Geplaatst 
2015, een bijzonder jaar met een lach een traan. Femke, beter bekend als femsie, is mijn 22 jarige tinker merrie. Zoals bovenstaande foto weergeeft, zijn wij al heel wat jaartjes een team. Dertien jaar om precies te zijn. De eerste acht jaar heb ik haar dag in, dag uit mogen verzorgen & sinds 2011 is ze mijn eigen pony.
we zijn een hecht team en hebben de afgelopen jaar al heel wat meegemaakt. Het is echt een zorgenkindje, maar wij vechten altijd door en geven niet op. Zo ook dit jaar. Januari
Zo begon mijn jaar! Altijd na 00.00 op oud&nieuw ga ik even kijken hoe ze erbij staan. De staleigenaresse had ze voor 00.00 nog hooi gegeven en dit was ook vele maler belangrijker dan het vuurwerk.
Geen van de vier stond met hun hoofd naar buiten, zo relaxed. 
Februari
Sinds oktober 2014 stonden wij op onze nieuwe stal met drie andere. Hier staat ze heerlijk met haar vriendinnetje zolang mogelijk buiten. Voor de paarden en ons echt genieten!
En wat we het liefste doen.. buitenritjes in de polder en langs de maas.
Maart
Een aantal weekjes merkte ik al met rijden dat ze in draf wat opstart problemen had. Maar de DA, hoefsmid, osteopaat en masseur hadden allemaal het vermoeden dat het artrose zou zijn. Gezien haar bouw en leeftijd. Helaas haalde ik haar in maart 's avonds uit de paddock met een dik been. Ik wist dat er iets niet goed zat. DA opnieuw erbij gehaald en rust en stappen aan de hand voorgeschreven gekregen. En daar hielden we ons aan.
Wandelen langs de maas
En lekker op de wei
April
Helaas bleef ze onregelmatig lopen in draf. De DA gebeld en een afspraak gemaakt op de kliniek voor een kreupelheidsonderzoek. De buigproeven: voor prima in orde, achter op beide benen slecht. Uitverdoven was volgens hun geen optie vanwege haar dikke (tinker) huid op de benen. Toen hebben we er voor gekozen om de kogel en de sprong op de foto te zetten van beide achterbenen. Wonder boven wonder geen artrose. Ik bleef volhouden dat het probleem linksachter zat, aangezien 's ochtends dat been iets dikker was. Maar volgens hun was dat het niet. Enige optie volgens hun was een scintigrafie met een hoog kostenplaatje. Fems weer op de trailer mee naar huis zonder enig resultaat. Daar stond ze dan in de wei.. ik heb nooit de indruk gehad dat ze er onder heeft geleden in 'rust'. Dus er voor gekozen om te kijken hoe het verder zou ontwikkelen de komende weken en ik zelf tijd had om een plan te bedenken.
Mei
Toch zat het mij niet lekker en een second opion laten doen. Deze dierenarts kon haar tenminste wel uitverdoven! Conclusie: linksachter het gebied rond de kogel en rechtsachter het gebied rond de sprong. De benen toen zijn van boven tot onder geheel op de foto gezet. Ook daaruit kwam dat ze nauwelijks tot geen artrose heeft. Toen de echo erop los gelaten. Daaruit bleek rechtsachter een pees die iets te dicht tegen het bot aan lag, maar dat zag er verder rustig uit. Linksachter moesten we ons iets meer zorgen om maken. De banden en pezen rond de kogel hadden een flinke klap gehad. De DA vertelde ons wel dat het altijd een zwakke plek zal blijven, omdat ze ook zwaar gebouwd is en weke koten heeft. Zij zag het optimistisch in en zag stapritjes in de toekomst ook echt wel voor zich, maar voorlopig rust en langzaam opbouwen aan de hand.
Ze genoot prima van haar rustige leventje op de wei en lekker tutten.
Juni
Ook in juni hielden we het lekker rustig en waren we goed bezig met opbouwen.
Net gewassen!
Juli
Totdat ik haar in juli met een slepend voorbeen aantrof in de wei. Alles zakte wel even onder me vandaan. Het ging zo goed en nu dit weer! We deden zo ons best
De DA kwam weer langs. Ze constateerde een beknelde zenuw in haar schouder. Ze kreeg pijnstillers en rust. Ze stond op de wei op een klein stukje. 
Dan maar poetsen in de wei
Gelukkig liep ze binnen een paar dagen weer goed en konden we langzaam weer verder met ons opbouwschema.
Augustus
Dit deden we in augustus ook. Ook hadden we een fotoshoot gepland staan en ben er stiekem na een lange tijd voor de foto's even opgekropen.
Mijn trots
September
De laatste week van augustus was de DA langs geweest voor controle. Het zag er zo goed uit, dat we er ook weer op mochten stappen! Eerst langzaam begonnen met 20 minuten en uitgebouwd naar 40 minuten.
De eerste keer er weer op. (geen commentaar over cap etc.
) Oktober
Helaas begon oktober opnieuw met een tegenslag. Ik werd gebeld. Fems stond op drie benen. Zo slecht was ze nog niet geweest.
Waarschijnlijk verstapt of uitgeleden in de wei. Maar ook deze keer gaven we niet op. Gelukkig heeft ze alleen de eerste dag op drie benen gestaan en werd het elke dag weer beter. De eerste week heeft ze met een 'steunbandage' gestaan om de banden wat te ontlasten. 
Na drie weken zijn we begonnen met vijf minuten stappen aan de hand.
November
En zo belanden we in november. Sinds deze week mogen we tien minuten stappen en gaan het weer langzaam opbouwen. De DA verwacht zeker dat we over een tijd weer stapritjes kunnen maken, maar ik weet nog niet of ik dat zelf wil. Ik geniet zo ook van haar.
Sinds deze week mag ze ook op een andere manier mee wandelen. Zo heeft ze toch het idee dat ze 'iets' mag doen en geeft het wat afwisseling.
De rest van 2015
Het laatste deel van 2015 gaan wij door met het opbouwen aan de hand en gaan we ook hier weer uitkomen! Het was een jaar met heel wat ups en downs. Maar naast alle tegenslagen heb ik elke dag van haar genoten. Mijn lieve merrie, mijn maatje, mijn meisje. Wij geven nooit op en ik zal altijd voor je blijven vechten en voor je zorgen. We gaan er vanuit dat het volgend jaar en allemaal een stukje beter uit ziet.
Een overzichtje met heel veel 'paard-in-de-wei' foto's, maar voor mij niet minder waardevol.
Bedankt voor het lezen van het lange verhaal.
Mooi om te zien dat je ondanks de tegenslagen zo geniet van je paardje! 