Geplaatst Gisteren hebben we met vier meiden (waren er eigenlijk zes, maar twee waren geveld door de griep) een buitenrit op IJslanders gemaakt. Eerder had ik op Bokt al wat adresjes opgevraagd, uiteindelijk zijn we bij Fra Spor in Westbeemster uitgekomen.
We waren er veel te vroeg, toen we aankwamen waren ze nog ze bezig met les te geven. Mooi, kunnen wij even rondneuzen. Zag er best netjes uit allemaal, er was een ‘oude’ stal een een nieuwe open stal en de paarden zagen er goed uit. Eva is gewend om op grote paarden te rijden en moest wel even slikken toen ze de IJsco's zag "jeetje, wat klein!". Brechje vroeg om een braaf paard en kreeg die ook mee. Liesbeth wilde er graag één die makkelijk tölte en kreeg die ook. Eva en ik hadden geen specifieke wensen, ik koos uiteindelijk voor een vosje waarvan me de naam minstens vier keer gezegd is, maar die ik gewoon niet kon onthouden.
De paarden hadden geen dekjes onder het (erg comfortabele) zadel, maar ze hadden nergens drukplekken of waren zuur bij het opzadelen ofzo. Blijkbaar niet echt nodig? We zijn door de polder over een soort wandelpaden en door diverse schattige dorpjes heen gereden,. Het natuurgebied was helaas afgesloten. Lekker gestapt en tussendoor lange stukken gedraafd en getölt, voor wie z'n paard in die gang kon krijgen. Die van mij deed het uiteindelijk ook, toen ik het knopje een beetje doorhad. Ik merkte het verschil ook duidelijk, bij draf stuiter (groot woord, die beesten zaten heerlijk) je op en neer, bij tölt ga je meer heen en weer. De IJslanderskenners zijn nu waarschijnlijk zwaar beledigd of liggen in een deuk om deze omschrijving, maar zo voelde het voor mij. Erg leuk en comfortabel in ieder geval. We hebben ook nog een klein stukje gegaloppeerd, man wat kunnen die beesten hard met die korte beentjes!
Het is ons allemaal goed bevallen, ook Eva vond die ‘kleintjes’ toch eigenlijk wel heel erg leuk.
Voor herhaling vatbaar vonden we. Volgende keer gaan we waarschijnlijk Fra Gaedingi (iets dichterbij) uitproberen en er een lesje bij nemen. Het lijkt ons erg leuk om eens wat meer te leren over IJslander-rijden. 
De paarden van Stal Edda (Vlieland) hebben inderdaad ook geen dekjes onder het zadel, wel een schuimrubber onderleggertje voor het comfort. We hadden daar ook geen paarden met drukplekken e.d. 
