Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-12-03 19:28

Paard verkocht.. en toen?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-12-03 19:28

Ewald staat nu te koop, heb al vrij snel reacties gehad dus ben bang dat er ergens wel een goede eigenaar tussen zit.. Ik ga zelf wel helemaal na of hij het écht goed gaat krijgen, dus misschien duurt het ook wel langer.. Haha!

Maargoed, hoe ging het jullie af? ik bedoel het lijkt voor mij nu alsof de wereld vergaat als Ewald weg zal zijn, maar toch doe ik het wel, hij verdient beter dan ie nu krijgt (mbt aandacht)...

**Geplaatst**: 07-12-03 19:43

Geplaatst: 07-12-03 19:43

ik heb Tos nu 5 weken geleden verkocht.
Dat idee spookte al heel lang door mijn hoofd. Vanaf het begin van het jaar, heeft toen een maand te koop gestaan en toen kwam ik er achter dat de toen huidige stalhouder zich niet echt aan de regels hield, Tos verhuisd en het ging een tijdje super. Dus advertenties weg gehaalt, maar toch bleef het getwijfel... Aan de ene kant wist ik dat het zoveel beter zou zijn, maar aan de andere kant, hoe kon ik dat ooit over mijn hart krijgen. Na heel veel getwijfel en met veel tranen toch beslist hem te verkopen. Hoopte eigenlijk dat hij me er een keer hard van af zou bokken, dan zou ik een echt rede hebben en een punt van NU... Maar toen realistisch in gaan zien van dit is beter zo, en toen kwamen er een aantal keren mensen kijken. Bij een paar was ik echt blij dat ze te weinig boden. Ze stonden mij niet aan, ze konden Tos niet aan,...
Uiteindelijk verkocht, en ik kreeg het zaterdags op mijn werk te horen,e n toen echt een paar uur daar gezeten van SJIT... wat heb ik gedaan...
Toen nog een week heerlijk met hem buiten gereden en getutteld en toen ze hem kwamen halen, zijn we achter hun aangereden om te kijken waar hij staat. (maar een paar km Knipoog

) Hij staat daar super, elke dag de wei op, hebben nog een paard. En alleen maar buitenrijden, gewoon op zijn 8e al pensioen, wat wil Tos nog meer Knipoog

Gaf mij een heel geruststellend gevoel en was toen echt blij dat ik eindelijk het echt gedaan had, hoe krom het ook klinkt.
Echt spijt heb ik (nog) niet gehad, tuurlijk mis ik hem, mis dat vertrouwde... na 2 jaar lang is er niet meer dat standaard elke dag naar Tos toe.
Maargoed, het idee dat ik dadelijk een paard heb waar ik wel mee kan doen wat ik wil, en de gedachte dat hij daar super staat...

En ik ben hem gister voor het eerst op gaan zoeken, en nu helemaal overtuigd van hij staat daar super!

**Geplaatst**: 07-12-03 20:00

Geplaatst: 07-12-03 20:00

Heb 9 jaar een shetlander gehad, die ik begon 2004 2 jaar geleden heb verkocht.... Scheve mond

Na 9 jaar was het voor mij idd een hele wereld die in mekaar donderde, heb 5 maanden geen 'contact' met paarden gehad na de verkoop.

Voor Spike was het toch echt het beste. Ik was te groot voor 'm, en daar kon hij lekker voor de kar en op het land. Hij heeft wel erg lang te koop gestaan, steeds beloftes van mensen dat ze kwamen kijken, maar dan op het laatste moment weer niet

Toen er éénmaal iemand echt kwam kijken was hij binnen een dag weg Verdrietig

Ging allemaal erg snel, maar ik heb wel het idee, dat die paar uurtjes afscheid nemen beter waren dan dat ik er een week lang naartoe geleefd zou hebben... Scheve mond

Maar maak je geen zorgen, na verloop van tijd heb je niet eens tijd meer iedere dag aan hem te denken Knipoog

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-12-03 20:25

Geplaatst door de TopicStarter : 07-12-03 20:25

Ethelate schreef:
Hoopte eigenlijk dat hij me er een keer hard van af zou bokken, dan zou ik een echt rede hebben en een punt van NU...

Ewald heeft mij er vorige week zaterdag ongelovelijk afgegooid. Heb nu nog last van mijn rug (kan ook neit pijnloos lopen), nadat ik gevallen was wist ik niet meer wat er gebeurt was. Behoorlijk heftig dus..
Maar dat is niet de doorslag geweest, gelukkig Lachen

Ik denk dat het mij ongelovelijk zwaar gaat vallen, misschien 1 nadeel maar ik koop er ook geen nieuwe voor terug. Ik kan zoveel paarden rijden, en heb nog een veulen staan waar ik met 2,5 jaar op kan. Bovendien verkoop ik hem neit voor niks voor tijdgebrek....
Maar toch denk ik dat ik die "troost" van een nieuw paard wel ga missen...

**Geplaatst**: 07-12-03 20:54

Geplaatst: 07-12-03 20:54

Omdat ik ook niet zo heel fantastisch goed ben in het verkopen van paarden, heb ik het afscheid van de mijne uitgesteld middels het uitlenen van de merrie....

en ik mis haar eigenlijk geen dag. Valt me zo ontzettend mee. Tuurlijk wil je dat ze een goed plekje hebben, en zo. Maar als je 100 % zekerheid wil hebben, moet je ze houden. Ik ben van mening dat je gewoon een goede voglende baas moet vinden, wat die er later mee doet, dat is zijn verantwoordelijkheid. uiteindelijk moet je ze ook los laten...

**Geplaatst**: 07-12-03 21:09

Geplaatst: 07-12-03 21:09

Toen ik Sabientje had verkocht...tsja...
Ze kwamen haar halen, dag erna reed ik lekker op de manege rond in de les Haha!

Ik was wel "blij", ik reed lekker op m'n lievelingspony rond, geen stress meer, elke week een ander paard onder m'n kont.
En toch... ik wist niet meer wat ik met m'n tijd moest.
Ik liep maar wat door het huis, constant achter de computer, af en toe een duik in het zwembad maar dan had je het gehad.
Ik wist echt gewoon niet meer wat ik moest doen.

En toen school ook nog begon, tjees, ik had gewoon teveel tijd.
M'n leven leek opeens zo nutteloos Verward

Normaal was het naar het paard, eten, huiswerk maken en dan computeren, en daar werkte ik ook echt op.
Daarna was het meer van: rustig naar huis fietsen, eerst een uur rondhangen, dan 2 uur over m'n huiswerk doen (normal had ik dat binnen een half uur af). En dan maar weer computeren. Wetend dat ik m'n huiswerk nog niet goed had gedaan omdat ik er geen zin meer aan had.

Nu ik een nieuw paardje heb begint dat ritme weer een beetje te komen.
Naar het paard, huiswerk maken, eten, computeren. Lachen

En dat zeg ik je eerlijk, daar ben ik superblij mee, zonder hadik het geloof ik niet volgehouden.
Beheug me nu al erop om lekker met hem aan de slag te gaan.

Ik heb ook geen ander paard als "troost" gehad.
We wilden wel, maar we vonden geen geschikte.
Dat heeft bijna een half jaar geduurd, maar gelukkig kon ik elke week op de manege rijden.

Sabientje mis ik eigenlijk niet echt.
Ik denk wel eens aan haar ja

, aan haar zachte neusje en lieve oortjes.
Aan hoe ze kwam knuffelen en hoe lekker ze reed.
Maar dan vrijwel meteen erachteraan komen al haar minder leuke kanten, en de leuke kanten wegen daar niet tegenop.

Ik heb ook verder geen contact meer met die mensen waar ze nu van is.
Heb ik (denk ik) ook geen behoefte aan.
Voor mij is dit hoofdstuk afgesloten.
Ik zou best nog wel willen weten hoe het met haar gaat, maar van de andere kant ook niet. Stel dat...
En dan heb ik dagen dat ik denk: nou mail ik die mensen gewoon, ik wil het weten!
Maar iets houd me tegen...

Anyway, veel gelul, geen verhaal Tong uitsteken

Heel veel sterkte en succes met de verkoop!
En geloof me, het is echt het einde van de wereld niet!
Always remember: Life goes on, and whenever it doesn't kill you, it will only make you stronger Lachen

**Geplaatst**: 07-12-03 22:32

Geplaatst: 07-12-03 22:32

ik ken je probleempje ook wel, ik had die pony uhm bijna 2 jaar (misschien lijkt dat niet zo lang)maar voor mij was het al lang genoeg om er een goede band mee op te bouwen, maar ik wilde verder in de sport en daar was hij helaas niet echt het type voor, toen hebben we besloten om hem te verkopen, dat lukte niet echt en op een donderdag toen ik met de klas naar A'dam ging, belde ma op dat ze de pony op waren komen halen, heb geen afscheid kunnen nemen, maar was denk ik wel beter zo. Hij ging geloof ik naar een soort van handelaar/manegehouder en nu staat hij ook op een manege, hij heeft het er echt naar z'n zin en de kinderen zijn dol op hem, ik heb hem paar weken geleden sinds een jaar weer gezien en ik moet zeggen hij zag er goed uit, al herkende hij mij natuurlijk niet meer...
maar ik heb er wat moois voor teruggekregen een topper !

**Geplaatst**: 07-12-03 23:32

Geplaatst: 07-12-03 23:32

maar ben je na die val er dan helemaal niet meer opgestapt?

**Geplaatst**: 08-12-03 14:22

Geplaatst: 08-12-03 14:22

Ik heb gewoon 1 geluk gehad dat er altijd binnen een maand weer een paard was dat ik kon rijden
Maar met Isabella heb ik het erg moeilijk gehad, vooral omdat ik haar heb gered van de slacht en daarbij dus weer terug heb gebracht op haar oude nivo

Maar toen kwam de dag dat ik besloot dat we bijde verder moesten
Wedstrijden rijden was voor haar alles
Ze leefde helemaal op
Samen zouden we nooit kunnen doen want ze was te klein voor mij
Daarbij kwam ook nog dat ik een maand uit de running was
Omdat ik een operatie zou krijgen
2 mensen zijn wezen kijken en bij de 2de was ze verkocht
En dan gaat het snel hoor
Heb 2 weken voordat die mensen kwamen kijken al afscheid genomen van haar

De tijd erna heb ik nog een paardje gereden van mensen maar dat was het niet ik miste isaballa gewoon te erg
Ook al was het mijn keus om haar te verkopen
Daar ben ik toen mee gestopt en heb het paardrijden laten gaan

Nu zijn we weer opzoek naar een nieuw paardje maar dat duurt nog wel want ik heb er weer een operatie staan

Van al mijn eigen pony's was zij wel het beste wat ze mij is overkomen
En elke dag mis ik haar
Het doet nog steeds pijn maar het slijt wel langzamer dan als bij alle anderen

Ik heb gewoon beloofd aan isabella moet ze weer worden verkocht komt ze bij mij terug dat is 1 ding waar ik me aan zou houden
Ze wordt dit jaar alweer 13 en wil niet dat ze weer in de handel terecht komt daar is ze te goed voor!

Maaike het slijt
In het begin zal je met tranen aan hem terug denken
Maar voor je het weet denk je aan hem terug met een glimlach

Meisie sterkte

**Geplaatst**: 08-12-03 14:54

Geplaatst: 08-12-03 14:54

Ik heb ooit eens een paard verkocht aan mensen die bij mij op stal stonden.Iedereen vond het dom, want zo zie je hem iedere dag, en dan is hij niet meer van jou ... Maar die mensen zijn echt super voor hem geweest, het klikte heel goed, en ik kon hem iedere dag nog even gedag zeggen, dus dat viel reuze mee. Mijn tweede paard heb ik verkocht als fokmerrie, en die staat nu aan de andere kant van Nederland. Ik ben haar zelf wezen wegbrengen, en nog eens wezen kijken, maar het zijn hele lieve mensen, ze staat daar goed en heeft het naar haar zin !
Dus: als het klikt met de nieuwe eigenaar en je weet dat je paard het goed krijgt, ben je waarschijnlijk nog wel even verdrietig, maar als je in je hart weet dat je er goed aan doet, valt het best wel mee. Ach gut

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-03 15:16

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-03 15:16

Chiqa schreef:
maar ben je na die val er dan helemaal niet meer opgestapt?

Ja ik heb toen nog een paar rondjes in de binnenbak gereden, maar door de pijn in mijn rug ben ik er weer afgestapt... Gister weer gereden,maar dat is nog teveel geweest heb nu weer last van mijn rug. Ben dus erg ongelukkig neergekomen (allang blij dat ik in het gras gevallen ben ipv op de stenen)

Denk dat het wel goed komt, alleen wel erg wennen dat ik geen eigen paard meer heb (nouja oke we hebben die fries nog maar die staat in opfok)

**Geplaatst**: 08-12-03 20:36

Geplaatst: 08-12-03 20:36

Ik heb ook net mijn paard verkocht. Het is in het begin zeker wennen, je bent toch elke dag intensief bezig met het verzorgen van zo'n beest. Ineens houdt dat op.
Maar ik moet zeggen, in het begin had ik er problemen mee (verveelde me af en toe enorm, was elke middag bij de paarden) maar je gaat op den duur een andere tijdsbesteding zoeken.
Komt wel goed! Als je eenmaal weet dat ie goed terecht is gekomen en goede verzorging heeft, heb je zelf ook een goed gevoel bij de verkoop.
Succes met de verkoop!

**Geplaatst**: 08-12-03 21:37

Geplaatst: 08-12-03 21:37

Ik had Amber geruild tegen Maffick
Ik kon langzaam aan wennen dat Amber niet meer van mij was, ze stond nog op mijn stage dus zag haar nog 4 dagen in de week.
Kon langzaamaan afscheid nemen.
Dat er anderen op reden op stage vond ik lang niet leuk, ik zag ze sjorren in die mond, maar moest me inhouden, ze was niet langer van mij, had er niets meer over te zeggen.
Na stage stond ze daar nog steeds.
Ik kwam mijn stagebegeleidster daarna eens tegen en vroeg aan haar hoe het met Amber ging...Zegt ze ineens : Ja heel goed, die staat nu op Ameland...

WAT ?! * slik * oh...goh....

Dat deed me wel even pijn, ik had dan wel Maffick waar ik al mijn aandacht op moest vestigen, maar had nooit echt aan gedacht dat ze weg zou zijn, ze stond immers 5 minuten verderop op stage....

Totdat ik haar weer gezien heb ( was een half jaar later ) heb ik haar echt vreselijk gemist,werd er gek van, had er dromen over.
Hoorde wel dat ze goed stond, maar moest het zelf zien.
Op een gegeven moment dacht ik aldoor aan haar en droomde elke nacht over haar, toen zei ik : En nou zal ik erheen! Ik wil haar zien.

Dus toen ben ik naar Ameland gegaan om haar te zien, ze stond echt super bij Giesam hier op bokt, was zo blij.
Heb een toffe strandrit op dr gemaakt.
Daarna was ik echt veel rustiger, ik droomde niet meer over dr en het sterke gemis was ook minder, het was er nog wel, maar niet zo sterk als voor die tijd.
Ik wist nou dat het goed was.

Ik zal het straks met Maffick ook wel weer krijgen denk ik, al is dit de 2e die ik verkoop, weet nu wat ik verwachten kan en dat wist ik met Amber absoluut niet.
Daarom heb ik Bas ook aangeschaft, ik kan gewoon niet zonder paard, zonder dat dagelijkse ritme.
Ik kan me nu gewoon op Bas storten, dan is er niet ineens een leeg gat...