Geplaatst Anouk is ondertussen 2,5 jaar van mij... Wat gaat de tijd toch enorm snel! Ik zal eerst een kort paspoortje van Anouk geven zodat jullie weten wie we zijn.
* Anouk N.
* Friese merrie
* 16-05-2008
* Tsjerk 328 x Ouke 313
* Niveau: Wat is dat, kun je dat eten?
Anouk is gekocht deels voor hobby (mijn beste maatje) deels voor in de toekomst in mijn eigen bedrijf. Ik ben momenteel een eigen onderneming aan het opzetten dat gericht is op sociaal pedagogische begeleiding met behulp van paarden. En momenteel zit er een hééél klein kansje in, dat het per 1 januari gaat lukken. Echter, blijft het dan nog kleinschalig gezien Anouk pas 7 is, en ik nog studeer. Maar we zullen toch ooit moeten beginnen.
Oké ons jaar... Nou we hebben best een bewogen jaar gehad (vooral veel bewogen!) We hebben wat ups en downs gehad maar we hebben er ook heel veel van geleerd en komen er zoals het er nu uit ziet wel veel beter uit. Laten we maar gewoon bij januari beginnen
.In januari lag er sneeuw! Dat was natuurlijk dolle pret. Vooral fijn omdat Anouk al een tijdje niet lekker liep, en rijden dus niet lekker ging dat we dan gewoon andere leuke dingen samen konden doen, zodat we toch van elkaar konden genieten. Ik kreeg in die tijd steeds meer twijfels over het rijden, vroeg me af waar het aan lag. Mensen zeiden tegen me, je moet er doorheen rijden.
Na de sneeuw toch een klein beetje het rijden opgepakt maar met weinig succes. Ze wou niet meer draven e.d. Na een keer of twee proberen bekeek ik haar goed na het rijden en dacht ik haar zadel op haar rug te zien liggen: geen goed teken dus! Dus zadelmaker laten kijken, en inderdaad er was vanalles mis. Osteopaat en DA er bij, uiteindelijk bleek haar linker eierstok om de baarmoeder verdraaid te zitten wat dus pijn veroorzaakte en daardoor ook blokkades in de rug had veroorzaakt. Nou tot op heden nog altijd er mee bezig om mevrouw los in haar lijf te houden met geregeld controles van alle partijen.
In maart mochten we langzaam weer wat stapritjes maken en licht drafwerk doen. We zijn omdat ze de bak aan het vernieuwen waren gaan buitenrijden, zonder andere paarden met alleen mijn vriend erbij. Wat was dat spannend, maar ze deed het top!
In april hadden we eindelijk ons nieuwe zadel, konden we weer aan de slag. Met rijden nog veel spanning, zakken in de hals was nauwelijks (dit was een van de betere momentopnames! Er waren slechtere momenten er bij!)
Ik was me al een behoorlijke tijd boven mijn hoofd uit aan het werken. 'S ochtens om half 8 op stal paarden buiten zetten, dan door naar stage de hele dag, 's middags weer naar stal om binnen te pakken en 'savonds nog werken. Ik kreeg het niet meer geregeld met mijn sociale leven en mijn huiswerk. Uiteindelijk heb ik in juni het besluit moeten nemen om Anouk naar een andere stal te verhuizen, die beter aansluit bij mijn behoeften. Dit betekende een nieuwe start, maar ook een droevig afscheid van mijn vriendinnen op stal (die ik natuurlijk ook buiten stal zie). Dus maar een laatste buitenritje gemaakt met mijn beste vriendin:
Diezelfde maand is Anouk nog verhuisd:
De verhuizing had op ons beide behoorlijk veel impact. Paardlief veranderde enorm in gedrag, leek wel onhandelbaar.. Op dat moment wist ik zelf ook niet hoe ik het had. Vroeg me af wat ik mijn paard nu had aangedaan met deze verhuizing. Echter na een tijdje begon het langzaam beter te gaan!
In juli zijn we begonnen met lessen. Na enkele lessen al direct vooruitgang te merken:
In september ook volop aan het lessen, steeds meer vooruitgang.. Ze doet het super!
In oktober heeft een vriend van me fotos van Nouk gemaakt, prachtig waren ze. En ze werkte ook super mee hihi.
ook zijn we in oktober steeds meer gaan buitenrijden, ons vertrouwen groeit enorm. Mevrouw wordt langzaam verkeersmak en luistert buiten top!
Daarnaast hebben we voor het eerst een klein sprongetje gewaagd (ik heb zelf nog noooit gesprongen hiervoor, dus dit was voor mij heel wat!)
Afgelopen zondag zijn we naar de paardenzegening bij mij in het dorp gegaan. Dat is ongeveer 7 km rijden vanuit stal, met veel weg. Flink stuk langs de autosnelweg moeten rijden, onder de autsnelweg door in een tunneltje en door het dorp. Paardenzegening was druk, heel veel toeschouwers. Voor haar haar eerste 'evenementje'. Er werd geklapt, er was een microfoon enz. Maar ze was heel braaf! Ze keek haar ogen uit!
En dan nog gisteren in de dressuurles.. Dat ging alweer een stuk beter.
Ondertussen zijn we ook enthousiast begonnen met oefenen op de trailer te staan. Ze loopt er op zonder problemen, blijft er braaf in staan. We hebben nu 3 keer met haar een flinke rit gemaakt (waarvan 2 keer ik zelf heb gereden!) en je zou bijna vergeten dat ze er in stond. Na de rit laten we haar 10 minuten staan, halen we haar er uit, lopen we een paar rondjes om de trailer en zetten we haar nog een keer er op, dit gaat super. Donderdag a.s. gaan we voor de eerste keer ergens op vreemd terrein afladen, wat grondwerken in de bak en dan terug naar huis. Wat denken jullie, goed idee?
Bedankt voor het lezen van mijn hele verhaal. Ik ben enorm trots op haar.. zo van puppy tot paard dat braaf de trailer op gaat. Hopelijk gaat donderdag goed en raakt ze niet te veel in paniek
. Wil graag met haar op vreemd terrein kunnen rijden. Maar als ik nu al terug kijk naar de afgelopen jaren dat ik haar nu heb... wat wordt ze groot.. ze begint nu van gup echt een volwassen paard te worden 
Groetjes Judith.
