Geplaatst In 2010 na slechts een half jaar op de manege te begonnen zijn kreeg ik een verzorgpony daar.. Cisco ! Een enorm eigenwijze fjord die alles en iedereen beet, daar ging ik dan als meisje van amper 14 die de kracht er simpel genoeg niet voor had. In de les gingen we dan ook alle kanten op die hij op wou.
Na weken elke maandagavond mijn les op hem te rijden, en al mijn liefde erin stoppen kon ik hem dan eindelijk sturen. Ik werd regelmatig uitgetest nog. Als ik weer is zat te dromen werd er aan de noodrem getrokken.. Of als hij het wel genoeg vond ging hij rechtsomkeert.
En dan dat bijten hij had er plezier in voor hem was dat spelen dat was hem tenslotte geleerd als veulen zijnde. Na maanden van het afstraffen dat hij niet mocht bijten ging het ook daarin vrij goed.
En stiekem was ik best trots, het was tenslotte maar een manegepony..
na ruim 3,5 jaar kreeg ik het te druk en kon ik helaas niet verder met verzorgen.
Aangezien hij mijn eerste echte paardenliefde was en is, kwam ik hem nog regelmatig even opzoeken.
Nu na een tijdje te sukkelen op de manege, waarin hij niet meer geschikt was voor de lessen mag hij van zijn welverdiende oude dag gaan genieten.
Het ga je goed vriendje ! Ik zal jou dan ook nooit meer vergeten.
Bedankt voor al jou wijze lessen aan mij, jij bent en blijft mijn eerste grote paardenliefde.
