Geplaatst Ik heb afgelopen vrijdag mijn eerste ongeluk gehad met een paard, en ik ben gelijk het ziekenhuis "ingetrapt".
DE dokters zeggen dat het allemaal wel goed komt, maar ik zal eerst eens vertellen wat er nou precies gebeurt is. Ik was op mijn stageplek een jong (3 jaar) paard aan het longeren, een van de liefsten van stal. Ik was in zo'n kleine longeerbak bezig, met van die deuren die van boven naar beneden dichtgeschoven kunnen worden. Hoe dan ook, hij was bang voor het geluid dat de traktor achter ons maakten, hij werd helemaal gek, galopperen en bokken yoh! Dus ik denk, gooi dat luik dicht. Eerst geprobeert met hem aan de lijn daar langzaam heen te gaan, maar dat vond hij ook eng dus niet geslaagt plan. Omdat hij heel erg trok dacht ik dat het verstandig was om hem dan maar los te knippen vd lijn. Neej, niet met een schaar maar met die sluiting aan het halster
. Afijn, het duurde wel even voordat ik hem eindelijk bij me had om dat te kunne doen, hij was helemaal over zijn toeren. Eindelijk los, zag ik "Shoe!" en gebaar dat hij bij me weg mag/moet. Hij draait zich vroegendsvlug om en BAM! Hij geeft een bok en trapt met 2 benen naar achteren, waarvan er 1 in mijn zij raakte. Ik werd door de klap naar achteren gesmeten en viel op mijn zij.... Ik heb me daar toch lopen gillen en janken om maar te probere die traktor te overstemmen, en later hoorde ik van een pensionklant die het had gehoord "Als moeder zijnde heb je zowiezo er al een zintuig voor, maar je gilde zo erg, het leek wel alsof je dood ging. Het ging door merg en been" De mensen die er waren hebben me in de kantine neergezet en dachten in eerste instantie dat het zwaar gekneusd was. Ik mocht kiezen of ik naar huis wilde gebracht worden of naar de eerste hulp. Ik koos de eerste hulp, omdat ik het zeker wilde weten dat er niks gebroken was. En ik lig er nu dus nog steeds, omdat het dus wél gebroken is. Dus ik heb goed gekozen.
Het gaat nu wel al weer een stuk beter met me, ik lig hier samen met een leuke meid op de kinderafdeling van de Heel, Zaandam. Ik krijg voldoende pijnstillers en de dokter zei dat het een geluk bij een ongeluk was dat alleen de bovenste "kam" kapot is ; er zitten geen gewrichten aan dus het moet goed komen met lopen en zo. Je kunt het gelukkig niet zien, behalve als ik belsuit 10 tot 15 kilo af te vallen of zo. Want ze willen hier liever niet opereren, omdat het meer na dan voordelen voor me zou hebben.
Ik heb dit geschreven voor de mensen van Kalverhoek die ik ken, zodat ze weten wat er aan de hand is, waarom ik oa niet op msn ben en zo (want dat kan ik hier niet, heb wel internet maar msn is geblokkeert
). Mensen met raad ed, reageer gewoon want dan heb ik hier ten minsten wat te doen :PEn nee, ik ben nu echt niet bang voor paarden, en Sermus Z (het paard) vergeef ik het ook want het was ook deels mijn eigen domme schult. Zo zie je maar, een ongeluk zit in een kleine bakhoek!
.JPG){kind=small}
! 
Dus ik ben nu thuis, en ik moet goed blijven lopen om het te laten genezen. Ik moet 2 weken minstens rust houden, dus thuis blijven. Dan krijg ik een controle en zeggen ze hoe lang ik nog thuis moet blijven. Maar het gaat nu elke dag beter met me, ik kan zelfs al trappen lopen! Ik loop dus helemaal los, een paar dagen geleden liep ik nog als een gans met een drol tussen zijn benen 
Maar nu kan ik al veel meer rechtop lopen, en ook elke dag weer een stukje langer lopen. 
WHAAA!! OF overnieuw maken OF kijken of ze met computer bewerken nog te redden zijn, maar lijkt er niet veel op. Was heel mistig die dag, echt zonde! Maarja, heb wel 1 hele mooie van O'neill, die kan ik er strakt wel ff op zetten! Owja, ik zou toch nog laten zien wat er gebroken was? Ff skeletje zoeken hoor....