Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-11-15 22:51

ik mis mijn pony tijd.

Geplaatst door de TopicStarter : 11-11-15 22:51

Ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt...
Wat ik hiermee wil bereiken?? Dat weet ik zelf eigenlijk ook niet echt...

De titel zegt eigenlijk al genoeg...
Maar soms twijfel ik ook of ik de feeling voor paarden nog wel heb en dan vooral het genieten van paarden.
Ik erger me eigenlijk zelfs snel aan paarden de laatste tijd en het genieten van de paarden valt me de laatste tijd ook erg zwaar.
Ik zal het een beetje proberen uit te leggen.

Om te beginnen kom ik echt uit een gezin die altijd al in de ban is geweest van paarden, kort om ik heb altijd al paarden gehad.
Mijn moeder heeft altijd hoog in de sport gereden en is heel pienter en weet heel goed hoe alles werkt.
Vooral in het fokken en bloedlijnen van het KWPN etc.

Maar wij hebben altijd een leuk clubje pony's gehad.
Waarvan één mijn pony die vanaf veulen af aan bij ons was gekomen.
We zijn samen opgegroeid en alle bij groen begonnen.
Wij waren echt rauwdouwers hoe harder en hoe meer modder etc. hoe meer kick we beide hadden.
We waren simpelweg een super duo... Alleen wedstrijden waren we niet zo van.

Nou de afgelopen jaren zijn mijn ouders jonge KWPN'ers gaan kopen.
Wel in overleg met mij, want ik ging zo lekker met de paarden dat hun, hun droom wel durfde te gaan verwezenlijken.
plus mijn 18e verjaardag zat er aan te komen dus de paarden tijd zat er aan te komen.

Maar al gauw merkte ik dat alle meiden om mij heen het over wedstrijd niveaus hadden.
Waarop ik wel begon te denken van, dus ik moet goed en hoog presteren om met te kunnen optrekken???

Al gauw ging ik mijzelf een achterblijver voelen.
Mijn pony reed super en we schudde alle dressuur oefeningen uit onze mauw.
Maar presteren lukte gewoon niet, waarom weet ik nu wel.
Maar toen maakte het niet uit, want ik had mijn pony en samen waren we onverschrokken.

Een paar mooie KWPN'er waren bij ons komen wonen en alles liep super.

Maar er brak een zware periode aan in mijn/het gezinsleven waardoor alles veranderde.
Hier ga ik liever niet veder op in.

Maar er moest een hoop gaan veranderen in ons leven en ik heb nog meer verantwoordelijkheid gekregen dan dat ik al had.

We moesten flink gaan minderen in veel dingen, daardoor heb ik van veel afstand moeten doen en afscheid moeten nemen.

Ook de plezier paarden gingen de verkoop in en zouden ons volledig gaan richten op de KWPN'ers.
Van het oude clubje pony's was niks meer over behalve mijn pony, want zij was van mij en ik wou haar niet kwijt.

Maar school, een vriendje, de verantwoordelijkheid, het werk aan het huis en de jonge KWPN'ers ijsde zo langzamerhand zijn tol.

Ik liep tegen het feit aan dat mijn aller liefste en geweldigste pony al weken/maanden geen knuffel of enig contact van mij gekregen had, want alles slokte mijn tijd en aandacht op.

Ik zag mijn trouwe vriendin met een onuitputtelijke conditie en een happy face veranderen in een kleine dikke prop die er erg verveeld uit zag.
Ik nam me voor om elke dag zoizo even met haar bezig te zijn en om de dag weer het rijden op gaan pakken.
Dat hield ik misschien een maand vol en dan toch viel ik weer in het verkeerde ritme.

Het besluit viel, ik zou haar laten dekken, dan was ze wel even zoet en ze was gek op veulens.
Dan had ik wat meer tijd om de jonge KWPN'er door te rijden.
Zo gezegd zo gedaan.
Een paar maand later toen ik 's ochtends vroeg in mijn auto van mijn vriend zijn huis onderweg was naar het mijne belde mijn moeder op.
M'n lieve kleine meid had het veulen verworpen.
Ik ben huilend door gereden en eenmaal thuis ben ik m'n kleine meid om de hals gevallen en heb ik zo vaak sorry tegen haar gezegd, ik ben er simpel weg te weinig voor haar geweest.
Even later ging ik de foetus bekijken, er lach eigenlijk al een compleet veulentje alleen dan toch echt dik 3 maand te vroeg...
Ik heb de foetus die zelfde middag nog begraven.

Een droom die ik altijd al had met m'n meisje was in duigen gevallen.
De hengstenhouder zei, dat ze voor de helft van het dekgeld terug mocht komen.
Maar hoe egoïstisch zou ik wel niet zijn dan?

M'n meisje was immers 9 jaar en zat in de bloei van haar leven.
Ik wist hoe graag ze in actie was en ik wist dat ik het haar voorlopig niet kon bieden.
Maar als ik haar weer zou laten dekken zou ze weer ouder zijn.
Nu had ze nog een mooie leeftijd om haar op een perfect nieuw plekje te krijgen.
Ik heb er voor gekozen om haar te gaan verkopen, maar alleen als ik me 100% goed voel bij haar nieuwe baasjes.

Zo gezegd zo gedaan.
Tot die dag dat er mensen kwamen kijken die inderdaad mij dat fijne gevoel gaven.
Een paar dagen later waren we onderweg om m'n kleine meisje weg te brengen...
Het was een zware dag, ik was blij voor haar maar ik zelf had het erg moeilijk.
Ik heb de hele terugweg zitten huilen, gelukkig was mijn vriend mee gegaan en heeft hij de hele weg met zijn handen door mijn haar zitten strelen en legde mijn hoofd op zijn borst.
Ik zag in een oogwenk dat hij ook even een traan heeft wegmoeten pinken, hij wist hoe diep de liefde voor m'n meisje ging en dat ik nog vele dromen met haar had, dromen die ik niet meer waar kan maken.

Maar eenmaal thuis pakte ik het dagritme weer op en heb ik er geen traan meer om gelaten.
Het zij zo, deze keus heb ik gemaakt en het was de juiste.
Mijn moeder zei dat ik best verdrietig mocht zijn, maar dan zei ik dat ik daar mee niks bereik en ik betere dingen heb te doen.

Het leven gaat door...
Nu zijn alleen de KWPN'ers nog over...

En ja ik hou echt van hun...
Maar ik kan het niet meer opbrengen.
De paarden voelen niet vo vertrouwd en onbezorgd als de pony tijd.
Het draait om presteren en het perfecte veulen fokken.

Maar ik, ik voel me tussen al die paarden zo alleen...
Normaal kon ik overal om lachen, maar nu word ik al boos als een paard zijn halster niet gelijk om laat doen in de stal.
Ik ben ongeduldig en snel op mijn tenen getrapt.
Met gevolg dat een paar paarden al niet meer zo relaxt zijn als ik met ze werk.
En dan word ik boos, niet op hun en ik reageer het grotendeels niet op hun af.
Maar ze voelen mijn onrust en de manier hoe ik handel.

Mijn vriend wil heel graag leren paardrijden.
Ik heb een perfect paard voor hem staan, die twee passen perfect bij elkaar.
Hij moet alleen even doorgereden worden, mijn vriend heeft zelfs al een paar rondjes op hem gehobbeld.
Die twee voelen elkaar perfect aan en ze zijn allebei zo onwetend als wat.
Ik geniet van hun twee nog het meest.

Maar ook dit paard heb ik nu al dit 3 maand geen aandacht meer in gestoken.
Terwijl mijn vriend echt sneu ik als ik op buitenrit ga en hij niet mee kan omdat dat paard nog niet vertrouwd genoeg is.

Ik wil hem wel heel graag doorrijden voor hem.
Maar ik ben bang, want hij is een ruin en aan een ruin hebbe wij niks.
Plus hij is een fokproduct van iemand anders niet van ons.
Dus hij moet bereden worden en de verkoop in.
Maar ik wil mijn vriend niet het verdriet aan doen wat ik die dag voelde wat ik toen voelde.
Ik weet dat mijn vriend het zou begrijpen.
Maar mijn vriend is altijd bang geweest voor paarden en bij dat paard gaat het juist zo goed en durft hij te genieten en leert hij houden van deze prachtige dieren.

en daar komt ook nog bij dat mijn moeder paarden verkoop klaar wil hebben,
dat is het enigste wat ik hoor.
Dit moeten we halen dat moeten we halen etc. etc. etc.
Ik ben het zo zat.
Ik doe al tijden niks meer met de paarden behalve ze verzorgen.

Ik mis mijn onbezorgde pony tijd en ik mis mijn meisje met de dag meer en meer.
Heb ik dan toch de foute keuze gemaakt?

Bokker bedankt voor het lezen, dat waardeer ik echt.

**Geplaatst**: 11-11-15 23:25

Geplaatst: 11-11-15 23:25

Als ik het zo hoor doe jij op dit moment niet meer veel waarvan je kan genieten. Waar doe je het eigenlijk nog voor? Je rijd geen paarden meer voor je plezier maar omdat het moet. Heel moeilijk.. :/ Je lieve pony waar je je af en toe nog eens lekker kon bij uitlaten is weg. Al vind ik het wel de goede keuze dat je haar de aandacht van een nieuw huisje hebt gegund.

Maar ja wat ga je er aan doen?
Ik zou zeggen minder even, even wat meer tijd voor plezier, koop een leuke brave knol die mag blijven en waar je vriend op kan leren rijden, ga crossen door het bos, knuffel uitgebreid. Even geen prestatiedruk meer van de kwpn'ers en geen 'moeten'. Even mij-tijd want het lijkt alsof deze ontbreekt?

Maarja is dat mogelijk? (Financieel bv. )

Kleine dingen helpen natuurlijk wel altijd. Neem een bepaald uur/tijdstip op de dag en verplicht jezelf voor bv. 10 min even tot rust te komen en eens de tijd te nemen om te knuffelen of wat jij leuk vindt.

Blijf ook niet hangen in het verleden. Het is misschien hard, maar je pony tijd is nu eenmaal voorbij. Je bent ouder, volwassen en die onbezorgde kindertijd die komt niet meer terug. Daar moet je ook niet naar zoeken. Maar beter dat kan het wel! Zoek inspiratie, dingen die je graag doet. Stel jezelf kritische vragen: wat wil ik graag bereiken in mijn leven? Wil ik dit mijn hele leven blijven doen? Die ik dit voor mij of voor iemand anders?
Stel doelen, maak plannen, zoek iets om naar uit te kijken!

Ik ben niet zo goed in het geven van tips en adviezen, maar ik hoop dat je je snel wat beter voelt!

Laatst bijgewerkt door x_Kaat_x op 11-11-15 23:32, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-11-15 23:27

Geplaatst: 11-11-15 23:27

Wat heb je al gedaan om dit gevoel te veranderen? Misschien les zoeken (als je dat nog niet had). En niet per se om bij te leren, maar ook omdat het leuk is voor jezelf doelen op te leggen.
Zoek misschien een bijrijder, waarvan je zeker weet die je paardjes goed op kan leren. Dan kunnen jullie misschien samen rijden en dit geeft ook meer plezier.
Over dat paard van je vriend, ik zou eerlijk tegen je vriend zijn en hemzelf de keuze laten maken. Óf het risico lopen van de verkoop, of niet rijden.

Wat betreft je oude pony, ga je er wel eens kijken? Hou je hem in de gaten en app je nu ook met de nieuwe eigenaren? Het kan je een goed gevoel geven om te zien als de pony het erg leuk heeft op zijn nieuwe plek. Misschien zelfs ''schuldig'' dat je haar graag terug zou willen.
Als een paard verkocht wordt denkt men altijd dat ze het op de ''nieuwe'' plek minder goed hebben. Omdat je denkt dat je eigen manier de beste is. Dit bedoel ik niet aanvallend maar deze gedachte helpt mij altijd wanneer er weer een paard vertrekt. Wie zegt dat ze het slechter hebben op de nieuwe plek dan bij ons? Misschien heeft hij nu veel meer plezier? Het nieuwe ruitertje van je pony in ieder geval, als ze zo'n toppony krijgt waar ze lekker mee door kan groeien. Bedenk je zulke dingen, dit geeft zo'n goed gevoel.

Succes met je problemen, en als je wil praten kun je me altijd een PB'tje sturen!

**Geplaatst**: 11-11-15 23:43

Re: ik mis mijn pony tijd.

Geplaatst: 11-11-15 23:43

Laat je moeder eens lezen wat je hebt geschreven. Is misschien even eng, maar ik krijg het idee dat je niet met haar gedeeld hebt wat er in jouw hoofd om gaat en dit is wel belangrijk. Jullie kunnen samen kijken waar het mogelijk is om wat meer ruimte voor jou te creëren zodat je wat meer lucht krijgt. Ik denk namelijk dat je te veel hooi op je vork hebt momenteel en dat ga je niet volhouden.

**Geplaatst**: 12-11-15 11:00

Re: ik mis mijn pony tijd.

Geplaatst: 12-11-15 11:00

Mws => PP

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-15 14:00

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-15 14:00

x_Kaat_x schreef:
Als ik het zo hoor doe jij op dit moment niet meer veel waarvan je kan genieten. Waar doe je het eigenlijk nog voor? Je rijd geen paarden meer voor je plezier maar omdat het moet. Heel moeilijk.. :/ Je lieve pony waar je je af en toe nog eens lekker kon bij uitlaten is weg. Al vind ik het wel de goede keuze dat je haar de aandacht van een nieuw huisje hebt gegund.

Maar ja wat ga je er aan doen?
Ik zou zeggen minder even, even wat meer tijd voor plezier, koop een leuke brave knol die mag blijven en waar je vriend op kan leren rijden, ga crossen door het bos, knuffel uitgebreid. Even geen prestatiedruk meer van de kwpn'ers en geen 'moeten'. Even mij-tijd want het lijkt alsof deze ontbreekt?

Maarja is dat mogelijk? (Financieel bv. )

Kleine dingen helpen natuurlijk wel altijd. Neem een bepaald uur/tijdstip op de dag en verplicht jezelf voor bv. 10 min even tot rust te komen en eens de tijd te nemen om te knuffelen of wat jij leuk vindt.

Blijf ook niet hangen in het verleden. Het is misschien hard, maar je pony tijd is nu eenmaal voorbij. Je bent ouder, volwassen en die onbezorgde kindertijd die komt niet meer terug. Daar moet je ook niet naar zoeken. Maar beter dat kan het wel! Zoek inspiratie, dingen die je graag doet. Stel jezelf kritische vragen: wat wil ik graag bereiken in mijn leven? Wil ik dit mijn hele leven blijven doen? Die ik dit voor mij of voor iemand anders?
Stel doelen, maak plannen, zoek iets om naar uit te kijken!

Ik ben niet zo goed in het geven van tips en adviezen, maar ik hoop dat je je snel wat beter voelt!

je hebt ook compleet gelijk. eigenlijk vertel je precies hoe mijn gedachtes ook vaak werken.
Maar het denken en het doen is een tweede.

Een tijd terug ben ik met een kennis, wat langzamerhand wel een vriendin aan het worden is op buitenrit geweest.
Ik heb heerlijk genoten en ik raakte niet eens meer geïrriteerd toen m'n paardje continu aan het dribbelen was.
Ik voelde me weer even zo onbezorgd en zo relaxt.
Ik heb ook goed met haar gepraat...
En ze wou gelijk in actie komen..

Ze riep gelijk dat ze de komende tijd wel wat tijd over had en dat ze samen met mij de jonge paarden wel door wou rijden.
Ik heb er niet echt op gereageerd eigenlijk...

ook bleef ze appe.
Zullen we volgende week weer gaan ritten?
Ja leuk gaan we doen!
Maar een dan er voor app ik haar af..
Ook daar voor had ik eigenlijk geen rede.

Toen belde ze, of we om de week naar springles zouden gaan.
Ook daar stemde ik volmondig mee in, maar ook daarover heb ik niks meer laten horen.
Tja hoe verpest ik het voor mezelf...
Ik snap mezelf gewoon even helemaal niet meer.

Maar als ik veel bij mijn vrienden ben en veel weg ben met mijn vriend mis ik het allemaal verschrikkelijk.

OOk moet ik bekennen dat ik een anderhalf jaar gelden mijn droom paard heb gekocht van mijn eigen zuur verdiende centen.
maar ook dit paard stel ik zwaar teleur, ookal zorg ik wel volop voor haar en alle ander paarden, het rijden blijft weg.

maar ik snap jou punt volkomen en ik zal daar ook zeker naar toe gaan werken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-15 14:08

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-15 14:08

louka69 schreef:
Wat heb je al gedaan om dit gevoel te veranderen? Misschien les zoeken (als je dat nog niet had). En niet per se om bij te leren, maar ook omdat het leuk is voor jezelf doelen op te leggen.
Zoek misschien een bijrijder, waarvan je zeker weet die je paardjes goed op kan leren. Dan kunnen jullie misschien samen rijden en dit geeft ook meer plezier.
Over dat paard van je vriend, ik zou eerlijk tegen je vriend zijn en hemzelf de keuze laten maken. Óf het risico lopen van de verkoop, of niet rijden.

Wat betreft je oude pony, ga je er wel eens kijken? Hou je hem in de gaten en app je nu ook met de nieuwe eigenaren? Het kan je een goed gevoel geven om te zien als de pony het erg leuk heeft op zijn nieuwe plek. Misschien zelfs ''schuldig'' dat je haar graag terug zou willen.
Als een paard verkocht wordt denkt men altijd dat ze het op de ''nieuwe'' plek minder goed hebben. Omdat je denkt dat je eigen manier de beste is. Dit bedoel ik niet aanvallend maar deze gedachte helpt mij altijd wanneer er weer een paard vertrekt. Wie zegt dat ze het slechter hebben op de nieuwe plek dan bij ons? Misschien heeft hij nu veel meer plezier? Het nieuwe ruitertje van je pony in ieder geval, als ze zo'n toppony krijgt waar ze lekker mee door kan groeien. Bedenk je zulke dingen, dit geeft zo'n goed gevoel.

Succes met je problemen, en als je wil praten kun je me altijd een PB'tje sturen!

heyhey, op dit moment les ik even niet meer.
bijrijder heb ik inderdaad over na zitten denken.

Mijn vriend weet gelukkig wel hoe ik er over denk.
het enigste is dat ik juist van hem en dat paard zo geniet.
Maar actie ondernemen lijkt nog een hoge berg die ik moet beklimmen.

De mensen waar mijn pony heen is heb ik op fb.
Niet echt dat we berichtjes sturen naar elkaar, maar dat ik ze op fb heb doet mij al wel goed.
Wel heb ik de afspraak met hun dat, mochten ze haar ooit weer gaan verkopen geef even een gil.
Niet dat ze haar niet mogen verkopen, maar wie weet sta ik er dan heel goed voor, dan koop ik haar namelijk met alle liefde terug of ik heb het juist afgesloten.
En wat je zegt klopt helemaal, zo denk ik inderdaad ook precies haha

vind je reactie heel lief!

**Geplaatst**: 12-11-15 14:18

Re: ik mis mijn pony tijd.

Geplaatst: 12-11-15 14:18

Ik denk dat je eerst even er tussenuit moet en daarna denk ik dat het tijd wordt om eens met je moeder te praten. Mss is er een mogelijkheid om jouw paard en die ruin te houden voor de hobby en de rest als werk te zien: je moeder heeft zich niet te bemoeien met de hobby paarden en jij kunt wat meer afstand nemen van de andere paarden...

**Geplaatst**: 12-11-15 19:07

Re: ik mis mijn pony tijd.

Geplaatst: 12-11-15 19:07

Ik zou ook zeggen: stop met uitstellen! app die vriendin en GA leuke dingen doen! Wat houd je tegen? Gewoon DOEN dus! Ookal heb je op het moment dat je aan het appen bent eigenlijk geen zin en zit je te zuchten! gewoon toestemmen en doen!
Je zit een beetje vast in een vicieuze cirkel en je moet daaruit geraak! je zit in een dipje, hebt nergens zin in, niets komt aan te pas enz.
Blijf niet hangen in alles wat je NIET kunt doen, denk over alles wat je wel kunt doen!
Pak je droompaard vast en stel je doel hem/haar bv. in het begin minstens 2keer per week te rijden. En ja ook als je daarvoor s'avonds nog uit je zetel moet komen of iets anders.

Als deze soort kleine doelen lukken en goed gaan ga je je al beter voelen omdat dit is gelukt en kun je rustig aan andere, bredere doelen gaan stellen.

Ook in het rijden! Stel bv. het doel ik wil 10min hebben gestapt en 10 min hebben gedraafd of ik wil werken aan buiging vandaag, ik wil werken aan mijn houding vandaag, ik wil werken aan overgangen vandaag,...
En al zit je gewoon in het begin 20 min wat te stappen met je paard, dat maakt niet uit!
Hou je even bij de dingen waarvan die weet dat deze goed gaan in het rijden, niet te moeilijk enzo!
Zo kun je je weer gaan concentreren op alles wat WEL lukt en probeer je dus echt maar op 1 ding tegelijkertijd te concentreren.
En ja.. dat is moeilijk! weet zelf verdoemd goed hoe die frustratie soms opborrelt en het je gewoon even niet gaat.

Heb ergens gelezen dat als je aan het rijden bent en alles gaat slecht of bah het regent en dit en dat,... dat je je op je handen moet concentreren

weet niet of het helpt!

**Geplaatst**: 13-11-15 08:54

Geplaatst: 13-11-15 08:54

TripleStiple schreef:
x_Kaat_x schreef:
Als ik het zo hoor doe jij op dit moment niet meer veel waarvan je kan genieten. Waar doe je het eigenlijk nog voor? Je rijd geen paarden meer voor je plezier maar omdat het moet. Heel moeilijk.. :/ Je lieve pony waar je je af en toe nog eens lekker kon bij uitlaten is weg. Al vind ik het wel de goede keuze dat je haar de aandacht van een nieuw huisje hebt gegund.

Maar ja wat ga je er aan doen?
Ik zou zeggen minder even, even wat meer tijd voor plezier, koop een leuke brave knol die mag blijven en waar je vriend op kan leren rijden, ga crossen door het bos, knuffel uitgebreid. Even geen prestatiedruk meer van de kwpn'ers en geen 'moeten'. Even mij-tijd want het lijkt alsof deze ontbreekt?

Maarja is dat mogelijk? (Financieel bv. )

Kleine dingen helpen natuurlijk wel altijd. Neem een bepaald uur/tijdstip op de dag en verplicht jezelf voor bv. 10 min even tot rust te komen en eens de tijd te nemen om te knuffelen of wat jij leuk vindt.

Blijf ook niet hangen in het verleden. Het is misschien hard, maar je pony tijd is nu eenmaal voorbij. Je bent ouder, volwassen en die onbezorgde kindertijd die komt niet meer terug. Daar moet je ook niet naar zoeken. Maar beter dat kan het wel! Zoek inspiratie, dingen die je graag doet. Stel jezelf kritische vragen: wat wil ik graag bereiken in mijn leven? Wil ik dit mijn hele leven blijven doen? Die ik dit voor mij of voor iemand anders?
Stel doelen, maak plannen, zoek iets om naar uit te kijken!

Ik ben niet zo goed in het geven van tips en adviezen, maar ik hoop dat je je snel wat beter voelt!

je hebt ook compleet gelijk. eigenlijk vertel je precies hoe mijn gedachtes ook vaak werken.
Maar het denken en het doen is een tweede.

Een tijd terug ben ik met een kennis, wat langzamerhand wel een vriendin aan het worden is op buitenrit geweest.
Ik heb heerlijk genoten en ik raakte niet eens meer geïrriteerd toen m'n paardje continu aan het dribbelen was.
Ik voelde me weer even zo onbezorgd en zo relaxt.
Ik heb ook goed met haar gepraat...
En ze wou gelijk in actie komen..

Ze riep gelijk dat ze de komende tijd wel wat tijd over had en dat ze samen met mij de jonge paarden wel door wou rijden.
Ik heb er niet echt op gereageerd eigenlijk...

ook bleef ze appe.
Zullen we volgende week weer gaan ritten?
Ja leuk gaan we doen!
Maar een dan er voor app ik haar af..
Ook daar voor had ik eigenlijk geen rede.

Toen belde ze, of we om de week naar springles zouden gaan.
Ook daar stemde ik volmondig mee in, maar ook daarover heb ik niks meer laten horen.
Tja hoe verpest ik het voor mezelf...
Ik snap mezelf gewoon even helemaal niet meer.

Maar als ik veel bij mijn vrienden ben en veel weg ben met mijn vriend mis ik het allemaal verschrikkelijk.

OOk moet ik bekennen dat ik een anderhalf jaar gelden mijn droom paard heb gekocht van mijn eigen zuur verdiende centen.
maar ook dit paard stel ik zwaar teleur, ookal zorg ik wel volop voor haar en alle ander paarden, het rijden blijft weg.

maar ik snap jou punt volkomen en ik zal daar ook zeker naar toe gaan werken.

Pak haar aanbod aan en ga ook mee (denkbeeldige schop onder de kont). Dit is wellicht de manier dat je plezier krijgt. En met hulp meer rust en tijd voor de paarden die je doet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-11-15 21:31

Re: ik mis mijn pony tijd.

Geplaatst door de TopicStarter : 15-11-15 21:31

heyhey, nog een later reactie.
Ik heb mezelf al wat bij de kraag gepakt

Ik heb die vriendin gebeld en die is afgelopen week bij mij geweest.
Ik ben al op wat jonge paarden gestapt en de komende weken komt ze nog even ondersteunen.
Ik merk gelijk dat ik het weer leuker vind met wat gezelligheid om mij heen.

Ook hebben we al datum geprikt om met een groepje naar spring les te gaan.

Tot nu toe ben ik al erg blij met de resultaten

**Geplaatst**: 16-11-15 00:07

Re: ik mis mijn pony tijd.

Geplaatst: 16-11-15 00:07

Super! Heel knap van je, dat kunnen veel mensen niet!!

**Geplaatst**: 16-11-15 11:18

Re: ik mis mijn pony tijd.

Geplaatst: 16-11-15 11:18

Dat is super! keep on the good work!