Gisteravond is mijn Opa op bijna 76jarige leeftijd overleden in zijn slaap.
Ook al weet ik dat dit een hele mooie dood is geweest zonder pijn, kan ik het toch niet begrijpen waarvoor...

Maar ik ben wel heel erg blij dat hij zo is overleden... Want hij was bang om erg ziek te worden, en naar een verpleeghuis te gaan en daar te overlijden net als z'n vrouw.
Maar ik vind dit dus heel erg, want het was nog me enigste opa, en ik was zijn enigste klein-dochter.
Maar gelukkig kan ik wel naar een hele leuke tijd van ons samen terug kijken.
En wat ik nog het ergste vind, niemand heeft afscheid kunnen nemen en ik had nog zoveel willen zeggen en met hem gaan doen..


