Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-12-15 17:22

Moeite met binden aan verzorgpaard?

Geplaatst: 30-12-15 17:22

Even een korte samenvatting.
Op mijn 8e ben ik op de manege begonnen met paardrijden. Vanaf mijn 10e ging ik op een 2e manege rijden, waar ik voornamelijk handelspaarden reed. Alles werd onder mijn kont verkocht. Op mijn 16e kreeg ik mijn eerste eigen paard, ik heb 4 paarden gehad. 1 tegelijk. 5 jaar terug verkocht ik mijn laatste paard Diablo, mijn grote vriend, mijn maat. Ik kon financieel gezien niet anders, maar ik mis hem tot de dag van vandaag. Hij was het enige paard waar ik me aan kon binden, hij was een bijzondere.

In die tijd werkte ik in de paarden, het was dus vooral moeten, en rijden deed je niet meer enkel voor je plezier, maar met een doel. Dat was eigenlijk al heel lang zo, want er werd altijd wat van mij verwacht. Vooral van mijn moeder. Als je iets doet, moet je het goed doen. Dat maakte het minder leuk en het heeft lang geduurd voordat ik rijden weer leuk vond. Ik ben zelfs nog een half jaar gestopt met rijden.

Na die periode dat ik werkte in de paarden, ben ik paarden gaan bijrijden, trainen, zadelmak maken en corrigeren. Ook daar zal vaak een doel aan, ik reed om een reden, en soms met financiële reden. Daar ben ik na 3 jaar mee gestopt, daarna reed ik alleen nog maar paarden voor de hobby. Maar hobby, dat is nog ver te zoeken. Ik voel nog steeds dat ik moet. Daarna haak ik elke 6 maanden af op een paard. Ik zet niet door, vaak ook doordat een paard wat mankeert, maar Bos, het paard wat ik nu rijd, mankeert helemaal niks, maar weer haak ik af. Ik kan me niet aan hem binden, ik heb moeite om hem echt toe te laten. Ik mag alles doen van de eigenaar en de verwachtingen zijn laag, ze verwacht enkel dat ik m rijd of train, maar gewoon zodat het paard goed op conditie is. Hij hoeft nog niet op wedstrijd, verkocht te worden of iets in die trant.

Ik heb gisteren een goed en openhartig gesprek gehad met de eigenaar, dat was erg fijn. Mijn vriendin was er ook bij, en zij is voorlopig ook even mijn stok achter de deur. Als ik eenmaal op stal ben, vind ik het ook hartstikke leuk. Ik ben ook hartstikke dik met Bos. Het leuke is, dat hij heel erg op Diablo lijkt.

Zijn er mensen die dit herkennen? Momenteel gaat het verder ook niet top met me, wat het naar stal gaan ook moeilijk maakt. Maar ik wil gewoon niet weer afhaken op een superleuk paard.

**Geplaatst**: 30-12-15 17:32

Geplaatst: 30-12-15 17:32

Klinkt inderdaad als bindingsangst.
Alsof je bang bent, dat als je je teveel aan hem gaat hechten, je gekwetst wordt als hij verkocht zou worden...
Heb je inmiddels niet de mogelijkheid weer een eigen paard te kopen?

Of heeft het te maken met jezelf, dat je gewoon geen zin meer hebt in leuke dingen?
Dan zou ik toch een bezoekje aan de dokter overwegen :(:)

**Geplaatst**: 30-12-15 17:35

Re: Moeite met binden aan verzorgpaard?

Geplaatst: 30-12-15 17:35

Misschien nog te noemen dat ik er met mensen ook last van heb overigens.
Ik heb helaas niet de mogelijkheid er zelf eentje te kopen. Dat hoeft eigenlijk ook niet, want ik kan dit paard echt als eigen paard beschouwen. De eigenaar zei gisteren nog, 'het is 'ons' paard, wij hebben hem gekocht. Nja, jij uitgezocht, ik betaald.'

Ik heb nog wel zin in leuke dingen, maar met vlagen. Ben overigens al langs geweest bij de huisarts voor een doorverwijzing naar de psych.

**Geplaatst**: 30-12-15 17:40

Re: Moeite met binden aan verzorgpaard?

Geplaatst: 30-12-15 17:40

Wauw. ik heb precies hetzelfde. Ik heb heel vaak zin in dingen. Dan maak ik plannen en dan heb ik er geen zin meer in. Hetzelfde als met mijn paard. Ik had gewoon geen zin meer om naar haar toe te gaan. Er mankeerde ook niks aan haar en ze was hartstikke lief en braaf. Maar nu ze eenmaal weg is, mis ik haar helemaal niet meer...
Ik zou gewoon nog even dit paard uitproberen. Ze kunnen je er niet toe dwingen om hem te blijven verzorgen. Dus je moet doen wat jou verstandig lijkt! Succes

**Geplaatst**: 30-12-15 17:43

Geplaatst: 30-12-15 17:43

Ik snap goed wat je bedoelt! Ik heb het ook, nu rijdt ik een paard dat top is! Maar omdat ze niet van mij is, kan ik ook moeilijk binden, klik is er wel, maar erg bang dat ze verkocht gaat worden, vooral omdat ze echt een topper is!
Het is al vaker overkomen, dat de eigenaar ineens het paard wilt gaan verkopen. En als je financieel geen paard kan hebben, doet het pijn!

Ik heb niet echt tips hoe je ermee om kan gaan, dus ik lees zeker even mee!

Ik heb het met mensen niet, het is bij mij denk ik meer de onzekerheid.

**Geplaatst**: 30-12-15 17:50

Re: Moeite met binden aan verzorgpaard?

Geplaatst: 30-12-15 17:50

Zijn jullie in het begin dan ook heel fanatiek en impulsief? Of dat niet? Want ik begin altijd heel fanatiek en dat wordt dan steeds minder.

**Geplaatst**: 30-12-15 17:52

Re: Moeite met binden aan verzorgpaard?

Geplaatst: 30-12-15 17:52

Ja! Ik ben van mijzelf heel fanatiek. Naar mate ik het beter ken enzo gaat het steeds minder

**Geplaatst**: 30-12-15 17:55

Re: Moeite met binden aan verzorgpaard?

Geplaatst: 30-12-15 17:55

In het begin wil ik er graag naartoe! Daarna neemt het wel af,

Het paard dat ik nu rijdt, blijf ik graag naartoe willen, ze is ook ht type paard met de juiste karakter die ik zoek,

Rustig, vriendelijk, maar wel dat stukje pit erin.

En dat maakt me eigenlijk erg onzeker, aangezien ze niet van mij is, kan de eigenaar elk moment zeggen dat ze verkocht gaat worden.

**Geplaatst**: 30-12-15 17:55

Geplaatst: 30-12-15 17:55

Ik heb hetzelfde, rijd nu een pony voor iemand anders die ik mag uitbrengen. Hartstikke leuk en ook de pony is super! Maar toch is er iets wat me tegenhoud, misschien in mijn geval het feit dat ik rond aan het kijken ben voor een eigen paard. Ik ga niet met tegenzin naar stal, maar de motivatie begint af te nemen. Mijn eigen paard komt op dezelfde stal te staan, dus ik blijf de pony ook gewoon rijden. Maar het voelt gewoon anders, ook omdat ik weet dat die pony nooit van mij gaat worden. Ik wil me niet te veel hechten aan het beestje denk ik.

**Geplaatst**: 30-12-15 22:50

Re: Moeite met binden aan verzorgpaard?

Geplaatst: 30-12-15 22:50

Lastig hoor, maar ik hoop echt dat het gesprek met de eigenaar van gisteren een goede zet is gewest om dit eens te doorbreken. Ook zoiets, ik heb al 2 jaar een dor mijn schoonmoeder gemaakt wedstrijdjasje klaar hangen, hij hangt nog steeds bij mijn schoonmoeder. Het wordt eens tijd dat ik deze ga gebruiken. Dus dat wordt het doel van dit jaar.

**Geplaatst**: 30-12-15 23:00

Geplaatst: 30-12-15 23:00

Joolien schreef:
Ook zoiets, ik heb al 2 jaar een dor mijn schoonmoeder gemaakt wedstrijdjasje klaar hangen, hij hangt nog steeds bij mijn schoonmoeder. Het wordt eens tijd dat ik deze ga gebruiken. Dus dat wordt het doel van dit jaar.

Woepsie, strookt niet echt met het "niet moeten". Ga je er dan niet weer juist druk op leggen? Zou een mooie strandrit ofzo niet een meer ontspannen doel zijn?

**Geplaatst**: 30-12-15 23:07

Re: Moeite met binden aan verzorgpaard?

Geplaatst: 30-12-15 23:07

Goed dat je dat zegt, maar ik zie het meer als werken naar een leuk doel. Want toch vind ik wedstrijden rijden ook heel leuk.

**Geplaatst**: 30-12-15 23:51

Geplaatst: 30-12-15 23:51

Ik snap het wel. Ik heb maar 1 eigen paardje gehad. Mijn Welsh K pony. We kregen hem (ruintje) toen ik 13 was en mijn broertje 11. Eigenlijk was hij voor ons beiden en moest ik hem delen maar mijn broertje taalde er naar een paar weken al niet meer naar. Dus Dorus was gewoon van mij. Hij was geen makkelijke. Ik hem dankzij hem mijn angsten overwonnen, ik werd zelf verzekerder, en we kregen een innige band. Toen ik eraf gegroeid was verkocht mijn vader hem.

Ik reed 2 paarden van mijn moeder en een dravertje van een stalgenootje.
Met paarden die niet van jezelf zijn loop je in mijn ogen tegen 2 dingen aan. Of het paard is lief en prima te rijden maar het is niet je type. Dit heb ik met de merrie van mijn moeder. Ik zou zelf nooit zo'n paard kopen denk ik geregeld. Maar eigenlijk is dat niet helemaal eerlijk naar de merrie toe, want ze lief, vergevingsgezind en doet braaf wat ik vraag.

Of je loopt tegen het andere probleem aan. Het paard is geweldig en helemaal je type maar je kunt het paard niet 100% in je hart opnemen. Het is namelijk niet van jou, diep van binnen weet je dat als de eigenaar plots besluit het paard te verkopen of gaat verhuizen naar de andere kant van het land jij je paardje kwijt bent. Misschien is het een soort zelfbescherming, je niet te veel willen hechten?

Ik heb er veel voor gespaard en heb in september eindelijk een weer een eigen paard gekocht. Mijn eerste paard van mijn eigen geld, want mijn eerste pony had ik van mijn ouders gekregen. Ik ben heel trots op hem.

**Geplaatst**: 31-12-15 00:04

Geplaatst: 31-12-15 00:04

Als je er alles mee mag doen stel
Je toch je eigen doelen op als dat helpt om te motiveren en door te gaan.

**Geplaatst**: 31-12-15 00:32

Geplaatst: 31-12-15 00:32

Binden met het paard was het niet, maar dat zin hebben om te gaan had ik ook last van.
Paard heb ik bijna 4 jaar verzorgd, en heb denk ik 1 a 2x per jaar wel echt een paar weken gehad dat ik gewoon echt geen zin had. Wel mezelf erheen gesleept, eigenaresse had als regel 3x in de week komen en ik wist dat er mensen in de rij stonden om op de plek te verzorgen waar ik verzorgde.

Werd later pas echt moeilijk. Ze zou verkocht worden, en op het moment dat het gebeurde was ik er kapot van. Maar ze kwam terug, de plek waar ze heen verkocht was was niet tevreden met haar. Was eerst enorm blij, ze was weer terug! Maar.. ze zou ook weer weg gaan. En afscheid had ik eigenlijk al genomen. Ben de laatste weken dat ze er stond niet meer heen geweest. Heb ook pas achteraf gehoord dat ze weer verkocht was, de staleigenaar van toen heeft geen contact meer met me daarover gehad, moest het van iemand anders horen... ben oprecht nog steeds boos dat ze me (ondanks dat ik een tijdje niet was geweest) geen bericht heeft gestuurd dat ze weer weg ging. Als ik het had gehoord was ik nog even een laatste keer geweest, had ik achteraf ook mn spullen niet weer op hoeven halen. Weet gelukkig waar ze nu staat.

Maar goed ik dwaal af

excuus. Punt is wel dat ik achteraf altijd blij was dat ik mezelf erheen had gesleept. Heb verschrikkelijk leuke jaren met haar gehad. Is wat jammer geeindigd, maar dat kwam vooral door miscommunicatie. En het einde is ook niet waar ik me haar om herinner, maar juist om de dagtocht die we hebben gemaakt, de parcoursen die we hebben gesprongen en hoe gezellig het altijd met alle andere verzorgers was

En dat het niet top met je gaat zou ik juist als excuus pakken om naar stal te gaan. Lekker rijden/poetsen wat dan ook, lekker even weg van thuis en de struggles en even ontspannen met je paard.

**Geplaatst**: 31-12-15 05:29

Re: Moeite met binden aan verzorgpaard?

Geplaatst: 31-12-15 05:29

Hier voorbeelden zat van mensen die t eigenlijk niet kunnen opbrengen om naar hun paard te gaan, geen zin, geen plezier, geen verantwoordelijkheidsgevoel naar t paard toe..En t gevoel van moeten..nou hebben we allemaal welles t gevoel van moeten maar ik denk toch als dat gevoel de overhand neemt dat je afscheid moet nemen. Een dier is 100% afhankelijk van jou!! En ook als bijrijder zal je je verantwoordelijkheid moeten nemen als je dat niet kan opbrengen waar doe je t dan nog voor!?

**Geplaatst**: 31-12-15 10:42

Re: Moeite met binden aan verzorgpaard?

Geplaatst: 31-12-15 10:42

Opgeven is wel de weg van de minste weerstand -O-

Je zou ook nieuwe uitdagingen kunnen zoeken $*\o/*$

**Geplaatst**: 31-12-15 10:53

Geplaatst: 31-12-15 10:53

Joolien schreef:
Als ik eenmaal op stal ben, vind ik het ook hartstikke leuk. Ik ben ook hartstikke dik met Bos.

Heb ik ook wel hoor, dat is ook het voordeel van het rijden op de manege. Die les staat gewoon ingepland, of ik nu "zin" heb om te gaan of niet. En omdat het ingepland staat leef ik er ook naartoe en het is altijd leuk.

Andersom als ik zeg "het is vandaag mooi weer, kan wel eens een keertje op onze Haflinger stappen" komt het er vaak niet van. Terwijl ik echt wel kan genieten van een buitenrit met die blonde.

Soms is een stok(je) achter de deur net het zetje dat een mens nodig heeft. Geen dikke stok van "het moet en het zal", maar een kleine stok van een afspraak die staat of een doel om naartoe te werken. In jouw geval zou dat laatste een onderlinge wedstrijd kunnen zijn zodat dat jasje ingewijd kan worden

**Geplaatst**: 01-01-16 21:04

Geplaatst: 01-01-16 21:04

biscaya schreef:
Hier voorbeelden zat van mensen die t eigenlijk niet kunnen opbrengen om naar hun paard te gaan, geen zin, geen plezier, geen verantwoordelijkheidsgevoel naar t paard toe..En t gevoel van moeten..nou hebben we allemaal welles t gevoel van moeten maar ik denk toch als dat gevoel de overhand neemt dat je afscheid moet nemen. Een dier is 100% afhankelijk van jou!! En ook als bijrijder zal je je verantwoordelijkheid moeten nemen als je dat niet kan opbrengen waar doe je t dan nog voor!?

Het stomme is, ik heb dit paard samen met de eigenaar uitgezocht, van de week zei ze nog 'het is ons paard'. Een leuker paard dan dit is er niet, en als ik weg ga, dan gebeurt het met het volgende paard weer.Ik ga proberen het te doorbreken. Vanmiddag weer heerlijk gereden, ik stapte met een grote glimlach af

**Geplaatst**: 01-01-16 21:38

Re: Moeite met binden aan verzorgpaard?

Geplaatst: 01-01-16 21:38

Wat lastig....ik kan er niet over meepraten, ik hecht me juist enorm aan m'n verzorg/ bijrijdpaarden, maar ook dat is lastig, precies om de reden die jij beschrijft: Wat als het paard weg moet, verhuist of doodgaat...? Ik ben zo dol op m'n huidige bijrijdpaard, dat ik een eigen paard uit blijf stellen, want wat als ik mijn eigen paard niet net zo leuk vind als mijn verzorgpaard? Maar het gevoel moet groeien, toen ik de huidige ging rijden, was m'n vorige net verhuisd en die miste ik nog erg, het heeft bijna een jaar geduurd voor ik me kon hechten....gun het dus nog wat meer tijd en geniet van de leuke momenten