Geplaatst Lang geleden dat ik een topic heb geplaatst. Werd toch wel weer eens tijd.
Ik zou een fototopic plaatsen, maar daar ging eigenlijk zo'n lang verhaal aan vooraf dat ik het maar opgesplitst heb in een VVDD en een fototopic
Mijn pony's Bas en Tom zijn oude bekenden op bokt, en van Sven heb ik ook wel eens wat geplaatst.
Zoals de oude garde bokkers wel weet heb ik mijn shetten Bas en Tom al jaren, Welsh B Sven is een ander verhaal. Ik heb hem als veulentje samen met mijn stalbaas 3 jaar geleden uitgezocht en opgehaald, maar hij was van de stalbaas. Echter heb ik alles met hem gedaan en hem opgevoed, zelfs nog een mooie 1A premie behaald op de keuring als 1jarige hengst.
Ik had een enorme klik met hem, was gek op hem en had heel veel plannen met hem wanneer hij 3 zou zijn. Hij was zo ontzettend mak en lief, onverstoorbaar en dat als hengst, ik riep altijd dat hij niet doorhad dat hij hengst was. Ook voor kinderen was hij fantastisch, en ik zag hem al helemaal als opvolger van mijn oude goedzak Tom, die wat dampig is dus niet meer met de kinderen rijden kan, wat ik veel deed.
Tot begin dit jaar alles ineens anders liep. De stalbaas gaat richting bejaarde leeftijd en begon 'op te ruimen' in zijn paardenstapel omdat hij de verzorging niet meer aan kon. Sven werd verkocht, ik had er ontzettend veel last van, maar wist dat hij op een goede plek terecht kwam waar hij echt gebruikt zou worden en een toekomst had. Echter kon Sven daar niet aarden en uiteindelijk is hij weer bij ons terug gekomen. Ik was zo blij!
De stalbaas gaf aan er toch wel last van gehad te hebben dat hij weg was dus wilde hem niet meer verkopen, dus mijn toekomstplannen borrelden weer op. 
Omdat de stalbaas toch echt minder paarden en pony's wilden verkochten we onze gezamelijke WelshC-merrie omdat zij niet drachtig kon worden en eigenlijk maar stond te verpieteren.
Helaas is het gedonder toen begonnen, ik wijd me daar verder niet over uit maar mede door verkoop van die pony hebben we besloten uit elkaar te gaan en moest ik na bijna 10 jaar lief en leed te hebben gedeeld op zoek naar een nieuwe plek voor mijn shetten.
Die had ik vlot gevonden maar oh wat mistte ik Sven toch! Ik mocht hem nog blijven komen opzoeken, dat deed ik in het begin ook wel maar de confrontatie was me te groot, het idee dat ik daar niet meer op stal stond met mijn eigen pony's, niet meer van betekenis kon en mocht zijn voor de andere paarden en steeds weer het plezier met Sven, maar daarna de pijn dat alles 'over' was. Ik kon het niet aan, en hoe schuldig ik me ook voelde tegenover Sven, ik koos ervoor niet meer langs te gaan. Op dat moment was ik niet in de situatie dat ik hem kopen kon, dus ik probeerde het af te sluiten.Ik had nog altijd een foto van Sven als achtergrond op mijn telefoon, op een dag in juni was mijn beeldscherm ineens zwart geworden, weg foto. Raar, maar goed mobiele telefoons doen wel vaker vreemd. Tot ik diezelfde dag ineens een appje kreeg van een oud stalgenote dat Sven verkocht was. Naar een man die hem voor de hengstenkeuring wilde hebben. Ik schrok, ik had het aan de ene kant wel verwacht maar nu het toch echt zo was kon ik mezelf wel voor m'n kop slaan dat ik niet alles er aan gedaan had om hem te kunnen kopen.
En ik had het kunnen weten doordat zijn foto verdween van mijn mobiel, klinkt misschien stom, geloof het of niet, maar ik heb wel vaker 'tekens'.Ik wist waar hij heen gegaan was en hoopte dan maar dat hij goed terecht kwam en een toekomst zou krijgen binnen het stamboek. Tot ik 3 weken later ineens een mail uit Duitsland kreeg, van de mensen die de C-merrie hadden gekocht. Toen ik hun naam zag staan in mijn mailbox wist ik genoeg "Zij hebben Sven!" riep ik naar mijn man (Ze hadden al eerder een bod gedaan op hem toen ze de merrie kwamen halen en bleven over hem mailen en op hem azen) en ja hoor, ik opende de mail en het enige dat ik kreeg was een foto van Sven, gereden onder het zadel, vol van de spanning. Geen tekst, geen uitleg, alleen maar 1 foto
Ik heb alles bij elkaar gejankt die avond, aangezien zij de merrie binnen 2 weken doorverkocht hadden naar Zweden, riep ik nu ook "Ik ben hem nu echt kwijt, die staat binnen een maand nog een grens verder!" Ik was er echt kapot van.Ik heb de mensen gemaild en aangegeven dat ik hem erg mistte, gevraagd wat hun plannen met hem waren. Zij wilden hem voor de keuring doen en gaan gebruiken als nieuwe dekhengst op hun dekstation. Hij was in no time beleerd onder het zadel en voor de wagen, liep mee in ponykampen en werd volop gebruikt. Ik kreeg meerdere foto's toegestuurd van meisjes op zijn rug, aan het springen, in het bos. Alle dromen die ik met hem had lieten zij me zien. Helaas vond ik hem op alle foto's strak van de spanning staan. Ik heb geantwoord dat ik hen alle goeds en succes met hem wenste maar vroeg of ze het me wilden laten weten als ze hem ooit weg zouden doen. Ze antwoordden dat wanneer hij niet door de keuring kwam, hij direct weer weg moest dus dat ze bevestiging wilden dat ik hem dan als eerste wilde. Ik heb dat gelijk bevestigd, eigenlijk dacht ik dat hij toch wel goedgekeurd zou worden dus in principe 'riep ik maar wat' in een emotionele bui.
Ondertussen heb ik de volle zus van Sven nog voorgebracht op de centrale keuring in Kootwijk. Ik had nog altijd contact met de fokker en deze vroeg mij of ik Sven's zusje wilde voorbrengen. Nou met alle liefde! Dan i.p.v met Sven, maar met zijn zuster aan de slag, die hetzelfde fantastische karakter heeft en ook gigantisch op hem lijkt.
Ik werd op de hoogte gehouden door de nieuwe eigenaren van Sven, in Oktober zou de keuring zijn, in september de voorkeuring. Een week van te voren mailde ik ze om ze succes te wensen op de keuring. De dag van de keuring had ik wel wat spanning, maar toch, hij zou wel doorgaan dus niet verder over nadenken. Tot ik op donderdagochtend een mailtje kreeg, ze waren koud terug van de voorkeuring, Sven was niet door naar de keuring, of ik hem wilde, ik moest dan wel snel beslissen want zaterdag zouden er klanten komen en dan zouden ze hem aan hun aanbieden.
Nouja, euh duzz, oke dan, sta je dan met je grote bek
Inmiddels had ik al besloten de shetten te verhuizen van volpension een dorp verderop , naar een groot weiland in eigen dorp. Tevens was ik nu wél in de situatie dat er een pony bij kon, dus na kort overleg met manlief, bevestigd dat ik mijn grote liefde kopen zou! Om een lang verhaal niet nog langer te maken, 2 dagen later werd hij gebracht! Ik heb gejankt toen hij van de vrachtwagen kwam, en schrok me tevens rot van zijn toestand. Van de mooie volle, lieve, rustige knuffelbeer die ik voor t laatst gezien had in mei, was niks meer over. In mijn handen werd een overspannen, schrale brullende hengst geduwd. Het arme dier had in 2 maanden tijd zoveel meegemaakt en moeten leren, na 2,5 jaar bij de boer in zijn vertrouwde omgeving te hebben gestaan, ineens van hot naar her gesleept worden, beleerd worden, ponykamp lopen, volgepompt worden met voer om feller te worden, keuring etc. Een opgetrokken schraal hoopje stuiterend testosteron stond naast me. Geen wonder dat hij in die conditie niet door was in de keuring. Ik voelde me nog schuldiger dat ik hem dit had aangedaan, door hem te laten gaan. Onzin natuurlijk, maar jeetje wat was ik er vanaf, herkende de hele pony niet meer. 
Ik had al besloten dat het hengst zijn per direct over was. Sven is eerst nog even op de pensionstal geweest waar mijn shetten stonden en meteen in de 1e week gecastreerd. Die castratie verliep zonder problemen en hij herstelde opzich netjes, maar bleef wel dusdanig hengst dat de stalbazin het niet aan durfde hem tegelijk met de andere paarden buiten te zetten, dus hij stond korte momenten buiten en verder longeerde ik hem 2 keer per dag. Sven had een lichte luchtzuigkwaal, op stal was hij echter zo'n bonk stress dat hij niks anders deed dan weven en luchtzuigen als een dolle. Ik had zo'n medelijden met het dier, hij moest naar buiten, rust aan de kop, weer gewoon pony worden. Maar aangezien hij pas gecastreerd was en er nog een merrie op mijn huurweiland stond, moesten we echt even wachten tot de merrie weg was (zou verkocht worden)
1,5 week later was de merrie verkocht en heb ik Sven naar het weiland verhuist, de shetten stonden er inmiddels een weekje. Hij stond bij de oude stalbaas altijd wel in een weiland naast de shetlanders en op stal gewoon tussen de merries, maar nooit echt gezamelijk, hij stond, zoals veel hengsten, alleen op de wei. Dus hij kende geen kuddegedrag. Hij voelde zich natuurlijk nog enorm hengst, hij is 3 en had dat gedrag in korte tijd behoorlijk ontwikkeld, dus ik was erg benieuwd hoe het met mijn shetlandruinen zou gaan.
Nou en dat gaat super kan ik zeggen! Sven heeft behoorlijk wat klappen moeten incasseren van mijn semi-bejaarde shetlandruintjes, hij kon dan wel groter zijn en hengstengedrag vertonen, mijn kleine ruintjes lieten hem duidelijk weten dat hij toch echt de laagste in rang was
En dat is hij nog, hij is eigenlijk op kuddegedraggebied (lekker galgjewoord) nog een enorme baby. Hij heeft Bas als zijn leider gekozen, en het is prachtig om te zien hoe hij Bas in alles na doet. Bas is duidelijk in zijn signalen, deelt rake klappen uit en zegt duidelijk 'Tot hier en niet verder' . Tom is wat ouder, inmiddels dampig dus die maakt zich (meestal) niet zo druk en loopt gewoon weg als Sven hem lastig valt. Inmiddels zijn we bijna 2 maanden verder en staat Sven dag en nacht op een heel groot stuk land (bijna 3ha) met de shetten. Ik vond hem echter nog niet fijn groeien en kon er niet de vinger op leggen wat er was, behalve dat er iets niet klopte, dus heb bloedonderzoek laten doen. Daar kwam uit dat hij een ontsteking in zijn maag/darmen heeft, dus hij heeft net een antibioticakuur gehad. Verder krijgt hij dagelijks muesli, wortelen en biks en heeft hij naast gras de beschikking over onbeperkt ruwvoer. Hij heeft behoorlijk moeten afzien, en we zijn er nog niet, maar vanaf nu kan het alleen nog maar vooruit gaan. Hij heeft een heerlijk teddyvachtje gemaakt en voelt zich volgens mij verder goed. Hij is heerlijke bushbushpony geworden i.p.v paradepaardje. Zo nu en dan zitten mijn zoon en mijn ponymeisje er wel eens op, gewoon omhobbelen en prutsen zodat hij wat in handen blijft, en ik wandel met hem op de ruiterpaden vlakbij mijn weide, maar voorlopig laat ik hem eerst psychisch en lichamelijk lekker bijkomen en de winter doorkomen. Rijden en wie weet mennen pakken we dan in het voorjaar wel serieus op.
Dit is uiteindelijk een behoorlijk verhaal geworden, ik moest echt even mij ei kwijt over het hoe en wat met Sven. Ik ben zo ontzettend blij dat ik hem gekocht heb, en dat hij nu echt van mij zelf is, er niet meer mee omgezeuld en gehandeld wordt maar gewoon op een plek is waar hij met alle liefde van de wereld wordt verzorgd. Meerdere keren bijna kwijt geweest, uit mijn vingers laten glippen, en nu neemt niemand hem mij meer af. Samen met de 2 stoerste shetten, mijn goede oude ruinen, en nu nieuwe ruin erbij, ga ik weer heel wat jaren ponypret tegemoet
Fototopic maak ik direct van een prachtige dag vandaag in de wei, waarin jullie kunnen zien hoe hij nu heerlijk kuddegedrag vertoont en samen met de shetten heerlijk geniet van het pony zijn.
Hier een foto ter aanvulling zodat jullie weten om welke bink het gaat, ik dolgelukkig met 2 van mijn 3 vriendjes aan het wandelen. Voor de duidelijkheid, het gaat dus om de mooiste, knapste, liefste, zwartste Welshpony in mijn rechterhand
Meer foto's van stoere Sven, en de shetten!
[ITP]3 echte nephengstruinen in de wei, de benen vliegen voorbij!
hoop da lt hij gauw weer lkkr vol, rustig en knuffelig is, hij ziet er echt mooi uit en ben benieuwd naar meeeer foto's!! 
Ben blij dat ik de mijne vanaf 8 maanden zelf heb en dus altijd in kudde gestaan, enige manier om makke en ontspannen hengsten te creeeren.