Geplaatst Winner is nu alweer bijna 7 maanden in ons midden en dat wil ik laten weten door een topic voor onze leuke tijd(vanaf het vorige topic) aan te maken.
Voor wie Win nog niet kennen:
Winner(officieel Windsor)
12 jaar
Belgisch Warmbloed Paard
Pavarotti van de Helle
Betrouwbaar, vriendelijk, nieuwsgierig, fotogeniek, lief, altijd vrolijk.
Het begon allemaal rond midden oktober. Ik kreeg de wedstrijdkriebels want het ging zo goed met mij en Win en ik besloot me op te geven voor een wedstrijd, dit keer een BB proef om te zien of ik het leuk vond. Ik heb me een maand naar deze wedstrijd toe getraind en heb echt genoten van deze tijd. Die eenheid met Win en de lol die we samen hadden als ik hem ging opzadelen en hij tijdens het omdoen van zijn peesbeschermers zijn snuitje in mijn haar drukte. Of als we samen lekker het duin een keer in gingen als afleiding en hij gelijk na 1x ruiken het water in loopt alsof hij nooit anders heeft gedaan.
Meneer begon al meer zijn charmes te showen en liep keurig en geweldig mooi aan de longe.
En toen.. was het dan eindelijk tijd voor onze allereerste wedstrijd samen! En wat was ik trots op hem. Hoe lief hij was bij het heenrijden samen(ondanks onbekende omgeving) en hoe vriendelijk hij bleef ondanks alles wat hij zo eng vond.
(niet zo'n scherpe foto, maar de enige foto die gemaakt is helaas!)
En ons trainen werpten zijn vruchten af! Ik reed 165 en 181. Wat was ik trots op ons! Ik besloot eind 2015 een startpas aan te vragen voor ons samen.
En ook daar leefde ik weer naartoe. Ik schreef me weer in voor een wedstrijd, dit keer 24 januari. Ook daar gingen we weer keihard voor namelijk!
Helaas ben ik 18 december van de trap gevallen waarbij ik iets geks heb gedaan met mijn nek. Hier had ik erg veel pijn van en hiervoor ging ik naar de fysio toe en 2 weken daarna ook van Winner gevallen in het duin, wederom weer verkeerd gevallen waardoor ik alleen maar meer last kreeg. Winner rende weg en ik was erg lang naar hem op zoek. Geheel bezweet en angstig had iemand hem gevonden. Helaas, foutje kan gebeuren zou je denken.. Win is sinds die tijd een beetje de weg kwijt. Hij schrikt van dingen waarvoor hij eerst totaal geen reactie toonde.
Na weer een hele tijd goed trainen kwam daar ons B-debuut op 24 januari 2016. Ik was behoorlijk zenuwachtig en gespannen. We startten op een nieuwe locatie en toen hij de inrijdbak binnen kwam leek er niet zoveel aan de hand. Ik oefende nog wat qua middendrafjes en voltes enz., ook reed ik hem lekker los. Tot hij ineens in de hoek dacht ja daaaag en hij nam een enorme sprong waardoor ik mijn evenwicht verloor en eraf viel. Ik viel enorm hard op mijn hoofd en toen ik opstond(veel te snel natuurlijk) voelde ik mijn hoofd uiteraard. Ik wist dat dit niet goed zou zijn voor mijn nek.
Toch mijn proef gereden en tijdens de eerste ging hij er met volle overtuiging vandoor. Kleine draak. Ik heb me herpakt, en ondanks de 2 strafpunten die ik wist te krijgen reed ik gewoon mijn proef. Ik was echt geschrokken van de val en was aan het trillen als een rietje maar mijn proef moest en zou gereden worden. Tijdens de tweede proef was er niks aan hand, hij was braaf. Aan het einde nam hij een klein loopje met me maar wist ik me te redden.
Ondanks alles toch nog wel nette punten gehaald voor mijn gevoel. 165 en 166. Het komt natuurlijk niet in de buurt van die 181 maar ik was trots op zowel mijzelf als Winner. We hadden het toch even gedaan op een onbekende plek met onbekende geluiden en dingen!
Helaas, die woensdag ging ik naar de fysio en die vertelde me dat het echt niet goed zat met mijn nek. Ik werd doorverwezen naar de HA, die mij weer doorverwees naar het ziekenhuis. Vrijdag heb ik röntgenfoto's laten maken en ik wacht nog geduldig op de uitslag.
Momenteel rijd ik niet meer, we longeren en ik laat vriendinnen van mij met hem rijden. Ik vind het het belangrijkste dat zij(ik heb meerdere paarden) zich goed voelen en dat zij hun energie kwijt kunnen. Momenteel slik ik tegen de pijn pijnstilling maar helaas gaat de pijn daar meestal doorheen.
Ik hoop van harte dat alles goed komt, tot de tijd van de uitslag doe ik extreem rustig aan(ook al doe ik wel mijn dagelijkse werkzaamheden, op rustig tempo en zo dat ik er zelf niet zo mega veel last van heb) en ik hoop dat het niet al te ernstig is en dat ik er wat sneller vanaf kom want ik mis het rijden verschrikkelijk maar begrijp ook dat als ik er nu opstap en ik val, ik een nog 10 x zo groot probleem heb dan ik nu al heb.
Ik merk aan Winner dat hij het voelt dat ik niet op en top ben, hij doet extreem lief en ik geniet van de momenten met hem samen. Ik ben nog steeds 100% gelukkig met hem en hij is mijn absolute droompaard. Na regen komt echt zonneschijn, dat realiseer ik me steeds weer opnieuw.
. Dat is zo jammer dat je het een jaar moest uitstellen! Ik hoop ook dat ik niet zo lang hoef te wachten, dat zou heel naar zijn.. 
Hopelijk komt het snel weer goed met je en kunnen jullie snel weer aan de slag! 
) kneuzing kan meer pijn doen dan een breuk, maar als je het niet vertrouwt, gewoon teruggaan