Geplaatst Om te beginnen bij het begin waar ik weinig foto’s van heb.
Januari
Niet veel kunnen doen met Nevaya, ze was niet erg lekker en had constant een snotneus. Wel een wedstrijd gestart omdat ze niet ziek was en de dierenarts ook niet wist wat het moest zijn. Het was ook erg wisselend of ze wel of geen snotneus had. Op de dag van de wedstrijd had ze hem niet heel erg en hebben we succesvol onze eerste B wedstrijd van het nieuwe jaar gereden. Het was het jaar ervoor niet erg goed gegaan en het rijden was niet fijn, ben er even tussenuit gegaan om thuis door te trainen. Met 2 keer 190 punten en 2 eerste prijzen mochten we naar huis.
Februari
We gingen weer op wedstrijd en deze keer kwamen we met 190 en 200 punten + 2 eerste prijzen thuis.
Maart
Samen met Andrea besloten om last minute naar het strand te gaan. Ik was nog nooit geweest met een eigen paard en dat was echt mijn droom, stond boven aan de ‘bucket list’. Wat heb ik ontzettend genoten, totaal geen spijt van gehad.
Wat hadden we een lol, samen door het water stappen en draven. Over het strand galloperen, ze hield Jaron helemaal niet bij.
Op het moment dat we besloten nog 1 laatste stukje door het water te stappen om daarna dan toch echt huiswaarts te gaan, stapte we gezellig naast elkaar, druk aan het kletsen. Nevaya zou nevaya niet zijn als ze even niet aan het opletten was en ze zonder pardon ineens kopje onder ging. Ik kreeg een mega plens water over me heen en zij was helemaal doorweekt. Ik geloof dat ik nog niet eerder zoveel buikpijn gehad heb van het lachen
We waren thuis weer verder gaan oefenen en reden nog een wedstrijd. Ze had op dat moment een beetje last van puber gedrag dus de eerste proef ging niet zo lekker. Proef 2 liet ze zich dan toch maar van haar goede kant zien en reden we 192 punten en een 1e prijs.
Daarna ging het even op een laag pitje want ze moest weer aan de antibiotica tegen haar snotneus, nog altijd niet wetend wat ze nou had. We zijn naar de kliniek geweest om een foto te maken maar ook daar kwam geen oplossing uit. Al 4 maanden waren we aan het kwakkelen met wel of geen snotneus en ik was er behoorlijk zat van.
Thuis waren we nog rustig aan het rijden en Andrea kwam langs om ook eens te voelen.
En toen… Ja zou April eraan komen maar april werd even uitgesteld. Want in de laatste week van Maart kwam ineens Rolex te koop. Het paard waar ik jaren plezier van gehad had, die zomaar uit mijn leven gehaald was 4 jaar geleden. Iets wat ik nooit had gedacht ging ik nu dan toch echt doen. Hij zou naar huis komen, na 4 jaar lang wachten op hem werd het wachten beloond.
28 Maart haalde ik hem op en ik denk niet dat ik heel vaak zoveel geluk gevoeld heb als op die dag.
April
Rolex stond nog ergens uit de buurt maar in april kon hij dan eindelijk naar mijn woonplaats verhuisd worden, gelukkig kon Andrea mee om hem op te halen.
Ook Nevaya werd beter, de paarden gingen de weide weer op en ineens verdween haar snotneus als ‘snot’ voor de zon. Zo kwam ik er achter dat ze een stof allergie had en ben ik rustig gaan zoeken naar een plek waar ze meer naar buiten zou kunnen in de winter.
Femke kwam nog langs voor een fotoshoot met Nevaya en daar zijn hele mooie foto’s uit gekomen
Ook Rolex was ik aan het rijden, voor zover het rijden was want hij was erg opstandig. Wat het geweest is ben ik nog altijd niet over uit maar na een paar weken van rustig oppakken, werd hij weer helemaal de oude en konden we heerlijk rijden.
Mei
Een bijzondere maand, ik ging toch maar weer de wedstrijden oppakken nu Nevaya niet meer met een snotneus in de rondte liep. We besloten mee te rijden met de selecties. De eerste wedstrijd ging heel erg goed en we kwamen er mooi doorheen met 181 en 194 punten.
Selectie wedstrijd nummer 2 was daarentegen echt een groot fiasco. Ik heb nog nooit op zo’n manier stuiterig de proeven door gereden. De punten waren er ook naar.
De kampioenschappen kon ik wel op mijn buik schrijven dacht ik en we keerden huiswaarts met veel werk aan de winkel.
Juni
Tijd om even lol te maken samen zonder wedstrijd plannen.
En ineens kwam dan het bericht, we mochten wel starten op de regio kampioenschappen. Wel 10 keer gecheckt of dat klopte en toen kwam de vraag, heb ik daar wel zin in? Eigenlijk niet want we hadden op de laatste wedstrijd echt zo rampzalig gereden dat ik eigenlijk niet goed durfde. Maar wat konden we verliezen? Dus uiteindelijk toch wel gegaan en zeker niet zonder succes. 8e van de regio in de B met 187 -189 voor proef 1 en 182 - 186 voor proef 2.
En zo ineens waren we L1 startgerechtigd. Mijn doel was om ooit eens de B uit te rijden omdat ik het ooit gepresteerd had om 1 punt te rijden en daarna nooit hoger kwam dan 175 punten.
Ook zijn er deze maand wat mooie foto’s van mij en Rolex gemaakt, met hem deed ik nog altijd rustig aan en we waren nog aan het opbouwen.
Juli
Na een beetje gepush van vriendinnen toch maar de L1 gaan proberen, zenuwen had ik gelukkig niet want het zou toch niks worden.
Ons debuut was op 18-07-2015 en we reden 179 en 193 + een 2e plaats. Kon mijn oren niet geloven maar het debuut was geslaagd!
Op 26-07-2015 weer gestart en toen mochten we met 187 en 184 naar huis. Dat ging ons toch wat beter af dan ik had verwacht.
Augustus
Wat een rare maand was dat, Nevaya ging een weekje op kamp met een kennis van me omdat hun paard kreupel was. Zelf ben ik daar natuurlijk ook een aantal keren wezen kijken en de laatste dag gaven ze een ‘voorstelling’ van wat er die week geleerd was.
Het was erg, bijzonder, om er maar even een woord aan te geven die mijn gevoelens erbij wel kan omschrijven. Ik vond het maar raar, ze liepen naast het paard, vroegen wat dingen (hoofd opzij bijvoorbeeld) en ik had er totaal geen benul van waarom. Dus toen we huiswaarts gingen was ik er niet over te spreken, al had mijn paard natuurlijk een relaxend weekje gehad daar.
We reden nog een wedstrijd maar dat ging niet zoals gedacht, ik had heerlijk gereden maar de punten wezen anders uit.
Toen kwam het Gildefeest van Soest waar ik eigenlijk altijd wel aan mee doe, dus dit jaar natuurlijk ook. Nevaya had er echter geen zin in dus ik heb bijna de hele tijd een bokkend en wiebelend paard onder me gehad en wel erg moeten lachen omdat het vast erg grappig was voor de toeschouwers.
Het was tijd om iets nieuws te gaan doen, we liepen niet lekker samen en het was vaak meer miscommunicaties dan lekker samen werken wat we altijd gedaan hadden. Wedstrijden ging ik niet meer rijden want ik had er even geen zin meer in, tijd voor leuke dingen. Nevaya heb ik verhuist naar een 24/7 buiten stalling vanwege haar allergie en hier is ze zo gigantisch opgeknapt, ben er echt heel erg blij mee hoe ze er nu uit ziet.
Zoeken naar onze connectie
Nieuwsgierig als ik ben ging ik toch maar eens lezen over Academische rijkunst, dat weekje kamp waar Nevaya geweest was, was daarop gericht. Er moest iets achter zitten waarom ze die dingen deden. Na de site bestudeerd te hebben, heb ik me opgegeven voor de opleiding bij Timeless Art of Riding by Marion Alblas. Al langere tijd wilde ik instructrice worden maar nooit iets gevonden dat echt bij mij paste en dit leek toch wel heel erg in de buurt te komen.
September
De opleiding ging van start en wat was het moeilijk allemaal, Nevaya en ik botste harder dan ooit te voren samen en ik begon me af te vragen of ik wel de juiste keus gemaakt had. Alles paste zo goed bij mij en hoe ik met paarden om wil gaan, toch werkte het niet voor ons.
Oktober
Ik ging zelf meer met Rolex werken aan de hand omdat ik met Nevaya zonder les geen kant op kon. Rolex heeft me daar zo doorheen getrokken, was heel begripvol voor mijn fouten en leerde zo snel. Hij vond het leuk en daarom begon ik het ook leuk te vinden, hij knapte op in zijn lichaam en zo kon ik ook steeds vaker met Nevaya samen werken.
Deze maand stond in het teken van veel lessen en dat heeft echt heel erg geholpen, we werden weer een team.
Marjolijn kwam langs om foto’s te maken van Nevaya en die zijn echt prachtig geworden
23 oktober kwam er een bijzonder paard bij om mijn team te versterken. Vesta heb ik via stichting Second chance erbij en ook daar kwam Marjolijn foto’s van maken.
Ik zei nooit een schimmel te willen vanwege het poetsen maar deze Amerigo past toch wel heel erg goed in de groep. Fantastische merrie, heel erg eerlijk en super om mee te werken.
Dan ineens heb je 3 paarden, het is misschien veel maar zo ontzettend leuk. Zou het nu niet anders meer willen.
November
Marjolijn kwam weer langs om ook foto’s te maken van Rolex en wat was ik verbaasd hoe goed hij er inmiddels uit ziet, soms is het nog wel een bulldozer en loopt hij het liefst als een ongecontroleerde olifant door je heen. Maar steeds meer kunnen we met hem doen, eerste bosritjes zijn al weer gemaakt en ik merk weer dat we echt die onbeschrijfelijke klik terug krijgen.
Weekend nummer 2 op school was in zicht en na veel lessen waren we er klaar voor om in dat weekend echt tot elkaar te gaan komen.
Dat is heel goed gelukt en we hebben een top weekend gehad.
Onze ‘obstakeltraining’
December
Net begonnen en ik had besloten om mijn startkaart op te zeggen. Wilde nog wel 1 wedstrijdje rijden in de L1 voor de lol. We doen nu een nieuwe manier van trainen en ik was benieuwd hoe we inmiddels op wedstrijd konden functioneren. Hopelijk zonder bokken.
Dat is heel goed gelukt en ik heb weer heerlijk gereden. Met 183 en 188 + 2 keer 2e mochten we gister trots naar huis. Ik heb het jaar super afgesloten en er is zoveel gebeurd dat als ik het terug lees dat het wel 5 jaar lijkt.
We zijn nu L1+5 geëindigd en misschien starten we volgend jaar toch wel weer opnieuw omdat gister wel erg goed bevallen is.
De paarden doen het super en ik kan alleen maar tevreden en vrolijk naar ze toe gaan, mijn paarden dip is gelukkig over en ik geniet weer elke dag van ze.
