Geplaatst 
,Ik denk dat ik hier wel goed zit, maar mocht dat niet zo zijn dan alvast sorry! Ikzelf heb vroeger jarenlang paardgereden (nu 23 jaar) en vanaf mijn zevende begonnen. Mijn eerste paar rijlessen had ik op een lieve pony, aan de longeerlijn en dat was eigenlijk vooral zitten en blijven zitten en proberen licht te rijden 'Staan zit, staan zit, staan zit'. Nogal logisch: heel veel meer herinner ik me er niet van. Ik weet ook niet meer hoelang het duurde voor ik naar de beginnersgroepsles mocht, maar wel dat ik toen pas echt hard mijn best moest doen met sturen. Dit ging natuurlijk ook gepaard met hard trekken en 'winnen' van je pony die liever achter de anderen aanhobbelden. Niets raars, want zo leerde iedereen paardrijden (op mijn manege tenminste wel).
Drie jaar later kon ik een stuk beter rijden en had ik dat natuurlijke overwicht waar ze dan over spreken en was er van trekken natuurlijk geen sprake meer. Gewoon relaxt rijden en toen ik nog iets later een eigen pony kreeg, leerde ik echt dressuur rijden. Ik ben in 2008 gestopt met rijden (pony verkocht en een vervolgstudie, dus weinig tijd).
Nu is het echter weer aan het kriebelen en ga ik over een paar weken een groepsles nemen
. Heel veel zin in! Maar voor ik aan de beurt ben, heeft mijn vriend al gereden. Zijn allereerste rijles! En dat ging echt hartstikke goed! En hij vond het ook leuk!Toch wil hij liever niet verder lessen omdat hij het te duur vindt, maar vooral omdat hij perfectionistisch is en dus niet helemaal gelooft dat het zo goed ging. Hij kreeg namelijk ook héél erg veel informatie van de instructrice. Veel uitleg enzo. Op zich heel prima, maar ik vond het (nu achteraf bekeken) misschien wel to much voor iemand die voor de allereerste keer op een paard zat.
Ik zit me af te vragen of mijn ervaringen nou gewoon achterhaald zijn of puur kind-ervaringen waren, of dat mijn vriend misschien inderdaad teveel heeft moeten onthouden tijdens zijn eerste les. Een aantal voorbeelden!
1). De instructrice heeft bijvoorbeeld uitgelegd hoe het aandrijven werkt. Met je kuiten drijf je aan, máár met je bovenbenen klem je om te blijven zitten. En je bovenbenen moet je tijdens het aandrijven dus ontspannen houden. Resultaat: mijn vriend zei na afloop dat hij dat niet helemaal begreep en ook niet wist hoe hij dat dan moest doen. Ik kon dat toen niet meer uitleggen (want probeer dat maar eens als je geen paard meer tussen je benen hebt), maar dat vind ik wel echt jammer. Ik had veel liever die informatie over je bovenbenen ontspannen achterwege gelaten, want mijn vriend kan heus wel zijn kuiten tegen de buik van het paard aanduwen (denk ik tenminste
).2). Sturen. Ze heeft uitgelegd dat je contact moet houden met de mond van het paard 'in contact zijn'. Dat is gewoon dat je voelt dat je aan de andere kant van de teugel nog een paard hebt zitten en tot zover was het duidelijk en vond ik het ook logisch dat dat werd uitgelegd
. Met een lange teugel kun je immers niet sturen! De buitenteugel was belangrijk om in contact te houden, zodat je paard in ieder geval niet de verkeerde kant op kan gaan. Jup, ook nog wel prima en die houd je dus ook tegen de hals aan als je wilt oversteken.Maar daarna kwam er een uitleg die ik achteraf echt too much vond. Met de binnenste teugel moest hij namelijk gaan vragen: kneepje geven en loslaten, kneepje geven en loslaten, kneepje geven en loslaten. Onder geen beding gaan trekken ofzo! Nou is dat laatste wel goed natuurlijk, maar ze deed het zelf ook voor: met de binnenste teugel vragen en direct weer loslaten (het lijkt op aan de teugel willen rijden, maar dan om de bocht om te gaan, een betere vergelijking heb ik helaas niet) en het duurde 6 keer vragen voordat het paard ook maar de juiste kant op ging kijken. En mijn vriend moest het dan maar op dit manier doen!
Nou ja, hoe leuk ik het ook vind dat ze het zo paardvriendelijk wil laten zijn: van sturen was natuurlijk bij mijn vriend helemaal geen sprake. Want dat paard ging echt niet oversteken als hij het zo vroeg.
3). Mijn vriend zat scheef op het paard, een afwijking naar links. Ze heeft toen ook iets gezegd over dat hij nu op een zadel zat met een boom (dat voorste harde stuk) waardoor het zadel wel blijft liggen. Maar zei ze, ze heeft ook boomloze zadels en die schuiven dus heel langzaam opzij (naar links bij mijn vriend) als jij zelf scheef op je paard zit. Nou ja, ehm, ik vond het nutteloze informatie (wel interessant), omdat mijn vriend echt niet bij les 1 perfect recht op het paard kan gaan zitten. En hij eigenlijk gewoon hoorde: je zit niet goed.
Ik vind dit heel erg jammer, maar ik weet niet zeker of mijn teleurstelling wel terecht is. Mijn vriend wil nu namelijk niet meer rijden, omdat hij het 'veel' en 'ingewikkeld' vindt. Hij is erg perfectionistisch en lijkt niet te geloven dat het heel erg goed ging. Terwijl het dus wel echt heel goed ging. En ik vind dat zo ontzettend jammer! Had hij gewoon geleerd: kuiten tegen de buik duwen (of kleine schopjes, want hoe erg is dat nou?) en sturen door de buitenste hand tegen de hals te leggen en je binnenste hand van de hals af te halen, dan was het wellicht beter gegaan. Natuurlijk weet ik dat niet zeker, maar toch.
Ik zit me dus een beetje af te vragen of ik gewoon echt op de kind-manier heb leren rijden (en ja, in de groepsles hoorde daar wel bij dat ik sommige pony's hun hoofd echt om heb moeten trekken, niet heel vriendelijk I know...) of heeft mijn vriend nu inderdaad heel veel moeilijke uitleg gekregen die je eigenlijk nog niet moet geven tijdens de eerste les?
Ik had het gewoon zelf zo anders gedaan als ik hem les had gegeven (en nee, het bit door de mond heen trekken, hoort daar natuurlijk niet bij, begrijp me niet verkeerd!) en ik vind het ook zo jammer dat hij niet een tweede les wil hebben
. Bah, ik heb zelfs een beetje spijt van de priveles die ik hem cadeau heb gegeven, want hij vindt paarden echt heel leuk (poetsen, mee wandelen, knuffelen) en ik hoopte natuurlijk heel erg dat we in de toekomst samen konden rijden . Maar helaas denkt hij nu dat hij het niet kan en het ook nooit gaat kunnen omdat het allemaal nogal veel was.Anyway, iemand die zelf ervaringen heeft met op latere leeftijd voor het eerst rijden? Krijg je dan inderdaad al zoveel info, gewoon omdat je ouder bent en geen kind van 7?
Groetjes en alvast bedankt voor de reacties!
PS: ik hoop echt dat mijn verhaal een beetje duidelijk is, maar laat het vooral weten als dat niet zo is, dan doe ik nog een poging
. 
). Het meisje dat mijn pony vasthield tijdens het rijden vertelde wel hoe je moest sturen en stoppen (naar links, rechts of achteren trekken) en waar het gaspedaal zat (schoppen). Draven? Stazitstazit en maar je zadel vasthouden. Geloof nu niet dat dat de allerbeste basis is die je een beginnend kind kunt meegeven, simpel houden is goed maar om zo'n 6 jarige uk gelijk op buitenrit te sturen 
maar toen vond ik het prachtig.
. Ook weer dat trekken en schoppen en ook maar gelijk in galop, gewoon maar blijven zitten was het motto. Na drie lessen maar alvast een sprongetje. 'Naar voren zitten' kreeg je daarbij mee. Ook niet echt dat je een fijne basis om op verder te bouwen krijgt, dus. 
maar stapje voor stapje, duidelijke uitleg die logisch is en vooral niet teveel in één keer. Telkens iets en dat dan eerst maar proberen. Persoonlijk vond ik dat wél een heel prettige manier om te leren rijden. 
