Geplaatst 
Dag 1.
Madam draaft zo ongeveer weg terwijl ik op probeer te stappen. Vrij snel daarna worden de paarden uit de wei op stal gezet en begint ze te donderen. Omhoog komen, steeds richting de uitgang van de bak galloperen, Rodeo zo ongeveer dus. Elke drie seconden hinniken ook (let wel, Oki is 7 jaar). Proberen door te rijden, maar zo ongeveer het idee dat ik op een blok dynamiet zat. Hulp gevraagd aan iemand van stal, die heeft haar toen gelongeerd (dat heb ik nog nooit alleen gedaan) Oki kwam nog twee keer gezellig op haar af gestormd (weggeslagen)... Ongeveer 20 minuten laten rennen, daarna heb ik haar alleen nog uitgestapt.
Dag 2.
Ik had les... Alleen aan het begin dondert ze heel even voor de hoek met paardetende monsters, en hinnikt ze naar wat ruinen die als idioten door de wei aan het crossen zijn. Daarna gaat ze superontspannen lopen, aan het been, aan de teugel (nog wel te laag hoor) en kan ik super met haar aan het werk...
dag 1 is gisteren, dag 2 is vandaag... Paard is gewoon zo onvoorspelbaar... Gisteren kwam ik echt thuis met een gevoel van 'ik ben niet goed genoeg voor dit paard, ik heb meer ervaring nodig' en nu zit ik weer te filosoferen over starten met wedstrijden (genoeg gezond verstand dat op de rem trapt nu nog hoor
) Hebben meer mensen daar last van? 