Geplaatst Ik wil even mijn verhaal kwijt aangezien ik het een beetje moe ben geworden vandaag.
Het gaat over mijn ruin uit 2011 die ik in Mei 2015 in mijn bezit heb
Hij is tot zijn 2,5 jarige leeftijd hengst geweest omdat hij een niet ingedaalde bal had hebben ze langer gewacht met het castreren maar op 2,5 jarige leeftijd toch besloten om hem te opereren en hem zo te castreren.
Bij de vorige eigenaar is er niet veel mee gedaan, ik kan beter zeggen dat hij tot 2014 alleen maar op de weide heeft gestaan en nooit echt in de had is geweest.
Hij is in 2014 ingereden en daarna niets meer mee gedaan en nooit verder doorgereden, hij kende het zadel en dat er iemand op zat maar meer ook niet.
Toen ik besloot hem te kopen heb ik even kunnen proefrijden, even een rondje stappen en zelf wat gedraafd, erg braaf was hij.
Eind mei 2015 kwam hij bij ons op stal, hardstikke druk paardje was het maar dat is logisch op een vreemde plek. Toen ik hem uit de wei wilde pakken waren er anderen in de bak bezig waardoor hij schrok en bokte, hij trok zich los en raakte mij met zijn achterbeen, nou kan gebeuren had geen pijn niets. Toen werd er al door sommige stalgenootjes gemopperd dat het maar een gevaarlijk paard was.
In de paar maanden dat ik hem heb ben ik met hem aan de slag gegaan.
Tijdens het vast zetten en poetsen was hij meestal onrustig, logisch als hem dit nooit echt geleerd is, maar met veel geduld staat hij nu braaf stil.
Tijdens het rijden ging het de eerste paar keer goed en daarna begon het, hij bleef maar bokken etc. en nadat ik er een keertje afgevallen was bleven de stalgenootjes maar zeuren dat hij gevaarlijk was en ik hem maar moest verkopen. Ik ze duidelijk gemaakt dat het gewoon een jong dier is en dat alles gewoon wat langer duurt en je genoeg geduld moet hebben.
Nu was dit zadel aangemeten door een zadelmaker, maar toch twijfelde ik en zadelmaker 2 vertelde dus heel fijn dat dit totaal niet paste. Ik ben er daarna met begeleiding eens zonder zadel aan de longe op gaan zitten om even te voelen hoe hij liep, nu reed er een auto met volle snelheid langs de bak en gooide vanalles uit het raam waardoor ik gevallen ben en mijn elleboog zwaar gekneusd had.
Twee stalgenootjes hebben hem deze dag verzorgd aangezien ik naar het ziekenhuis moest.
Hierna werd ik door een aantal stalgenootjes ineens genegeerd etc.
Tot de dag van vandaag nooit geweten waarom.
Nu kwam vandaag de vader van een stalgenoot mee die mij aansprak, ik was mijn paardje aan het zadelen om er weer voor de eerste keer na 6 weken op te stappen.
Hij vertelde mij heel fijn dat mijn paard gestoord was en niet spoorde etc. ik moest hem volgens hun verkopen. Hij praatte zo over mijn paard dat ik tranen in mijn ogen begon te krijgen. Hij vertelde ook dat de dag dat ik gevallen was dat ze hem niet te pakken kregen en met bezems en zwepen de stal in hadden gejaagd, en dat een stalgenoot hem hierna nog een klap had verkocht omdat hij zich niet liet vangen. De reden dat stalgenootjes mij negeren of kortaf zijn is dat ook hun vinden dat het paard een steek in zijn hoofd los heeft etc.
Hierna was ik helemaal pissig en had ik het gehad!Toen ben ik bij die man weggelopen en hem verteld dat hij naar zijn eigen paarden moet kijken aangezien die echt gericht naar mensen trappen en ik geen commentaar over mijn paard aan hem had gevraagd.
Het is gewoon een heel gevoelig paard waarmee je geduld moet hebben. Het heeft mij lang geduurd om het vertrouwen echt in hem te krijgen. Ik heb hem altijd heel rustig benaderd en niet achter hem zitten jagen als ik hem niet te pakken kreeg. En nu kan ik gewoon weer helemaal overnieuw beginnen met het vertrouwen krijgen in de mens..
Dit snappen ze gewoon niet en vinden mij gestoord dat ik zoveel geduld met hem heb en dat zij hem allang hadden verkocht.
Sorry voor mijn hele lange verhaal maar moest het gewoon even kwijt.
Vertrekken naar een andere stal ben ik niet van plan, ik sta er al 9 jaar met mijn andere paard en hier in de buurt is verder niets waar ze zoveel buiten kunnen staan. Ik moest gewoon even mijn verhaal aan iemand kwijt
Nee dat helpt.....
. Ik kan trouwens ergens nog wel begrip hebben voor het feit dat ze zich ergeren aan een dergelijk paard. Ze geven hun kritiek wel op een hele verkeerde manier maar het is natuurlijk zo dat jij voor een bepaald type paard kiest en je niet perce kan verwachten dat al je stalgenoten dat altijd even leuk vinden. 
. Ik kan me voorstellen dat als je stalgenoten je paard zien ontsnappen en trappen, onophoudelijk zien bokken en je er een paar keer af zien vallen ze onderhand vinden dat het allemaal wat gevaarlijk gaat met je paard. Nu kan je wel blijven zeggen dat je paard niet gemeen van aard is en dat geduld kost maar in tussen is de situatie zo af en toe dus wel gewoon gevaarlijk en hebben je stalgenoten toch ergens wel gelijk dat ze dat soms eng vinden. Zeggen dat het paard "gewoon" jong is en men maar wat geduld moet hebben vind ik niet echt op zijn plaats. Imo hoor je op een stal toch te zorgen dat anderen zo min mogelijk last van je hebben en hoeft niet de hele stal maar geduld te hebben omdat jij perce een jong paard wilt beleren 
. Als mensen dan met hun zorgen naar je toe komen moet je imo zelf ook wel een beetje open het gesprek aan gaan