Geplaatst Toen was daar mijn vorige ponnel, die ook haar achtergrond had. Elkaar er bovenop geholpen, en helaas, helaas kon ze niet mee verhuizen. Dat verlies heeft jaren zwaar gewogen, maar liefde voor Shetjes was echter geboren.
Na een turbulente tijd, een crisis'je' en een depressie als toetje, was het kriebelende 'ik wil er weer een' een flink jeuken geworden, want... het kon. Daar begon een maandenlange zoektocht, en daar begint het verhaal van Muis en mij.
Eindelijk een hele leuke pony gevonden. Héél leuk, dus het was een hele grote domper toen dat niet doorging. Alles afgezegd, waaronder de taxi. Daar stond een pony te koop, of ik interesse had?
Ik had bijna verstuurd 'Bedankt voor het aanbod, maar daar ben ik even niet aan toe'. Toch niet gedaan, maar in plaats daarvan gezegd wat ik de pony te bieden had.
Dat klonk goed en ik kreeg info over de pony, maar het eerste wat ik zag was de foto. Wauw. Vonken in de lucht. De twijfels die ik bij de anderen had, waren hier niet; dat was de ware. Dat ze dezelfde verjaardag als mijn moeder heeft, en Muis genoemd wordt waren tekenen dat het zo heeft moeten zijn. Toch - natuurlijk niet zomaar ja zeggen, maar eerst kijken of het echt klikt. Vandaag was die dag. Ja hoor, het klikte.
Heerlijk guitig koppie
Even buiten beeld kriebelen, terwijl er paardjes heel nieuwsgierig achter haar stonden
Ik ben maar een beetje verliefd hoor...
