Ik twijfelde erg om een topic aan te maken maar misschien helpt het mij toch wel. Ik heb de afgelopen 5 jaar veel plezier gehad en veel meegemaakt met mijn verzorg haflinger Calixa, bovenal echt een band mee opgebouwd. Nu heb ik vandaag moeten besluiten te stoppen met haar. De reden zet ik liever niet online (mag evt per pb).
In ieder geval was dit een erg zwaar besluit en nu voel ik constant een steen op mijn maag en alle herinneringen die ik met haar heb flitsen door mijn hoofd
ik voel me er erg kapot en verdrietig door. Ik ga haar en de ritjes met haar zo missen..Ik weet dat het paard niet overleden is en het was niet mijn eigen paard, ik mag haar zelfs nog opzoeken. Alleen er komt wel iemand anders op te rijden. Het voelt wel alsof ik haar een beetje verloren ben.
binnenkort ga ik mijn spulletjes van haar ophalen en misschien verkopen.
Ik weet nog niet of ik een nieuw verzorgpaard zal zoeken in de toekomst, al denk ik dat ik het paardrijden na een tijdje wel zal missen. Maar nu kan ik alleen maar naar de foto's van haar in mijn kamer kijken en opnieuw in huilen uitbarsten.. mijn gebruikersnaam is natuurlijk ook IsaCalixa, maar ja.. ik kijk nog wel wat ik daarmee moet doen.
Zijn hier meer mensen die met hun verzorgpaard hebben moeten stoppen en hoe zijn jullie hiermee om gegaan? Alvast bedankt voor je reactie.
.
) en was geen knuffelkont. Ik heb ook altijd gezegd als ik een eigen paard zou kunnen kopen dat ik haar niet zou nemen. Daar ben ik nu dubbel en dwars van terug gekomen. Misschien dat ik er over een paar jaar weer anders over denk (want zeer binnenkort zal ik toch geen paard kunnen veroorloven). Maar als ik het geld nu had zou ik er geen seconde over twijfelen en zou Eefje vandaag nog bij mij staan. Ze zeggen wel eens je weet pas wat je mist, als je het niet meer hebt..