Geplaatst Ik begon met het verzorgen van een arabieren merrie, een mooie appelschimmel en voor mij was dat liefde op het eerste gezicht. Ik begon vol goede moed met het berijden en verzorgen van haar en we gingen samen ontzettend goed.
Mij werd verteld dat ze ook nog 2 jonge paarden had en dat die binnenkort naar huis zouden komen.
Toen ze uiteindelijk op stal stonden stond er een connemara hengst van 2,5 in de cremello kleur en een arapaloosa hengst van 1 jaar en 8 maanden, zo'n mooie donkere kleur, met een mooie witte neus.
Aangezien we pas in november zaten en wij dat voorjaar pas opzoek zouden naar een andere pony was dit een verkeken kans, ook voldeden ze aan geen enkele eis die we hadden.
Toch kreeg ik mijn ouders zover te gaan kijken.
En toen ze thuiskwamen hadden ze dat mooie donkere paard gekocht !'
Alles ging vrij goed, je kon alleen niet weglopen bij hem want dan moest en zou hij mee met je.
Tot de hormonen bij meneer toesloegen.. Het was een drama.. Hij begin gericht op ons te schoppen en kwam bijna over de hekken heen. Noodgedwongen werd Bailando toen gecastreerd want dit kon niet meer.
Na een aantal maanden was hij heerlijk rustig.
Uiteindelijk zijn we daar weggegaan en zijn we veranderd van stalling.. Op het nieuwe plekje kwam Bailando helemaal tot rust en maakte hij een nieuw vriendje, dat dit paard veel groter als hem was deed hem helemaal niks. Het was een ontzettend leuk duo om naar te kijken.
Na een aantal maanden daar gestaan te hebben gingen wij verhuizen naar een pensionstalling, daar staan we nu sinds hij bijna 3 was..
Vlak voor de zomer had hij een 'klein ongelukje' waardoor hij een beste wond op zijn zij had die helemaal openstond, dit zou uit zichzelf moeten genezen.
Gelukkig is dat genezen.
Nu we 2 jaar verder zijn nadat we hem gekocht hebben zou ik hem nooit meer willen missen maar we hebben onze handen vol aan hem.
Hij is er van overtuigt dat hij eerst aandacht moet hebben als we op stal komen anders staat hij met zijn kont naar je toen als je op stal komt.
Hij wil af en toe nog wel is naar je schoppen, je bijten, of zijn hoofd tegen jou hoofd aanduwen.... en dan niet zacht.
Hij is ons nu aan het uitproberen, en buiten lopen is haast onmogelijk op het moment omdat hij zo druk is en omhoog komt, en voor de veiligheid van iedereen lopen we hierdoor maar niet buiten.
Ik ben ervan overtuigd dat hij gewoon wil kijken hoever hij kan gaan en ik straks gewoon mn lieve zwarte draak terug heb.
Toen ik hem voor het eerst zag.
Een van de eerste foto´s toen we hem net hadden.
Afgelopen zomer samen.
En tot slot zijn fotoshoot van afgelopen zomer.
