Geplaatst En dat heb ik geweten, hoor! Mevrouw liep over van enthousiasme. Steigeren, huppelen, prachtige sprongen maken... ik kon ineens aan haar afzien dat ze een Lipizzaner was, zoals ze daar op haar achterbenen vooruit sprong.
Ik vind het heerlijk om haar weer zo enthousiast te zien, en ik geniet van elke stap die ze zet, nu eindelijk haar kreupelheid over lijkt te zijn!
Het is even afwachten hoe het been reageert als we voorzichtig weer wat meer gaan draven; mocht ze er dan weer last van krijgen dan gaan we foto's laten maken, maar ik vind dat het nu zó goed gaat, terwijl ze in de wei ook best al draaft en spring. Dus ik verwacht eigenlijk niet dat ze er weer last van krijgt.
Ik ben wel van plan eens naar een lesdag van Antoine de Bodt te gaan kijken, en misschien een clinic bij hem te gaan volgen (als wat ik op die lesdag zie me bevalt) want de DA bevestigde mijn idee dat ze een héél klein beetje scheeft loopt. Hij denkt dat dat waarschijnlijk komt omdat haar achterbeen nog een beetje stijf is, maar stel nou dat dat achterbeen juist nog een beetje stijf is omdát ze scheef loopt... dat willen we natuurlijk ook niet hebben. Ze heeft in elk geval geen last van haar rug of lendenen ofzo, dat heeft hij gelijk gecontroleerd.
).
)