Geplaatst Vroeger had ik een ongelooflijk grote angst om buiten te gaan rijden na een eerste pony die op buitenrit op hol geslagen was. Helaas is mijn lieve pony in 2012 ingeslapen...
De opvolging was 10 cm groter, 100 kg zwaarder en met momenten 10 keer zo gek! 
Maar dit mocht de pret niet drukken, ik dacht: nieuw paard, nieuwe start en gewoon lekker buitenrijden met verstand op nul. Helaas, heerlijke vliegles gekregen op onze eerste buitenrit! 
Twee jaar ben ik het erf niet afgegaan met mijn paard, behalve om een blokje te gaan uitstappen.Maar dit jaar zou mijn jaar worden, ik moest en zou gewoon het avontuur aangaan en m'n angsten overwinnen! En wat blijkt? Het zit wel degelijk allemaal tussen de oren!
Dit jaar rustig aan begonnen met steeds een groter rondje uitstappen:
Vervolgens nieuwe weggetjes gaan ontdekken met ons tweetjes! Maar nog steed veilig dichtbij, maar 10 minuutjes van stal verwijderd.
Ondertussen werd er ook nog in de bak gezellig verder getraind op de dressuur
Eindelijk was het moment daar! Onze eerste echte buitenrit, helemaal alleen, zonder steun van een braaf paard. En wat deden we dit goed, slechts één keer blokkeerde mijn merrie maar dit kon ik helemaal zelf oplossen! Een echte boost voor ons zelfvertrouwen
De buitenritten die volgde waren stuk voor stuk genieten, zelfs aan sightseeing kunnen doen! Zie hier: het geografisch middelpunt van Vlaanderen
De volgende stap was nog groter: een buitenrit op verplaatsing. Ik trok met mijn paard voor een weekend naar het militair domein in Kapellen/Brasschaat, waar wij binnenkort ook naartoe verhuizen. Prachtige omgeving en lekker weer
Ze leek wel een stuiterbal af en toe, maar toch ben ik erg tevreden over hoe het gegaan is 
Hier met een vriendin van m'n moeder gaan rijden, zij nam haar braafste paardje mee en wat kwam dat goed van pas 
Geweldig toch?
En nu met dit heerlijk herfstweer is buitenrijden nog 10x zo fijn!
En hier doen we het allemaal voor: heerlijk genieten op de rug van je paard en de mooiste natuur-taferelen aanschouwen...
En tot slot reden we dit jaar voor de eerste keer mee met een grote buitenrit ter gelegenheid van de jaarlijkse St Hubertus viering bij ons op stal. Enorm veel paarden (ik geloof dat er 120 inschrijvingen waren) en hoornblazers. Ixquisa keek niet op of om en was enorm braaf! Ik ben erg trots op haar en op onze vooruitgang. Er is dus duidelijk hoop voor iedereen die een enorme angsthaas is op buitenrit!
Heel erg bedankt voor lezen/kijken en ik wens iedereen nog veel leuke buitenritten toe!
