Geplaatst De alom bekende zwarte shet Honey
En haflinger James.
Nooit gedacht dat alles zo zou veranderen.
In 2009 raakte James kreupel. Diverse keren naar de kliniek, maar er werd geen oplossing gevonden.
Terwijl we met James aan het tobben waren kwam ik mijn grootste nachtmerrie terecht. Hon kreeg een ongeluk op de wei, met met alle wil van de wereld konden ze haar niet helpen. Mijn meisje, ik moest haar laten gaan...
Een dag voor haar ongeluk...
Om het gat op te vullen dat ze achter liet kocht ik binnen een maand Abbey
Met James wilde het maar niet vlotten. Inmiddels was Maddy in 2010 geboren, die haar opvolger moest worden.
Maar het wilde niet met James. Ze had 24/7 weidegang nodig, en dat kon ik haar niet bieden. Dus vertrok ze in 2011 naar een zorgboerderij, waar ze nog steeds staat.
Maddy in de opfok, en aan de slag met abbey.
Met veulentje Woody
Maar hoe geweldig Abbey ook was, ze kon niet tippen aan Hon. En dat lag niet aan haar, maar aan mij. Ze was geweldig, deed alles wat je vroeg, maar het was niet Hon, en dat zou ze ook nooit worden. Dus Abbey verhuisde naar België.
Toen bleef alleen maddy over. In de omgang een geweldig dier. Goudeerlijk, leergierig, maar ook 50% Arabisch, en dus voorwaarts. Steeds weer geprobeert, steeds weer met knikkende knieën opgestapt....
Tot ik er klaar mee was. Paardrijden is hobby, een hobby moet leuk zijn. En hoewel ik echt gek op Maddy was, het werd een verplichting. Ik kon met haar niet wat ik zo graag wilde. En dus verhuisde Maddy dit jaar ook naar haar nieuwe baasje en bleef ik paardloos achter.
Ik heb geen spijt van mijn beslissingen, wel had ik graag gezien dat het anders gelopen was, dat ik in Abbey en Maddy wel had gevonden wat ik met Hon en James ben kwijt geraakt...
tsja arme Honey ik was ook helemaal gek op die kleine dondersteen! 
de andere heb ik helaas nooit gekend. Toen ik verhuisde zijn we elkaar toch uit het oog verloren. Ik wens je wel alvast een top 2016 toe en wie weet wat dat nog gaat brengen! 
