Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-15 10:41

Tja 2015, een jaar om snel te vergeten...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-15 10:41

Het begon dit jaar in februari... Sinds 1,5 jarige leeftijd was Diva van ons. Mee verhuisd naar Zeeland, gewisseld van stalling doordat ik er niet kon wennen en uiteindelijk een fijn plekje gevonden.

Afbeelding

Na enige tijd begon het te kriebelen, ik dacht vast te lopen met Diva... Vond wedstrijden rijden erg leuk, mijn ambities gingen Diva te boven, de gedachten voor een "echt paard" spookte steeds meer door mijn hoofd. Maar ook buiten rijden kregen wij samen niet voor elkaar. Ik dacht aan een rijtechnisch probleem, maar bij elke "controle" die ik in de bak zelf of tijdens les uitvoerde bleek er geen "probleem" te zijn... Wanneer mijn vriend op haar stapte was er geen probleem, liep mevrouw zo naar buiten. Ik besloot om voor haar een goed plekje te zoeken, we zaten te ver in elkaar "verweven"...
Zodoende ging Diva mee met een heel leuk baasje in Duitsland, ze loopt daar heerlijk in het bos en gaat mee naar de club.

Toen in Maart kwam er een leuk paard op m'n pad, een zwarte grote maat Hackney met genoeg aanleg voor dressuur...

Afbeelding

Helaas bleek dit paard heel erg te weven. Na verschillende dingen geprobeerd te hebben, veranderingen in het management, meer beweging, minder beweging, meer uitdaging, niets hielp. Iets waar wij heel scherp op zijn geweest bij aankoop, maar wat ze voor ons verzwegen hadden. Dit paard is terug gegaan naar de eigenaar.

Ik heb gehuild, geschreeuwd, veel verdriet gehad ol de verkoop van mn pony. Ik was niet tevrede geweest met wat ze me wel allemaal bood; liefde.
Ik besloot; voor mij even geen paard meer.

Gelukkig heeft mijn vriend 2 trekpaarden, hier kon ik zo nu en dan op rijden. Het was ondertussen zomer, lekker naar het strand en wat avondritjes door de polder.
Samen naar het strand;

Afbeelding

Samen ritje maken door de polder op zondag;

Afbeelding

Rijden in de bak;

Afbeelding

En naar de keuring;

Afbeelding

Dingen die ik allemaal met veel plezier doe!

En toen op een ochtend in augustus belde mijn vriend. Hij is hoefsmid, en een klant van hem had een leuk 4 jarig rijpaard te koop. Een grote brave ruin. Afgesproken om te gaan kijken, maar omdat mijn vriend hem al vanaf veulen af aan in de hand heeft gehad was het eigenlijk al besloten... Dit moet hem worden!

Foto's van zijn eerste dagen bij ons;
Afbeelding

Ik liet hem een aantal weken rijden door een proffesionele ruiter. Om vervolgens zelf verder te gaan;

Afbeelding

Hij maakte kennis met zijn nieuwe paardenmaatjes...
En als snel waren ze dikke vrienden;

Afbeelding

We maakte leuke ritjes;

Afbeelding

Kregen les;

Afbeelding

Fotoshoot op het strand met de trekpaarden in oktober;

Afbeelding

En Glamoer mocht voor het eerst mee naar het bos;

Afbeelding

En toch bleef er steeds een zenuwachtig gevoel in mij; kan ik dit wel, een jong paard opleiden? Als ik nu een fout maak, kan dit mislukken? Spanningen voor het rijden, terwijl Glamoer super braaf is. Durf niet op buitenrit, omdat ik bang ben hem niet te kunnen leiden... Dagen bezig zijn met de weersvoorspelling, want als het bijv. waait is dan een factor dat er een kans is op mislukken. Zodra omstandigheden anders zijn als anders kan ik niet meer "rijden", mijn benen stoppen en mijn hersens draaien overuren. Gek word ik van mezelf, maar uitschakelen lukt niet! Ook op andere vlakken in het dagelijks leven liep ik hier in vast. Ik ben bang om te mislukken...

En nu? Van de week is dit helemaal mis gegaan, ik ben opgebrand, moe, uitgeput klaar basta. Burn-out was de conclussie...

Ik zal vanaf nu bewuste keuzes moeten maken in mijn leven, ik kan de wereld niet in mijn eentje redden. In mijn werk kom ik mensen tegen die vastlopen in hun dagelijks leven, dit op de rit willen helpen maar geen medewerking; sorry dan zal ik me terugtrekken. En met Glamoer? Advies is om het "moeten rijden" even helemaal los te laten. Ik zal eerst aan mijzelf moeten werken, mijn angst om te mislukken zal achterhaald moeten worden voor dat ik verder kan met rijden.

2016 wordt het jaar van therapie, keuzes maken, loslaten en (hopelijk) genieten...

http://boktimg.nl/img/m/c1BZRH.jpg
Aandacht maakt alles mooier... #knappekop

Laatst bijgewerkt door Neonlight op 13-12-15 21:26, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Foto in link gezet, maximaal 15 zichtbare afbeeldingen toegestaan

**Geplaatst**: 13-12-15 20:32

Re: Tja 2015, een jaar om snel te vergeten...

Geplaatst: 13-12-15 20:32

Pittig jaar zeg! Heel veel succes met de therapie, misschien kun je met Glamour gaan grondwerken (schriktraining, VD) dan heb je ook wat te doen als het geen fijn weer is om te rijden

**Geplaatst**: 13-12-15 20:36

Geplaatst: 13-12-15 20:36

Glamour is nog jong en een lange vakantie vind hij vast helemaal niet erg!
Je mag rijden, maar je moet niet! Rijden is slechts bijzaak. Eerst aan jezelf werken.

**Geplaatst**: 13-12-15 20:40

Re: Tja 2015, een jaar om snel te vergeten...

Geplaatst: 13-12-15 20:40

Wat een ontzettend leuk paard! Lijkt heel erg op de mijne

wat zit er voor bloed achter?

**Geplaatst**: 13-12-15 21:20

Re: Tja 2015, een jaar om snel te vergeten...

Geplaatst: 13-12-15 21:20

Ik herken je verhaal voor een stuk.
Aan jezelf werken en samen een band opbouwen is inderdaad prioritair.
Voor mezelf heeft grondwerk met mijn nieuw paard erg geholpen (ook puur voor mezelf)
Ik wens je veel succes, dat 2016 een mooi jaar mag worden.
Glamoer is een knapperd!

**Geplaatst**: 13-12-15 21:25

Geplaatst: 13-12-15 21:25

Wat een super mooie pony heb en je heftig jaartje heel veel plezier en geluk in 2016

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-15 06:04

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-15 06:04

Yvank_ schreef:
Wat een ontzettend leuk paard! Lijkt heel erg op de mijne wat zit er voor bloed achter?

Dankjewel! Glamoer is een Rousseau x Florencio.

Bedankt voor jullie lieve reacties, rijden is inderdaad maar bijzaak... En zal voorlopig ook echt even ver in de ijskast gezet worden. Schrikttaining en VD zijn inderdaad dingen die ik wil gaan doen, op den duur, of hoe het uitkomt. Eerst rust☺️

**Geplaatst**: 14-12-15 06:37

Re: Tja 2015, een jaar om snel te vergeten...

Geplaatst: 14-12-15 06:37

Angst is een slechte raadgever!! Ben je ooit van dit paard afgevallen? Het lijkt me een enorm lief braaf paard zoals je em omschrijft. Dat je voorzichtig bent is alleen maar goed het zorgt ervoor dat je niet teveel in onverwachte situaties komt maar vertrouwen in je paard kost tijd! Ook zal jij je paard moeten bewijzen dat jij voor 100% te vertrouwen bent, dit zorgt voor binding. Grondwerk bijvoorbeeld de 7 games van parelli zorgt voor een gefundeert leiderschap en het is nog leuk ook! Laat je jezelf en je paard begeleiden door iemand waar jij 100% op vertrouwd! Misschien een idee om je vriend 2x per wk te laten rijden zodat het paard dat beetje werk ook meeneemt.. en zodat jij kunt zien dat je hoogstwaarschijnlijk een heel betrouwbaar paard hebt... je stelt misschien te hoge eissen voor jezelf en voor je paard.. je paard echter is nog maar een puppy met 4 jaar.. gun je paard de tijd om met jou een band op te bouwen..
Heel veel suc6!

**Geplaatst**: 14-12-15 06:54

Re: Tja 2015, een jaar om snel te vergeten...

Geplaatst: 14-12-15 06:54

Lieve mensen met lieve adviezen: ik denk dat het hier niet om (de relatie met) Glamour gaat.
Beste TS: wat je omschrijft heeft ieder mens in meer of mindere mate in zich. Ik hoop dat je goede en vooral passende hulp vindt die ervoor zorgt dat je de balans terugvindt. 2016 wordt een jaar van hard werken voor je denk ik, maar gaat je hopelijk de basis brengen waar je de rest van je leven profijt van hebt.
En Glamour heeft gewoon een heerlijke vakantie, niks mis mee

**Geplaatst**: 14-12-15 06:58

Geplaatst: 14-12-15 06:58

Meid, therapie lijkt een grote en enge stap maar het is echt een verademing. Als angst je leven zo beheerst, dus ook op andere vlakken, je werk, zelfvertrouwen dan is het zo goed dat je er nu mee aan de slag gaat. Ga voorlopig niet rijden, maar grondwerken, wandelen, longeren etc.

**Geplaatst**: 14-12-15 07:36

Re: Tja 2015, een jaar om snel te vergeten...

Geplaatst: 14-12-15 07:36

Soms maken we het ons zelf te moeilijk en komen we daar alleen niet meer uit. Gelukkig krijg je daar nu hulp bij. Het zal een lange weg worden met ups en downs en stukje bij beetje zal je je beter gaan voelen. Op een dag word je wakker met het besef dat je meer goede als slechte dagen hebt en je op de goede weg naar herstel zit.
Probeer voor jezelf een regelmaat te creëeren die niet te belastend is maar je wel houvast geeft om in het leven te staan ipv je af te zonderen.
Je paardje komt wel weer. Stap op als je zin hebt al is dat maar om 5 minuten te stappen aan een lang teugeltje. Mij gaf dat rust.
Sterkte de komende periode. En onthoud dat de erkenning de eerste stap is naar genezing.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-15 07:41

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-15 07:41

adnil35 schreef:
Lieve mensen met lieve adviezen: ik denk dat het hier niet om (de relatie met) Glamour gaat.
Beste TS: wat je omschrijft heeft ieder mens in meer of mindere mate in zich. Ik hoop dat je goede en vooral passende hulp vindt die ervoor zorgt dat je de balans terugvindt. 2016 wordt een jaar van hard werken voor je denk ik, maar gaat je hopelijk de basis brengen waar je de rest van je leven profijt van hebt.
En Glamour heeft gewoon een heerlijke vakantie, niks mis mee

Bedankt voor dit lieve berichtje, Glamoer is een 'stukje' van alles wat op dit moment niet wil lukken door angst, en niet angst om eraf te vallen, maar angst dat ik in combinatie met hem misluk. Ik ben niet bang om te vallen, ik ben niet bang om te rijden, ik ben bang om dingen verkeerd op te lossen waardoor ik kan falen. Ik ben een aantal weken geleden speciaal terug gegaan naar mijn oude instructrice, hier kon ik na de verhuizing naar Zeeland langere tijd niet naartoe. Heb hier her en der van mensen les gehad maar had bij niemand het gevoel Zoals bij haar. Dit was een fijne les, maar toch is dat nu niet de oplossing. Ik blijf er tegenaan lopen, en meer doen maakt meer angst. Dat moet eerst weg... Of nouja het moet weer in evenwicht komen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-15 08:26

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-15 08:26

biscaya schreef:
Angst is een slechte raadgever!! Ben je ooit van dit paard afgevallen? Het lijkt me een enorm lief braaf paard zoals je em omschrijft. Dat je voorzichtig bent is alleen maar goed het zorgt ervoor dat je niet teveel in onverwachte situaties komt maar vertrouwen in je paard kost tijd! Ook zal jij je paard moeten bewijzen dat jij voor 100% te vertrouwen bent, dit zorgt voor binding. Grondwerk bijvoorbeeld de 7 games van parelli zorgt voor een gefundeert leiderschap en het is nog leuk ook! Laat je jezelf en je paard begeleiden door iemand waar jij 100% op vertrouwd! Misschien een idee om je vriend 2x per wk te laten rijden zodat het paard dat beetje werk ook meeneemt.. en zodat jij kunt zien dat je hoogstwaarschijnlijk een heel betrouwbaar paard hebt... je stelt misschien te hoge eissen voor jezelf en voor je paard.. je paard echter is nog maar een puppy met 4 jaar.. gun je paard de tijd om met jou een band op te bouwen..
Heel veel suc6!

Bedankt voor je reactie.. Dit is echter een periode (op het stukje parelli na) die ik helaas al voorbij ben. Ik heb nezelf al zovaak aangesproken dat ik minder prioriteiten moet hebben. Maar als dan zelfs een wandelaar of fietser over de weg vanuit de rijbak een object wordt waardoor het zou kunnen mislukken, dan is het zelfs met een super braaf paard een hele opgave om een simpel rondje in de bak te rijden. Dan is niet meer rijden tot dat de onderliggende angst weg is de oplossing...

**Geplaatst**: 14-12-15 10:57

Geplaatst: 14-12-15 10:57

Misschien is 2015 gewoon een jaar om van te leren. En daar kun je in 2016 mee verder gaan.
Herkenning is een grote stap en die heb jij nu al genomen.
En gelukkig kun je ook veel plezier van paarden hebben zonder er op te zitten.
Paarden zijn prachtige leermeesters en in 2016 kunnen jullie samen verder groeien, wie weet wat voor mooie dingen jullie van elkaar kunnen leren in de toekomst.

Een mooie quote vind ik:
"No matter how many mistakes you make or how slow you progess.
You are still way ahead of everyone who isn't trying"

Durf te leren

**Geplaatst**: 14-12-15 11:08

Re: Tja 2015, een jaar om snel te vergeten...

Geplaatst: 14-12-15 11:08

Wat een heftig jaar! Een klein stukje herkenning wat betreft angst. Ik heb ook altijd zo'n stemmetje in mijn hoofd, wat als dit, wat als zus, wat als zo, en ik stap altijd met veel voorbereiding op een paard. Bang om eraf te vallen, iets niet goed te doen. Laatst ging er een knop om, ik viel eraf en stond ernaast en dacht bij mezelf, zo dat heb ik overleefd. Ben ik nu een slechte ruiter? Nee, dus opstappen en doorrijden!

**Geplaatst**: 14-12-15 12:05

Geplaatst: 14-12-15 12:05

Voor mij is je topic heel erg herkenbaar! Iets andere verhaallijn maar mijn gevoelens zijn wel degelijk hetzelfde als die van jou. Ik heb mijn paard een aantal jaar geleden moeten laten inslapen en toen heb ik een jaar later een andere merrie gekocht. Bewust een, toen der tijd 2,5 jarige omdat ik het risico om andermans "ellende" te kopen daarmee dacht te verkleinen omdat ik met de vorige erg ben opgelicht.

Fleur is inmiddels al weer 2 jaar onder het zadel en ze heeft eerlijk gezegd nog nooit echt een stap verkeerd gezet. Ze is super braaf en pakt alles zeer snel op. Toch moet ik mijzelf vanaf dag 1 dwingen om erop te stappen. Bang om te falen, bang haar te verzieken, bang zijn om iets verkeerds te doen of dat andere mensen mij stom vinden en het rijden er niet goed uitziet. Ik heb continue het gevoel dat ik op mijn tenen moet lopen, als er veel mensen op stal zijn rijd ik gewoon helemaal niet. Inmiddels heb ik haar al 3 keer verhuisd naar een andere stal omdat ik dacht dat ik dan een nieuwe start zou kunnen maken. Maar dit is echter gewoon het verplaatsen van het probleem.

Ook in het dagelijks leven ben ik erg onzeker. Toen ik nog op het hbo zat en ik bijvoorbeeld te laat was ging ik de klas niet eens meer in en wachtte tot het 2e uur zou beginnen omdat ik dan bang was dat iedereen naar me zou kijken op het moment dat ik op de deur zou kloppen om te vragen of ik naar binnen mocht. Evenals het maken van tentamens, ik was altijd zo bang om het niet te halen daar was ik dan dagen ziek van totdat de cijfers bekent werden gemaakt. Via school heb enkel assertiviteitstrainingen gekregen maar eigenlijk zonder resultaat

Ik lig continue in de clinch met mezelf. Op een gegeven moment zo depressief en angstig was geworden dat ik niks meer kon. Niet meer werken en Fleur die stond op de wei daar deed ik niets meer mee. Mijn contract op het werk werd niet verlengt en er werd letterlijk tegen mij gezegd dat ik de grijze muis was in de organisatie. Toen heb ik op aandringen van mijn moeder hulp gezocht bij de huisarts en via hem ben ik in therapie gegaan.

Ik begrijp je heel goed wanneer je zegt dat het niet aan je paard ligt maar aan hoe je zelf op dit moment in het leven staat. Dat is erg moeilijk. Ik denk dat het je heel goed zal doen dat je hulp zoekt en het rustig aan doet. Jouw paard wordt daar zeker niet slechter van. Geef het tijd en werk aan jezelf. Soms denk ik wel eens dat ik beter afscheid kan nemen van Fleur en voor een ouder paard moet gaan, een echte leermeester, maar op de een of andere manier kan ik dat niet, ze is zo lief en braaf.

Het gaat nu beter met mij ook al ben ik er nog niet. Ik ben weer aan het werk bij een ander bedrijf en ga iedere dag naar Fleur. Het rijden blijft een moeilijk iets voor me, nog steeds als er veel mensen op stal zijn dan stap ik liever niet op. Wat voor mij heel erg helpt is het stellen van doelen, kleine stapjes. Zo doe ik om de twee weken mee met de springles op de ruitervereniging in het dorp, het is in groepsverband dus er zijn dan ook best veel toeschouwers, mijn ouders gaan dan ook altijd mee dat vind ik wel zo prettig ondanks dat ik al 25 jaar oud ben. Het is ontzettend goed voor mijn zelfvertrouwen want het is voor ons beide nieuws dus iedere vordering is een overwinning en dan ben ik ontzettend trots. De instructrice is erg aardig en weet van mijn faalangst af, ze is heel erg positief ingesteld en dat werkt voor mij het best.
Ik krijg ook priveles van haar, we zijn begonnen vanaf de basis, hoe ik moet zitten, sturen etc. zodat ik in mijn ogen niets fout kan doen en Fleur daarmee verziek. Er zijn momenten waarop ik nu zelfverzekerd en voldaan van mijn paard afstap en dat het goed voelt waarmee ik bezig ben. Mijn instructrice heeft me laatst overgehaald mee te doen met een dressuurwedstrijd, Fleur en ik reden toen in twee proeven 5 winstpunten bij elkaar en twee keer een eerste prijs. Dit had ik totaal niet verwacht en want als het aan mij had gelegen had ik zelfs de wedstrijd bijna afgezegd het voelde de dagen ervoor gewoon niet goed dat ik mijn rijden ging laten beoordelen.

Ik raad je aan om een instructrice te zoeken die het leuk zou vinden om alles van voren af aan met je te doen, wanneer je er klaar voor bent. In het begin reed ik twee keer in de week op Fleur met begeleiding, nu 1 keer begeleid en 3 keer zelf als het niet te druk is op stal en dat is voor mij prima op dit moment.

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 14-12-15 16:56

Re: Tja 2015, een jaar om snel te vergeten...

Geplaatst: 14-12-15 16:56

Jeetje Daf! Wat een jaar!
Maar wat een leuk paard heb je nu! Die zal je denk ik prima helpen om door deze rotperiode heen te komen en hier samen sterker uit te komen!