Ik wil hier toch even mijn verhaal kwijt, het paardje in kwestie is niet dood, maar ik zal haar waarschijnlijk nooit meer terug zien
dus leek hier de ideale plaats voor mijn post...3jaar geleden kocht mijn man een paardje, 3jaar, enorm bang, mager en met een verschrikkelijke vacht. Iedereen verklaarde ons gek dat we zo'n paard kochten en daar onze tijd en geld in stopten. Maar ik geloofde in haar, die blik in haar ogen, iets speciaals...
Stil aan werden we maatjes
ze vertrouwde mij en we brachten veel tijd samen door, mijn man reed haar in en de jonge dame deed dit super, was erg braaf, daarna mocht ze op het land bij onze andere paarden, het werd zomer en ze groeide uit tot een prachtig paard
met een mooie glanzende zwarte vacht en helemaal op gewicht. Als ze me zag werd ik begroet met een lieve hinnik
Maar mijn man wou haar verkopen
hij had een veulen gezien waar hij meer in geloofde
Ze werd verkocht aan de staleigenaar waar mijn paard stond, een troost ik zag haar nog iedere dag en kon haar nog steeds vertroetelen als ik wou. Alleen was dat van korte duur...
Ik herriner mij die dag nog zo goed! Ik ging met mijn paard naar de wasstal en passeerde haar stal, ze hinnikte zo luid, ik keerde terug gaf haar een aai en zei straks ben jij aan de beurt. Toen ik van de wasstal terug keerde zag ik de vrachtwagen van stal wegrijden en kreeg meteen een koude rilling over m'n rug
ik liep naar de stal en haar stal was leeg, weg was ze... Ik ben beginnen huilen
Was dat ons afscheid?De staleigenaar wou niet zeggen naar waar ze was, een paar dagen later hoorde ik dat ze bij onze hoefsmid stond, maar die verkocht haar terug en ze werd opnieuw verkocht en opnieuw,... Ik had geen idee waar ze was
Maar ik bleef aan haar denken, ik bleef erin geloven dat ik haar ooit terug zou zien! Man wat heb ik om dat paard gehuild
Tot nu 3jaar later, een kennis van ons had haar gekocht, ik was door het dolle heen, eindelijk! Ik ging haar bezoeken, ze zag er goed uit en ze was nog steeds zooo lief
Ik genoot van ons moment samen! Maar die kennis ging haar terug wegdoen, ze was niet rijbaar meer en hij had niet de tijd om met haar te werken, ze heeft veel meegemaakt en was moeilijk en opstandig geworden
Even heb ik er over nagedacht om haar zelf te kopen, maar ik moest realistisch zijn, nog een paard ging echt niet... Financieel en qua tijd. Jammer genoeg
Ik ben de zondag nog langs geweest, de maandag ging ze weggaan. Wat was dat moeilijk!De week erna ging ik net naar huis gaan van stal toen was het donderdag er stond een vrachtwagen van een handelaar op de parkeerplaats, ik kreeg kippenvel alles in mij zei me dat ze daarop stond... Ik ging dichterbij kijken en er kwam een neusje door het raampje, daar stond ze dan
Mijn lieve meid! Waar zou je nu weer heen gaan? Ik heb je vaarwel gezegd en hoop dat je iemand tegenkomt die in je geloofd en om je geeft.
Lieve Goldy ik zal je missen, blijf van je houden en vergeet je nooit! Het ga je goed!
Sorry voor mijn lange verhaal, maar ik wou het even kwijt...