Geplaatst Ik ging weg met Judibo, die Minco reed voor Minkieboy omdat die nog een tijdje in de "ziektewet" zit...
Andrew genoot van elk moment: Oortjes strak naar voren (ze leken nogal kort vanwege de wintervacht
) en flink doorstappen. Toen de berm het toeliet een stukje gedraafd en hij was ontzettend lief. Geen gebok, geen getrek (en had er al weer een week of twee drie niet meer opgezeten) en belangrijkste: hij liep goed!!! Veerkrachtig en soepel draafde hij door...Niet te lang achter elkaar gedraafd, veel gestapt, maar op een mooi pad nam hij initiatief en sprong zelf (in de rechter) galop aan... Langzaam voerde hij het tempo op, totdat we behoorlijk hard gingen, en tegen het einde van het pad, ging hij pas weer langzamer...
Het voelde heerlijk vertrouwd, en ik genoot dubbel omdat hij zo lief en braaf was! Geen trucjes, geen bokpartijen geen gedram om harder te mogen, alleen liet hij wel duidelijk merken dat hij het liefst laaaaaange teugel had
Hij bleef ruim lopen en in totaal zijn we ongeveer een uur weggeweest.
Ik hoop echt dat hij nu opgeknapt is, en we nu weer echt kunnen rijden.
In februari moet hij weer voor controlefoto's naar de kliniek en dan kunnen ze beoordelen hoe zijn Spat gevorderd is. Ik ben erg benieuwd!
Als het goed blijft gaan, en we weer wat conditie op kunnen bouwen, dan wil ik weer heerlijk langere buitenritten gaan maken in mooie omgevingen... En hopelijk kan zijn verzorgster dan ook eindelijk weer veilig op hem rijden en misschien wel (weer) les nemen. Even duimen dus nog en wie weet ben ik dan over een tijdje ook weer van de partij met boktritten!
. 
Veel plezier op je toekomstige buitenritten 
