Sinds vorig jaar april welsh cob ruintje aangeschaft. Schat van een beest maar zodra je het zadel erbij pakte 1 bonk stress...
Veel maandjes grondwerk in vertrouwen in mij, veryrouwen in zadel ( zonder dat het op hem hoefde te liggen).
Schrik training deed het ook wel goed uiteindelijk. Hij zocht steeds meer mij op als hij iets eng vond en dan gingen we samen door of langs het obstakel... held op sokken!
Nu bleef nog de moeilijkheid voor Roffie om zich te ontspannen tijdens het opzadelen ( dit dus honderd keer geoefend haha, zadel op en af). Daarna bleef de stress bij het opstijgen... hier ben ik voor de winter vorig jaar mee geeindigd.. opstijgen in de stal ( ook voor mijn eigen veiligheid want meneer was niet te houden in mn eentje in de bak....).
Hier dus weer de draad opgepakt vorige week. Hij was toen al heel braaf. Toch nog even gewacht... en vandaag...
Opgezadeld, op en afgestegen paar keer ( lekker belonen tussendor)... en toen staldeir open gezet ( steeg even iets in spanning maar ebte zo weer weg)... opgestegen.. even laten halthouden en pas op mijn commando het erf op... SUPERRRRRRTROTS nu dus op onze zenuwpees

Lekker lange teugels gedraafd in de bak... ik voelde het beestje gewoon helemaal strekken en ontspannen... wat een vertrouwen voor de toekomst geeft dit zeg!

Krijg daar gewoon zo'n kick uit als iets lukt! Sorry moest t ff delen...

Reageren mag natuurlikk altijd!
Paarden zijn bijzonder