
Toen we in de buurt van het bos waren kwamen we een groep schooljeugd tegen, ondanks dat ze alleen maar een grote bek hadden (en ik lekker ook

Eenmaal in het bos eerst een stuk rustig gestapt en toen een rustig drafje, althans dat was het plan. Arti vond een drafje niet snel genoeg en ging over in een harde rengalop! Jahoor daar ging ik in vliegende vaart op een onbestuurbaar paard!

Ik deed een poging om Arti weer terug te krijgen, maar als antwoord bokte ze heel hoog met der hoofd laag, de rest raden jullie wel denk ik. Ik viel er dus heel hard vanaf.
Op dat moment had ik de teugels nog beet, stalgenoot kwam eraan gesjeest, gelukkig kon ze stoppen, want op dat moment deed Arti heel hard haar hoofd omhoog en had ze haar eigen hoofdstel afgetrokken

Gelukkig rende ze niet hard weg en kon mijn stalgenoot haar zo pakken. Ik ondertussen weer overeind gekomen, hoofdstel weer omgedaan. (gelukkig was het niet kapot) en weer opgestegen.
Net toen ik weer van de schrik bekomen was en weer een drafje wilde gaan proberen. Schoot er al blaffend vanuit het niets een witte canadese herder uit de bosje het ruiterpad op!
Weer de paarden aan de kletter! Dit keer viel mijn stalgenoot van haar pony...toen haar pony stopte ging Arti gelukkig ook langzamer en kon ik haar zelf stoppen pff...
De rest van de weg verliep gelukkig zonder incidenten...maar we gingen maar niet meer galoperen vandaag

Ik zit nu achter de computer met een gekneusde kaak... fijn zo'n bosrit

Stalgenoot had gelukkig niets alleen blauwe plekken