Een dier verliezen is en blijft een zeer verdrietig iets. Ik weet nog goed toen ik mijn hondje liet inslapen in december 2013, had haar geadopteerd uit Belgie vandaan. Mijn hart was echt gebroken en ik was volkomen ontroostbaar. Echter liep er in mei 2014 een labradorpup rond in huis. Vrij snel, maar ik ben opgegroeid met labradors en ik ging groter wonen dus ik wilde graag en labrador. Iets wat met haar in huis niet gekund had, zij accepteerde geen puppies.
Het punt wat ik wil maken is, ieder dier dat je hebt, of wat je krijgt is een individu. Soms hebben ze gelijkenissen, maar nooit kan het ene dier het andere dier vervangen. Juist omdat je met elk dier een andere klik hebt. En dat is het mooie eraan, de overleden dieren blijf je je herinneren, en de tranen maken uiteindelijk plaats voor een glimlach. Maar laat het nooit de reden zijn om een volgende liefdevolle band met een ander dier op te bouwen, dat is een gemiste kans. Ieder dier is anders, en de een kan de ander nooit vervangen. Geloof mij maar