met de staleigenaresse besloten dat de eigenaresse haar elke dag even 20min longeerd of aan de lange lijnen pakt zodat ze wat doet.
Na een week longeren en lange lijnen is der motivatie er uit, en was ze niet vooruit te branden aan de langelijn. En dat voor een over gemotiveerd altijd druk en enthousiast paard. Zodra ik aan kom bij het land komt ze naar me toe, denkt ze dat ze mee mag uit de wei. Blijft ze me nakijken als ik weer weg ga, ik heb der nog nooit zo " aanhankelijk " gezien. Gister even zonder zadel een half uur op der gestapt, ze vond het helemaal leuk. ( Ik wat minder, M'n elleboog is goed gevoelig )
Ze wil zo graag werken, en ik kan haar niet meer bieden dan ge longeerd worden door een ander, of grazen aan de hand. Ik merk aan der dat ze het niet genoeg vind, ze wilt zo graag. Andere ruiters die er op willen/durven/kunnen rijden zijn er niet.... en ik durf er niet mee aan de hand het bos in. Ze is heel lief, ik vertrouw der 100%. Maar als rechts handige met alleen een linker arm en een enthousiast druk paard het bos in gaan zie ik toch eigenlijk niet zitten.
Ik voel me zo schuldig dat ik der op dit moment niet kan bieden wat ze wenst, ze wilt zo graag werken, ze is zo gemotiveerd!
Morgen even met de staleigenaresse praten wat er mogelijk is voor de komende 3 weken, Ik vind het erg vervelend mijn paardje zo te zien. Maar " klagen" bij de stal eigenaresse vind ik ook heel moeilijk... Mijn elleboog is gespalkt, doordat ik het ontsnapte paard van de eigenaresse midden in de nacht heb gevangen en daarbij door het paard onderuit ben gelopen/getrokken. De eigenaresse voelde zich hartstikke opgelaten, en bood daarom aan om mijn paard komende weken te longeren. Maar zij heeft het druk genoeg, en ik ben de enige met een paard wat geen genoegen neemt met 24/7 weide gang en vriendjes, het is zo'n gaaf paard, wilt zo graag werken! En nu kan ik niks anders dan me schuldig voelen. Als ze me aan staat te kijken vanaf het hek, of ik der een knuffel geef, dan vraagt ze me gewoon wat we voor leuks gaan doen vandaag. En ik ? Ik kan haar niet geven wat ze van me vraagt, Dat voelt zo naar....
Ze is zo leuk, soms een beetje lastig, het klikt tussen ons erg goed, maar niet iedereen heeft die klik met mijn paard, even een bijrijder zoeken is zo makkelijk nog niet...
Pff... fijn, even mijn schuldgevoel van me afschrijven, Bedankt voor het lezen!
Zet het van je af. Door nu je elleboog te forceren zal het herstel waarschijnlijk alleen maar langer duren. Mocht je paard nou echt naar werk zitten te smachten dan is dit een goede oefening om haar te leren zichzelf even te vermaken. Als ze wil rennen doet ze dat maar lekker in de wei. 
Maar eerlijk gezegd gaat het er bij mij helemaal niet in en denk ik dat je je schuldig voelt om niets. 
..