Geplaatst het is echt niet zo dat ik niet blij ben met wat ik heb, of dat ik ondankbaar ben, maar toch mis ik 1 ding.
Vanaf mijn 5/6e zat ik op voltige. Toen ik 8 was moest ik een tijdelijke stop nemen, omdat ik gemeen en verkeerd was gevallen en mijn lies gescheurd is. Na een half jaartje pakte ik het voltige weer op. Rijden was en is nog steeds een uitlaat klep voor mij en mijn emoties, aangezien ik best veel heb meegemaakt. Maar toen kreeg ik te horen dat de manege failliet ging.
Daarna heb ik een verzorgpony gevonden, na 2 maanden ongeveer. Helaas kwam de eigenaar haar belofte nooit na en heb ik het diertje nooit meer gezien. Ik was echt verdrietig.
Toen ging ik naar een andere manege, ik vond het leuk, maar het was dubbel; hoefslag te diep, bak stoffig en werd nooit gesproeid, graatmagere paarden, verwondingen, noem maar op.. Ik ben gestopt en we hebben de dierenbescherming gebeld, Die kon er helaas niks aan doen omdat er geen ''bewijzen'' waren van dierenmishandeling - hoewel het voor mij duidelijk was -en de manege niet echt een manege was, maar meer een stichting.
Ik was, ook al wou ik het niet, erg gehecht aan 2 van de paardjes geraakt.. En toen kreeg ik te horen dat sommige naar de slacht gingen.
Ik was er echt kapot van en smeekte dag in dag uit of ik 1 van de paardjes kon nemen. Dat kan natuurlijk niet zomaar en het mocht natuurlijk niet.. Ik wil niet weten wat er nu met ze is, hoe ze er aan toe zijn etc.. En nu zijn we out of options. In ons buurtje is voor de rest geen paard te bekennen, en verder zijn er geen maneges. En ik mis het rijden gewoon heel erg.. Soms zo erg dat ik er wel een uur alleen maar wil huilen. Je kan zeggen, dat het overdreven is, maar ik voel echt een soort leegte in me. Sommige zeggen; ''stel je niet aan, het is maar een sport'', maar zonder te overdrijven is het meer dan een sport voor mij. Ik heb nooit goed leren opzadelen etc omdat we bij voltige dat soort tuig niet gebruikten, dus ook al zou er iemand met een pony zijn, wie zit er te wachten op een verzorgster die niet kan opzadelen? En ''naar de paardjes gaan om te aaien is ook leuk'' lukt ook niet want er zíjn geen paarden.. En stiekem ben ik best jaloers op mijn klasgenoten die rijden en kennissen in andere dorpen hebben, waarvan ze de paardjes mogen verzorgen. Ook al zou ik met hun mee mogen, we hebben geen auto.. En ook op mijn nichten, die in een andere plaats wonen, die hebben een eigen pony. Maar ik kan/mag er nooit naar toe.. Ze hebben het superdruk en bovendien zoeken ze ook geen verzorgster. Ik heb gevraagd aan mijn ma of er echt geen optie is om te rijden.. Niet dus. En andere sporten liggen me niet zo.. Van zwemmen wordt ik ziek, atletiek zou dan nog de laatste optie zijn, maar de valt af omdat we dan ver moeten reizen naar de vereniging. (Ik haat mijn dorp soms echt..) Verder is er geen fluit te doen hier, en verveel je je dood. En als je iets wil doen moet je meteen ver reizen.. Ik moest het gewoon ff zeggen, en weet nu niet echt wat ik moet doen. Ja, ik heb andere hobby's zoals tekenen en zingen, maar dat gaat op een gegeven moment ook vervelen. Eigenlijk zit ik gewoon de hele tijd te wachten tot er een of ander wonder gebeurt ofzo.
Sorry voor dit lange, zeurderige bericht. Normaal houd ik dit soort dingen voor me, maar nu zat ik er mee en dacht ik; waarom niet?
xx
