Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-01 22:01

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-01 22:01

Nog nooit ben ik bang voor wel paard dan ook geweest.
Ik vond hoe gekker ze deden hoe mooier en omdat ik overal opstapte lazerde ik er ook regelmatig af maar zitten leer je ervan.
Daarna ging ik jonge paarden inrijden en nooit heb ik angst gehad voor 1tje...
Het was een onwijs speciaal paard brutaler en slimmer dan alle andere paarden en ik was helemaal verliefd maar ergens knaagde het... nog geen angst maar wel onzag zonder dat ie ook maar ooit iets hadgedaan had ik onzqg voor 'm Toen ie ruim 2 mnd onder het zadel was ontplofte ie eigenlijk om nietsIk had er 2 mnd op zitten wachten en dan ineens komt het na 2 bokken lag ik er al naast hij bokte zo vies en gemeen dat had ik ook nog niet eerder mee gemaakt met 4 bene van de lucht en dan in de lucht draaien met zo'n snelheid dat ik na de 2de sprong languit lag.
gekke is dat ik daarna toch een beetje bang voor 'm was.
ach ja er ging een tijd over heen en ik leerde lezen en schrijven met 'm soms heeft ie weer een paar dagen dat dat gevoel van onzag voor 'm terug komt meestal bokt ie dan ook ik voel het echt aankomen alleen hij bokt niet meer zo gemeen en stopt als ik er bijna naast lig als ik het toch niet uit zit.
Dinsdag stapte ik al met een naar gevoel op vandaag ontplofte ie dus zomaar vanuit het niets ik galopeerde de middenlijn op maakte een overgang naar draf en wilde weer aangaloperen toen ie ineens keihard wegscheurdevoor ik goed in de gaten had wat er gebeurde deed ie zo iets raars maar ineens stond ie zo recht over eind en echt recht door de kracht waarmee dat gebeurde werd ik naar achter geknald en het enige wat ik dacht is ik trek 'm naar achter Hij maaide met zijn voorbenen en nam een grote sprong met een bok naar voren Natuurlijk flink op z'n lazer gegeven en doorgereden maar toen ik afstapte begon ik zo te trillen ik ben ooit achterover geslagen en vind een steigerend paard echt eng...
Meteen kwam iedereen naar me toe want ze hadden het gezien Wat er precies gebeurde kunnen hun ook niet uitleggen vanuit een galopsprong sprong ie ineens op en plante z'n achterhoeven in de grond iedereen dacht dat we achterover gingen.
afgelopen zomer deed ie het ook maar vanuit stilstand zomaar ineens hij maait met 2 voorbenen woest in de lucht komt neer en gaat bijwijze van gewoon grazen.
Het is een schat van een paard eerlijk waar ik kan er alles mee hij doet alles voor mij en dit is de 3de keer in 2 jaar tijd dat ie ff zo tekeer gaat maar waarom? zomaar ineens?
Ik voel het soms een week van te voren en dan geeft ie in galop 3 bokken na een week dat wil ie dan graag maar durft dat niet zo vreemd lijkt wel of ie alle agressie ff moet lozen ofzo...
Want het is echt zo'n lief paard dat zal iedereen hier die 'm IRL kent met me eens zijn.
sorry lang verhaal maar moest het ff kwijt niet zozeer dat Lot steigerde maar die angst die dan ineens naar boven komt.ppfffff

**Geplaatst**: 15-03-01 22:07

Geplaatst: 15-03-01 22:07

Hai Kim, ik kan er goed inkomen dat je een beetje angstig ebnt geworden. Vanwege dat ie zo'n uitbarsting heeft. Knap van je dat je toch doorzettingsvermogen hebt dan met hem!
En dat gemene bokken en steigeren ken ik wel, Kimberly deed dat ook. Maar ik gaf het op en jij gaat door. Vind ik erg knap!
Kop op!
Linda

**Geplaatst**: 15-03-01 22:12

Geplaatst: 15-03-01 22:12

Hoi Kim,
Op zich kan het helemaal geen kwaad dat je ontzag hebt voor zo'n paard en z'n kracht; dat houd je allert. Maar ik vind het ook wel een beetje gemeen, als ik het zo hoor. En dat komt zomaar uit het niets? En als je het aan voelt komen van te voren, en je laat 'm op een andere manier een keer helemaal "leeglopen" (bijvoorbeeld springen aan de longe of los ofzo) helpt dat niet? Of blijf je dan toch die spanningsopbouw voelen? Rottig probleem hoor. Heb bewondering voor je dat je toch doorzet. Groetjes, Sonja.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-01 22:22

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-01 22:22

Tja het gaat om Lodewijk (de sul etc.)
maar ik voel inderdaad dat ie iets kwijt moet hij staat hele dagen in het land dat is het niet en het stomme is aan de longeerlijn doet ie het ook niet.
kijk dat bokken af en toe in de galop vind ik niet erg hij is jong/fris doen alle paarden (al is het voor een groninger zeldzaam)
alleen dat ineens uit het niets zo tekeer gaan de vorige keer was afgelopen zomer was met 2 vriendinnen aan het stappen achter elkaar die voor me zei wat en dat verstond ik niet zij houd halt en draait zich om om het nog een keer te herhalen ik sta ook stil die pony verzet een pas Lot wil mee lopen ik maak een ophouding (niet trekken zagen of wat dan ook) en bam hij komt echt heel recht overeind maait met z'n voorbenen en komt neer en dat is het dat was in juni de keer daarvoor was het jaar ervoor in juni dus een jaar geleden was ie 2 mnd onder het zadel het is zo raar ik vertrouw 'm voor 100% ook nu nog want ik voel het aankomen hij moet echt iets kwijt lijkt het zo raar is dat ou het gemenigheid zijn? ik weet het niet mijn nichtje van 11 heeft zelfs met 'm gestart 163 pnt in de B zegt genoeg over zijn braafheid tenzij ik merk dat ie dus niet goed in z'n vel zitdan laat ik er niemand op.. wat ik zat te denken...volgende keer eens stilzetten (dus alleen het land op , maar ik ben zo bang dat ie dan echt ontploft als ik er op stap ach je zult 'm wel zien op het weekend het is zo'n sul en daarom is het zo gek!

**Geplaatst**: 15-03-01 22:24

Geplaatst: 15-03-01 22:24

Petje af hoor Kim!!!
Ik ben helaas niet zo'n held.......had ook zo'n paard, maar ook ik heb opgeven.......de angst werd groter dan het plezier van het rijden!!!

Jacqueline

**Geplaatst**: 15-03-01 22:34

Geplaatst: 15-03-01 22:34

Kim, ik heb bewondering voor je. Ik ben zelf ook een keer achterover geslagen en heb sindsdien een heilig ontzag (en schrik) voor steigeren. Pablo begon er in december mee en ik heb twee maanden lang niet durven rijden zonder dat er iemand bij was en zelfs dan alleen maar met heel veel moeite. De 'actie' van Lot klinkt echt heel vreemd, ik kan er niets van maken eigenlijk. Wat zegt je instructeur ervan? Het klinkt heel gemeen, maar dat past - in jouw verhaal - verder helemaal niet bij hem. Ik vind het wel heel gevaarlijk wat hij doet, maar een oplossing heb ik er ook niet voor.

**Geplaatst**: 15-03-01 23:18

Geplaatst: 15-03-01 23:18

Toen ik het laatste zinnetje las van je verhaal dat het om Lot ging was ik even verbaasd hoor!

Wat vervelend zeg! Waarschijnlijk is dit een periode die vanzelf weer over gaat (of misschien zelfs wel weer eens terug komt), maar het blijft heel rot. Mijn paard heeft ook periodes gehad dat ze niet te rijden was. Bij het minste of geeringste recht overeind staan, later heeft ze een periode met vreselijk bokken gehad. Ik ben verschillende keren best bang voor haar geweest. Maar die tijden gaan ook weer over en dan komt het allemaal goed. Sterkte ermee in ieder geval.

**Geplaatst**: 15-03-01 23:24

Geplaatst: 15-03-01 23:24

he wat vervelend. Ik begrijp dat je een beetje angstig bent. Je voelt het gewoon van binnen.

Zorg dat je naar je gevoel luisterd. En ga uitzoeken waarom ie dat doet. Ik denk niet dat het gemenigheid is. dat komt niet plotseling. Misschien wil je wel iets duidelijk maken. Is het werk te veel of te moeilijk. Vindt ie het werk niet meer leuk? Ik weet het niet hoor. Maar zou wel proberen wat dieper te kijken. Niet dat je dan altijd wat vindt hoor. Maar je weet het niet.

**Geplaatst**: 15-03-01 23:38

Geplaatst: 15-03-01 23:38

Hoi Kim,
Goed van je dat je dit hier neer zet. Iedereen denkt dat het met Lot en jou allemaal vanzelf gaat, omdat je op wedstrijden vaak hoog scoort. Nu blijkt wel weer dat ook jouw paard zijn buien heeft. Ik heb ook zoiets met Marlou, maar dan toch anders. Ik heb haar aangereden gekocht, ze is een tijdje van een meisje geweest dat haar niet aankon en toen weer terug naar die handelaar gegaan. Marlou is 1.58, ik 1.57. Ze is verschrikkelijk wendbaar en ik net iets minder Haha!

. Ik kan de keren al niet meer tellen dat ik er naast ben gegaan in de afgelopen anderhalf jaar, maar volgens mij komt het bij Marlou grotendeels uit angst voort dat ze ineens heel raar doet. Ik vind het super dat jij blijft zitten als Lot zo doet, ik doe je dat niet na. Ik heb met Marlou ook tijden gehad, dat ik haar eerst longeerde voordat ik reed, alleen met wedstrijden niet en toch ging dat meestal wel goed. Dat longeren was niet om haar moe te krijgen, eerder rustig in haar hoofd en pas als ik zag dat ze rustig was durfde ik er op. Ook heb ik een paar keer hulp gehad van een stalgenoot, totdat ik weer gewoon durfde te gaan rijden. Nu heb ik nog op bepaalde plaatsen dat het kriebelt in m'n buik, bv. op club. Daar kan ze ook zo onverwachts en verwacht vreemde zijsprongen maken, dat ik er soms in één les 3 keer naast lig of sta. ( Vaak kom ik op m'n benen terecht). Op club rijd ik de laatste tijd meestal met slof, als het even kan hangt ie los. Ik ben pas van stal veranderd en heb het rijden daar weer heel langzaam opgebouwd. Toch had ze 't van de week ineens weer. Ik zat heel relexed, was er al zo'n 2 maanden niet meer van afgevallen en zo ineens, we reden met z'n vieren, ik reed op de achterzijde van de bak aan, ongeveer over de middellijn. Zo ineens stond ze andersom en sprong ze met haar voorbenen links-rechts en hop daar lag ik weer. Ze schrok er zelf van, ik kon haar vasthouden, maar ze trok wel terug. ( De laatste keren als ik er naast lag bleef ze gewoon staan wachten tot ik weer opstapte.) Ik ben weer opgestapt en verder gereden of er niets gebeurd was en stond wat dat betreft versteld van mezelf. Ik denk omdat het zo vaak gebeurt en ik eigenlijk nooit iets met haar heb, dat ik daarom nu niet meer bang ben, en ik heb dus het idee dat Marlou het niet uit kwaaiigheid doet, maar uit angst. Nou in elk geval veel succes met Lot, zo zien wij ook eens een andere kant van jullie. Ik had gister trouwens privéles, eerste keer op de nieuwe stal van iemand die ik van een jaar of zes geleden nog kende. Het klikte gelijk goed met lessen en ik voel me daar ook zekerder door. Wat zegt jouw instructeur eigenlijk over dit soort uitspattingen en het feit dat je dit al dagen van te voren voelt aankomen? Daar ben ik wel benieuwd naar. Nogmaals succes, groetjes van Jet.
Groetjes van Jet

**Geplaatst**: 15-03-01 23:44

Geplaatst: 15-03-01 23:44

Hoi Kim,

Gelukkig is er niets ernstigs gebeurd met jou. IK dacht eigenlijk na het lezen van jouw berichtje hetzelfde als Heike. Misschien is het iets te veel voor hem op het moment. Hij heeft in een jaar best veel te verwerken gehad, veel nieuwe oefeningen enzo. Misschien is hij het ff zat en moet je terug naar alleen maar doen wat hij al goed kan voor een tijdje. Hij is nog jong en kan het geestelijk misschien even niet meer aan.

Ik heb best vaak dingen gelezen over mentale verwerking bij paarden en daar stonden ook vaak van dit soort voorbeelden in.

Sterkte ermee en hartstikke goed dat je niet bang bent!

**Geplaatst**: 16-03-01 00:08

Geplaatst: 16-03-01 00:08

Easy does it , ook voor Lot. Niet dat hij nu voor altijd licht werk krijgt, maar stapje voor stapje. De oefening afwenden in galop en door 4 a 6 drafpassen etc. is M2. Afwenden in galop alleen al is pittig. Overneem je paard nou niet. Anders maken jullie elkaar bang.
Andere vraag: wat voor bit heb je in?

**Geplaatst**: 16-03-01 08:21

Geplaatst: 16-03-01 08:21

wow wat een verhaal kim!
heel goed van je dat je toch gewoon doorgaat, ook al gaat het ook wel een keer fout. blijf vertrouwen in elkaar houden en dan komt het wel goed

**Geplaatst**: 16-03-01 09:11

Geplaatst: 16-03-01 09:11

Hoi naamgenoot!
Misschien stom gezegd, maar misschien is het wel goed dat je ontzag voor hem hebt. Want als je dat niet had, dacht je dat je alles aankan, dan zie je het gevaar niet.
Zo iemand loopt erbij mij op de manege rond. Zij vertrouwd haar paard zo erg, dat ze een gevaar is voor zich zelf, maar ook voor anderen.
Vorige week nog, toen ik met mijn Hicky wou rijden. Ik wou achter die pony langs; 'nee hoor, hij trapt niet' Nee, zij trapte niet raak, maar sloeg wel naar anderen.
HOu alsjeblieft ontzag voor die paarden, het zijn beesten...

succes

kim

**Geplaatst**: 16-03-01 09:21

Geplaatst: 16-03-01 09:21

Op de manege werd ik altijd op de moeilijkste paarden gezet. Toen besloten we een haflinger te kopen. Na 2 maanden was ik, ja ik, helemaal verpest. Ik ben daar een aantal keren hard afgevallen en daarmee heb ik het vertrouwen in paarden eigenlijk een beetje verloren. Hij bokte op de meest onberekenbare momenten en dan heel gemeen. Toen heb ik een pony gekocht waar het ook een keer fout meeging en het vertouwen weer kwijt was. Ondertussen kwam Barbiano in de picture en die heeft mijn moeder gekocht. Hij is goudeerlijk maar ondeugend. Hij zal nooit bokken of ervandoor gaan. Maar toch als hij naar mijn idee iets vreemds doet zit ik weer voorover. Maar sinds ik van een goede instructrice les heb gaat het stukken beter. Zij snapt in ieder geval dat het geen onwil is van mij, voorover gaan zitten, maar dat het tussen mijn oren zit. Ik kom er wel uit maar het zal nog even duren. Ik snap je angst helemaal. Advies kan ik je niet geven maar het lijkt op het moeilijk vinden om iets te doen en er zo onderuit proberen te komen. En hij is nog jong. Heel veel succes Lisette

**Geplaatst**: 16-03-01 09:34

Geplaatst: 16-03-01 09:34

Poeh kim, hier schrok ik toch even van! Lot??? Dacht in eerste instantie dat je het over een ander paard had waar je ook op rijdt of zo (een niet groninger, want juist die hebben toch zo'n fijn karakter?).

Nou, ik denk dat het inderdaad geen vuiligheid is van hem, hij is zo lief en straalt zo'n kalmte uit. Als een paard gek is zie je dat echt wel aan zijn ogen, denk ik.

Maar goed, het is heel rot dat je bang bent, ik weet hoe je je voelt, heb dit met mijn twee vorige paarden ook meegemaakt. De volbloed heb ik achterover de sloot in zien gaan met mijn vriendin erop, ik kon toen niet rijden vanwege gebroken arm (kadootje van dit paard), was zelf ook al regelmatig bijna een afgrond in gestort, de sloot ingeduikeld of onder een vrachtwagen beland. Daar zat een steekje aan los.

Kaminka was toen ik haar kocht heel braaf en lui, maar zat slecht in haar vel en was niet helemaal gezond. Toen ze opknapte werd ze een stuk alerter... Maar goed, ik vertrouwde haar volledig, bokken en steigeren deed ze onder het zadel niet. Totdat ze aan haar knie geopereerd werd en ik wekenlang met haar aan de hand moest stappen. Ze was zo gek als een deur, probeerde echt in mijn nek te springen, steigeren en naar mij maaien met haar voorbenen en vervolgens keihard bokken en uitslaan naar mensen en paarden die in de buurt liepen. Dit paard was normaal gesproken al loeisterk en van niets of niemand onder de indruk (slecht opgevoed waarschijnlijk). Afijn, ik werd erg bang voor haar en durfde alleen nog maar in de stalgang heen en weer te stappen, met een zweep in mijn handen. Daar ontplofte ze ook wel eens, maar was het een stuk minder.

Ik zag er als een berg tegenop om er weer op te stappen, dit was namelijk ook een onderdeel van de revalidatie: stappen op de weg onder het zadel. Dat heb ik dus maar niet gedaan. Ik wilde nog niet dood.

Longeren mocht eigenlijk niet, maar ik vond het wel best, ik heb haar de eerste weken uit laten razen aan de longe, voordat ik er weer op ging. Het gekke is dat onze verstandhouding sinds die revalidatieperiode niet meer was zoals in het begin. Ik was gewoon bang voor haar en dat irriteerde me mateloos, want ik had haar gekocht omdat ze zo braaf was.

Afijn, ik kon haar eigenlijk niet hanteren, was niet sterk genoeg voor haar en durfde haar ook niet aan te pakken onder het zadel omdat ik overduidelijk op een soort bom zat. Lekker cirkeltje zit je dan in.

Stapelgek was ik op haar (gek he), maar toen de kans zich voordeed om haar in te ruilen voor Toon, heb ik dat toch gedaan, ondanks dat ik het vertrouwen toch wel had dat het ooit weer goed zo komen tussen ons. Maar de angst zat mij in de weg en dat is zo rot.

Dus kim, ik weet als geen ander hoe je je voelt en vind je erg dapper dat je er gewoon weer opstapt! Had ik niet gedurfd.

Misschien moet je hem zoals anderen al voorgesteld hebben goed na laten kijken en het zadel en het bit ook. (Misschien irriteert hem iets? Volgens mij moet hij dan iedere keer zo reageren, dus dat zal wel niet, maar goed, je weet maar nooit)

En een rustperiode helpt misschien ook wel, wie weet gaat het toch te snel voor hem en het zou zonde zijn van jouw Superlot als hij dit gedrag vaker gaat vertonen. Als zoiets er eenmaal goed inzit...

Nou meid, sterkte en pas op jezelf!

Groetjes Mieke

**Geplaatst**: 16-03-01 10:53

Geplaatst: 16-03-01 10:53

Wat eng zeg. Mijn Tonkie heeft nog nooit gesteigerd, in die vijf jaar dat ze bij ons is. Als ik rij ben ik volledig vertrouwd met haar, ik heb geen spatje angst. Toen ik op haar ging rijden zijn er verschillende mensen geweest die me voor gek verklaarden. Ze was namelijk totaal onopgevoed. Niet voor de benen, gallopperen was een RAMP Misselijk

De vorige eigenaar lag er regelmatig naast. Wat deed ze dan? Ze ging er als een speer vandoor en ging zo scheef door de bochten dat ze meerdere malen gewoon onderuit gegaan is in de bocht, gewoon zomaar scheef op een zij! Met de ruiter erop! En het is een stevig dier, die zet je niet zomaar stil. De vorige eigenaar kreeg haar in ieder geval niet normaal aan het galopperen. Waarschijnlijk doordat hij voornamelijk met haar ging uitrijden, ze was dus gewend om sprintjes te trekken over een weiland.
Maar omdat ik er wel iets in zag heb ik hem gevraagd of ik niet op haar mocht gaan rijden. Dat vond hij goed, hij was blij dat ze eens bereden zou worden. Nu, 3 jaar later is ze dus van mij. Het klikt gewoon tussen Tonkie en ik. Och, het is een volwassen groentje en moet nog veel leren (ze is 14!). Maar toch gaat het heel langzaamaan beter voor mijn gevoel. Ook met springen heb ik geen angst met haar. Ze wil alleen erg hard. Maar als je een paard onder je hebt waaraan je voelt dat ze niet zal weigeren, dan ben je al een heel end. Of ze nu uitkomt voor de hindernis of niet; ze springt! En dat is een superveilig gevoel. Prettig is dat.

Ik denk dat als het je 1 keer overkomen is dat hij omhoog gaat, dat je dan altijd alert zult blijven en onbewust angst zult hebben dat het weer zal gebeuren. Daarom mag ik me gelukkig prijzen dat het mij nog niet overkomen is. Ik moet zeggen dat ik ook voor geen enkel paard angst heb. Maar ja, ik heb ook nog geen superenge dingen meegemaakt. Ik ben daarnaast ook redelijk groot 1.80 m en stevig 70 kg. Dan zit je altijd al wat steviger denk ik dan wanneer je klein en tenger bent.

Als ik jou was zou ik in elk geval alert blijven, het is toch een gevaarlijke sport hoor. Voordat je het weet lig je eronder en breek je iets. Dus petje af voor je durf! Knipoog

**Geplaatst**: 16-03-01 11:06

Geplaatst: 16-03-01 11:06

s

Laatst bijgewerkt door janna op 03-02-22 17:55, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-03-01 11:29

Geplaatst: 16-03-01 11:29

Hoi Kim, goed van je dat je je verhaal hier met ons wilt delen.
Ik heb al vaker verteld dat ik niet geloof in paarden die gemeen zijn of paarden waar een steekje aan los zit. Daarom geloof ik ook echt niet dat het gemenigheid van je paard is dat hij dit doet. Paarden willen met dergelijk gedrag iets duidelijk maken aan ons. Sommige paarden kunnen daarbij hun standpunt heel erg overdrijven en andere zijn bescheiden in het uiten van hun ideeen en standpunten.
Zoals ik Lot ken uit je verhalen denk ik dat het meer het type binnenvetter is. Ik vermoed dat hij geestelijk overnomen is en dat hij op deze manier eventjes laat weten dat hij er genoeg van heeft. Juist een braaf paard als Lot loopt vaak toch nog ff door terwijl hij er geestelijk veel moeite mee heeft. Jij bent nu heel druk bezig de puntjes op de i te zetten voor je eerste M proef, wellicht is die druk voor hem nu eventjes te veel geworden. Al je weer voelt dat hij zo erg gespannen is, laat hem dan lekker 2 daagjes staan en pak hem daarna weer rustig op. Ik hoop dat dat werkt voor Lot.

Succes en sterkte er mee

**Geplaatst**: 16-03-01 11:54

Geplaatst: 16-03-01 11:54

Zeg Kim, goed dat je hebt doorgepakt. Met mijn paard heb ik het ook wel eens. Dat ze zich helemaal opfokt omdat ze geen zin heeft te doen wat ik wil doen, ik rij dan meestal een stukje naar buiten, en laat haar daar aven flink uitrazen in een harde galop. Na een paar minuutjes is het genoeg, rij ik terug naar de bak en begin gewoon opnieuw. Dan gaat het vaak wel goed. Als ik op het paard stap en ik heb zelf al zoiets van het wordt vandaag niets, dan vraag ik minder van haar, en maak gewoon een ommetje. Maar ja,ik bn dan ook geen wedstrijdruiter... Ik klungel zo maar wat aan, beetje dressuren, af en toe een sprongetje, maar meestal naar buiten.

**Geplaatst**: 16-03-01 13:10

Geplaatst: 16-03-01 13:10

Jeee... Die Lottel toch!
Ehm geen verhaal of tips van mij, maar wil je wel ffies wat toewensen!
Wat je toegewenst wordt ehm, nou ja sterkte ofzo. Dat het snel weet over gaat, zoiets

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-01 13:23

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-01 13:23

Pfff Thanx voor de Reactie's Ik heb slecht geslapen vannacht.
Ik vind het ook zo vreemd en gemeen nee dat is het niet vanavond heb ik les en vraag wat mijn instructeur er van zegt.
Wel goed zeg dat jullie ondans je het paard niet kent dingen zeggen die zo waar zijn.
Hij is inderdaad een binnenvreter.
Hij doet alles voor je en is behoorlijk slim in de zin van 2 keer en hij snapt een oefening.
Alleen hij geeft geen grens aan.... Als het aan hem ligt blijf ie doorgaan tot ie er bij neervalt.
Ik merk het dus echt niet wanneer het 'm teveel wordt en das zo moeilijk.
Maar als ik kijk naar het wanneer dat hij zoiets doet: na 2/3 mnd onder het zadel en toen was ik al heel 'ver' en afgelopen juni (3 wedstrijden de B uit)
Nu weer( 7 wedstrijden de L uit)Vanavond mijn instructeur vragen lichamelijk is er niets dat weet ik 100% maar geestelijk ik kan niet in dat koppie kijken bij dit paard.
Ik heb het 1 keer gehad dat ik wat merkte en toen ging hij hulpen door elkaar halen toen heeft ie 6 weken dag en nacht in een kudde jonge paarden op het land gelopen.
Toen liep ie weer super. Nog 2 weken en dan naar Ameland en morgen ga ik naar de hei flink uitrazen.Tja overneem ik hem? het gaat heel snel dat is zo maar waar is de grens? asl een oefening goed gaat pak je er 1tje bij en als dat te snel is geeft je paard dat aan maar als ie dat niet doet? zou het kunnen zijn dat alles bij elkaar voor zo'n nouja noem het maar uitbarsting kan zorgen?
Lov> Ik rijd meestal met een dubbelgebroken watertrens en wissel die soms af met een normale bustrens Ik heb 'm ingereden met de watertrens en ben de bustrens erbij gaan gebruiken omdat ie dus soms door een ophouding heen loopt krijg geen reactie op een zithulp en ook niet op de ophouding dan rijd ik weer een paar dagen met de bustrens daar doet ie het niet bij en dan stap ik weer voor een lange tijd over op de watertrens..
iedereen bedankt voor het mee denk jullie horen wel wat mijn isntructeur vanavond zegt

**Geplaatst**: 16-03-01 13:31

Geplaatst: 16-03-01 13:31

maak je maar geen zorgen, het komt best goed. Blijf boven alles heilig geloven in jezelf en je paard.
Knipoog

**Geplaatst**: 16-03-01 14:04

Geplaatst: 16-03-01 14:04

Lieve Kim,
Eén ding nog: Lottel is er van overtuigd dat jij van hem houdt en dat altijd zal doen. Als hij het ooit ergens moeilijk mee zal hebben zul jij toch op die manier een enorme steun voor hem zijn. Zou het helpen als je iets gas terug nam in de training de komende weken? Dus iets minder snel naar de top of zo? Ik weet niet of er verder op stal voor hem dingen zijn veranderd? Dat hij een nieuw weimaatje heeft of iets anders waardoor zijn ritme/gewoonten van de dag iets zijn veranderd, en hij dus geestelijk ff wat kwijt moet. Verandering dat wat spanning teweeg brengt? Zoals je zei was hij een hele periode braaf, maar misschien was er wel een klein iets, een druppel die de emmer deed overlopen. Als je wilt stuur ik hem ff reiki?
Lot is jong, en houdt van jou. Als hij niet goed in zijn vel zit, lichamelijk of geestelijk, dan draait hij zijn hals en kijkt met die onzekere bruine ogen als eerste naar dat vrouwtje uit Apeldoorn dat vanaf het begin af aan er volledig voor ging. Dat vrouwtje dat voor 100% in hem geloofde, ondanks Wobbler, ondanks wat dan ook. Dankzij dat vrouwtje werd hij een volwassen paard en kreeg hij een fantastisch thuis. Dat rotsvaste geloof van jou, Kim, dat hielp hem verder te komen, met gezondheid, met de training, tijdens wedstrijden. Ja hij doet nu wat vreemd. Snapt zichzelf misschien niet. Maar ondanks zijn onzekerheid nu, blijft hij geloven in die rots: zijn vrouwtje. Hij gelooft, net als ik, dat alles weer goed komt. Heel veel liefs en sterkte, Dorine.

**Geplaatst**: 16-03-01 14:06

Geplaatst: 16-03-01 14:06

Jippie, ik ben het niet met je eens dat er geen paarden bestaan waar een steekje aan los zit. Die zijn er wel (in geval van Lot niet), en net als bij mensen heeft dat inderdaad een oorzaak.

Bijv. een verleden waar je als huidige eigenaar niet het fijne van weet of wat onherstelbare psyschische schade aan een paard heeft toegebracht. Ken meerdere van dat soort paarden. Dan moet je roeien met de riemen die hebt en blijven rekening houden met plotselinge vreemde reacties. Nogmaals: dit zal bij Lot echt niet aan de hand zijn: Kim kent zijn hele verleden en heeft hem zelf ingereden. Dus van trauma's zal echt geen sprake zijn.

Mijn eerste paard, die volbloed, had op de baan gelopen, vol krachtvoer gepompt en per dag 23 uur op stal. Het was een wever en een luchtzuiger, dus dat zegt genoeg. Verder was ze altijd goed behandeld hoor, maar op deze manier als jong paard opgroeien heeft waarschijnlijk de nodige schade veroorzaakt. Ze kon zo de verbinding letterlijk met je verbreken dat je tot geen contact meer kon komen, terwijl ze rondom stal gewoon als een schoothondje achter mij aanliep, een halstertouw had ik nooit nodig, ze vertrouwde mij volkomen. Op geen enkele manier kon ik tot haar doordringen als ze aan het flippen was.
Dat ligt dan gewoon aan mij, dacht ik. Dus niet. Meerdere (betere) ruiters hebben het met haar geprobeerd, maar op de meest onlogische momenten (bij dingen die zij leuk vond; buitenritten), ging ze door het lint. Stond als een malloot op haar plaats te springen, bokken, steigeren en achteruit lopen. Geen enkele actie hielp en het werd ook niet beter naarmate er meer mee buiten gereden werd. Dit paard liep overdag de hele dag buiten met andere paarden, sociaal contact genoeg, niet al teveel krachtvoer, een op maat gemaakt zadel.

Mijn tweede paard, Kaminka (die met die operatie), had het volste vertrouwen in de mensheid, maar wel een tijd verwaarloosd en van de een naar de ander gegaan. Dat levert je ook een moeilijk paard op, ze was onvoorspelbaar in het ontploffen, maar ik denk persoonlijk dat dat een vrij langdurige nawee was van die operatie en revalidatie. Voor een ander paard dan Toon (die ik al zes jaar wilde hebben) had ik haar nooit omgeruild. Er zat aan haar echt geen steekje los, ze was wel erg apart.

Paard van een vriendin van mij is ook zeer traumatisch en er zit een duizend pagina's dikke handleiding bij waar je je strikt aan moet houden anders raakt hij helemaal in paniek om niks. Wat dit paard precies meegemaakt heeft weten we niet, maar het zal niet leuk wezen.

Ik noem het dan een steekje los hebben, maar in feite zijn deze paarden gewoon psychisch beschadigd, net als bijv. borderline patienten bij de mens.

Sorry voor mijn uitgebreide reactie, maar ik vond het wat kort door de bocht dat je zo reageerde. Ik ben het wel met je eens dat je zegt dat paarden met hun gedrag ons iets duidelijk proberen te maken, daarom moet je ook altijd kritisch naar jezelf toe blijven en je afvragen of je niet teveel van je paard vraagt, of dat hij misschien even rust nodig heeft.

Ik heb alle vertrouwen in Kim en Lot dat zij er samen uitkomen, anders waren ze nu al niet zo ver.

Groetjes Mieke

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Mieke op 2001-03-16 14:10 ]</font>

**Geplaatst**: 16-03-01 22:37

Geplaatst: 16-03-01 22:37

nimmmmmmmmmmmmieeeeeeeee,
ik wist al dat het over lot ging toen ik je verhaal las.maar ik weet geen oplossing voor je.ik kan je alleen mijn gevoel zeggen:toen ik voor het eerst bij je was,moest ik op graaf,maar daar voelde ik me niet prettig op.op lot was ik meteen thuis,ik heb me in de laatste jaren nog nooit zo thuis gevoeld op een 'vreemd' paard.misschien zegt je dit genoeg,je weet hoe onzeker ik over mijn rijden ben en wat ik de laatste tijd heb meegemaakt met die gestoorde KWPN'ers.en ik heb hetzelfde meegemaakt met een steigerend paard achterover geklapt,en sindsdien net zo angstig voor steigerende paarden als jij.............ik heb voor jou geen verklaring maar mijn gevoel zegt dat het geen gemeningheid is,maar een evt. schrik/pijn reactie.vergeet niet dat ie ooit wobbler heeft gehad.misschien heeft ie zo'n explosie wel omdat ie dan net op een zenuw wordt geraakt?