Zoals in het andere topic te lezen viel, [VvdD] GVD! Arme hond..... had Lotte botkanker en is dat vorige week vrijdag vastgelegd aan de hand van foto`s bij de dierenarts. Vanaf vrijdag heeft ze bijna "stijf gestaan" van de pijnstillers, en nog liep ze erg mank. Lichamelijk was ze op, maar tussen de oren was het nog prima. Als de riem tevoorschijn kwam stond ze als naast je, oortjes omhoog. Ook eten ging nog prima, en is ze vreselijk verwend de afgelopen dagen. Maar, het lichaam wilde niet meer. Bij de minste opwinding of inspanning stond ze als een idioot te hijgen van de pijn en inspanning.
Vandaag had ik vrij genomen, en ben ik rond drie uur naar het huis van mijn moeder en zus gegaan. Mn zus en ik en mn moeders vriend hebben daar Lotte dr graf gegraven, wat nogal een karwei was eigenlijk, maar wat ik toch met een bijzonder gevoel en niet zonder tranen heb gedaan. Met het eten kwam mijn vriend ook, ze zou na het eten ingeslapen worden. Toen de dierenarts kwam, werd hij ironisch genoeg nog ontzettend blij door Lotte ontvangen. Allemaal kwispelen en netjes zitten, denkend dat er in de koffer met spuiten allerhande koekjes zaten ofzo... Daarna is het redelijk snel gegaan. Na een praatje en uitleg van de dierenarts heeft ze haar narcosespuit gekregen, en lag ze in mn moeders, mn zus en mijn armen. Eenmaal behoorlijk onder zeil kreeg ze de fatale spuit. Ik heb haar hoofd in mn handen gehad, zodat ik haar adem voelde, en met mijn vingers haar hartslag in de hals kon voelen. Ik maakte het dus ook heel bewust mee toen het afgelopen was. Daarna hebben we twee uur lang afscheid genomen van Lotte, natuurlijk met veel tranen en emoties

Vreemd genoeg voel ik me nu achteraf beter als van te voren. Misschien komt de klap nog wel, ik weet het niet.
Nou, het verslag is alsnog lang geworden, ik schrijf graag dingen van mij af. Dit verslag is natuurlijk ook namens mijn zusje Roos (Rosiewozie hier), dus graag niet alleen dingen aan mij richten maar aan ons beiden..
