Geplaatst Word ik ineens gebeld door een vrouw of ik mijn shetlander nog had, van alles over hem gevraagd en of er nog geintreseerden waren.
Toen wilde ze wel komen kijken, het werd vandaag of morgen, want ze moest uit brabant komen en het was al 1 uur.
Ik al helemaal huilen in de auto, dat het nu toch wel erg dichtbij kwam.
Op stal aangekomen me dingen gaan doen, wordt ik weer gebeld dat ze nu willen komen kijken en dat ze de trailer gelijk meeneemt. Toen begon ik helemaal te huilen omdat ik nu besefte dat dit wel 's de laatste dag kon zijn dat ie van mij was!
Na 3 kwartier zie ik een joekel van een terreinwagen het erf op komen rijden met 4 mensen in de auto, ernaartoe gelopen toen stapten er 2 hele lieve meisjes uit 1 van 6 en 1 van 3.
Mezelf voorgesteld, mijn eerste indruk was gelijk heel goed!
Toen heb ik ze meegenomen naar de stallen en gezegd dit is hem nou, toen deed hij zijn hoofdje omhoog en de moeder van de meisjes was gelijk verkocht en vooral toen ze de stal open deed en het meisje naar binnen ging en hij echt heel lief bleef staan en natuurlijk niet beet, zoals toch wel de meeste shetlanders doen!
Toen heb ik hem opgezadeld en zijn we naar het binnenbakje gegaan en heeft ze eerst wat gestapt daarna gedraaft en toen aan de longe gelongeerd.
Ze was er helemaal weg van en haar ouders ook. Ze heeft hem toen zelf weer mee naar stal genomen en hij liep natuurlijk keurig netjes mee.
Ik moest natuurlijk om de haverklap huilen, want het begon steeds meer tot me door te dringen, vooral toen ik het meisje zag rijden en haar moeder samen met mijn buurvrouw zat te praten over toen hun jong waren en een shet hadden, dat dat hun leukste paardentijd was geweest.
Maar de moeder was echt heel lief en trooste mij ook.
Toen hij afgezadeld was, deken opgedaan nog een goede dikke knuffel gegeven en even afscheid gaan nemen van zijn beste vriendinnetje daar op stal. Dat was voor mij best moeilijk, omdat Domingo de enige was die bij haar kon staan, ze is bang voor paarden, omdat ze door mensen is opgevoed zo'n 8 jaar lang en daarna pas met paarden in contact is gekomen.
Daarna ben ik met hem naar de trailer gelopen en heb hem natuurlijk zelf ingeladen en nog een laatste kus gegeven.
Toen de klep dichtgedaan en toen ze wegreden hoorden ik hem nog helemaal hinniken
Die avond hebben zij mij nog gebeld, dat hij goed is aangekomen en erbij staat alsof hij er al jaren staat.
Hij kan heel goed opschieten met hun fjordje en heeft het er erg naar zijn zin.
Hij staat lekker aan huis in een paradijsje samen met een fjord en een paard van 1.75.
Het meisje waar hij nu van is, is echt een heel lief, geduldig en rustig meisje en kan heel leuk rijden voor haar leeftijd.
Gisteravond heb ik ook nog een mail ontvangen met het precieze adres en omschrijving hoe ik daar moet komen en dat ze me van de week foto's stuurt.
Het was heel erg moeilijk, maar ben nu erg opgelucht en voor hem is het gewoon beter!
Het is een half uurtje rijden bij mij vandaan, dus ik kan hem zo vaak opzoeken als ik wil en ik ga misschien dit weekend al langs, omdat alle spullen er ook nog niet zijn, omdat het allemaal binnen een paar uur is gegaan eigenlijk.
Ik weet het. Ik heb nog dagen gehuilt en mis Elise ook nog erg.
Maar je he we een practige herrindering en je mag vast nog wel vaak langskomen? 
Ik snap dat het moeilijk is om afscheid te nemen. 
Ik zou echt iedere vakantie komen!! 
Huil maar lekker uit hoor. 
Maar gelukkig kun je hem nog heel vaak zien 
