
Vanmiddag heb ik heerlijk op Suevo gereden en na afloop nog even zonder zadel gehobbeld. Tijdens het uitstappen zit ik al zo ontzettend van hem te genieten, elke beweging die hij maakt voel je dan zo goed en als je voorover leunt en je handen op zijn schouders legt voel je hem nog beter lopen. Zijn lieve koppie in de spiegel. Als ik mijn been ook maar een beetje aanleg meteen reactie en als ik de teugel maar een klein beetje oppak meteen nageven. Dat bezwete nekkie wat al bijna droog is en het gevoel dat hij weer zo zijn best voor mij heeft gedaan.
Onder het solarium sta ik met zijn hoofd in mijn handen, hij slaapt half en ik kriebeld hem nog eens onder zijn manen. Als ik wegloop om zijn eten te maken en wat spullen op te ruimen volgt hij me met zijn blikken overal.
Zijn box is klaar en hij is droog, maar ik sla mijn armen om zijn nek en leun even met mijn wang tegen zijn hals voordat ik het opgedroogde zweet van hem af begin te poetsen. Er stroomt echt zo'n intens warm gevoel door me heen en even ben ik volmaakt gelukkig.
Terwijl je daar staat schiet er van alles door je hoofd wat je al samen hebt meegemaakt, en je bent trots op hoe ver je voor je gevoel gekomen bent, ook al is dat nog niet eens zo heel erg ver. En je weet dat je de helft bent van een eenheid, een team, en dat je paard dat ook zo voelt. Dat voelt echt fantastisch.
Als Suevvie eenmaal lekker in zijn box staat te eten moet ik eigenlijk naar huis maar ik kruip bij hem in de box, gewoon om hem te zien en horen eten. Hij blaast met zijn vieze slobberlippen door mijn haar en pakt speels mijn jas nog even vast. Ik kijk naar de duizenden spiertjes in zijn kaken die net als de kuiltjes boven zijn ogen bewegen als hij kauwt. Zorgvuldig selcteert hij met zijn oh zo beweeglijke lippen hier een hapje en daar een plukje en duikt dan nog even in zijn voerbak voor een hap slobber.
Lieve jongen wat ben ik toch gek op jou!!

Ben ik nou zo'n sentimentele muts of hebben jullie dit ook wel eens?