Geplaatst ongeveer een week geleden heb ik mijn eerste bosrit met Durano gemaakt.
aangezien hij soms de raarste dingen eng vind (lees; er eerst 10 keer langslopen en het de 11e keer eng vinden) was ik best wel een beetje gespannen omdat er langs de zijkanten van de paden diepe sloten zitten.
ik was naar buiten geweest met 2 andere paarden die al vaker in de bossen zijn gekomen, en nog een vriendin meegenomen voor de zekerheid.
en tot mijn verbazing was hij zo braaf! heeft nergens van opgekeken, zelfs niet van de koeien die hem achtervolgde (stonden wel achter draad maar alsnog) en hij liep ook super braaf tussen 2 smalle muren door die midden in het bos stonden, zelfs de opvliegende reigers vond hij niet eng
en we hebben zelfs een stukje gedraafd.
hij was zo ontspannen, hij genoot er echt van, dat merkte je aan heel zijn doen en laten.
je snapt natuurlijk wel hoe trots ik nu ben op mn grote kleine vriend
hier 2 fototjes die genomen zijn tijdens de rit! *zie me smilen
*
dit gaan we nog veel vaker doen!
. Hetgene waar ik het meest bang voor was (door een tunneltje onder de snelweg door) deed hij nog prima, maar liggende boomstammen zijn zo eng... Het was bokken, rennen en nog eens bokken. Gelukkig besefte meneer paard aan het einde van de rit dat het allemaal niet zo eng is 
. We hebben het in ieder geval overleefd, en weer een ervaring rijker! Eens zou hij het toch moeten leren, haha. 
