Geplaatst Met de wens voor gezinsuitbreiding op het oog zijn we inmiddels tot het besluit gekomen dat we onze hobby willen inkrimpen. Niet alleen omdat het financieel straks steeds moeilijker zal worden om 3 paarden in pension te bekostigen, maar ook omdat mijn tijd beperkter zal worden en mijn gezondheid niet dusdanig is dat ik mezelf nog dagelijks 3 paarden zie doen. Ten opzichte van mijn paardenvriendjes vind ik het dan ook eerlijker om voor 1 of 2 dieren een andere eigenaar te zoeken. Ik kan het voor mezelf namelijk niet rechtvaardigen als zij niet alle aandacht, en verzorging krijgen zoals ik hen die zelf het liefste geef.
Maar voor wie moet ik in hemelsnaam kiezen?
In december hebben we mijn oude wedstrijdpaard Lagune na 4 jaar teruggekocht nadat hij enkele jaren als manege-paard heeft gewerkt, en anders geslacht zou worden. Het dier was compleet aan gort gereden en stond met een zware peesblessure in het achterbeen, samengeknepen hoeven, artrose en insuline resistentie. Kortom definitief afgekeurd en alleen nog een kans op een pijnvrij leven met heel veel begeleiding en geduld. Inmiddels is het een ziels gelukkig paard dat volledig herstelt is van zijn peesproblemen, 125kg gewicht heeft verloren, artrose stabiel en insuline resistentie onder controle. Kortom hij is volledig gerevalideerd en hij mag zelfs weer recreatief onder het zadel gereden worden. Naar onze mening is zijn carriere groot genoeg geweest en mag hij nu gewoon genieten van zijn pensioen. Dessalniettemin een echt zorgekind waarvoor de dierenarts de deur bij ons plat loopt. Hij kost ons maandelijks klauwen met geld, maar hij is zo gelukkig en pijnvrij dat hoe dan ook vast staat dat hij blijft tot zijn laatste bries.
Dan nog mijn grootste penny-droom, een diepzwarte en zeer luxe sportmerrie van 6 jaar. Alles waar ik als jong meisje van gedroomd heb, aangekocht als pasgeboren veulen zijnde toekomstige opvolger van bovenstaand paard, keurig zelf opgevoed. Zeer braaf en fijn paard in omgang, en een topper waarmee ik eindelijk mijn grote wedstrijdambities mee waar zou kunnen maken. Door haar jeugdigheid en voor mij vrij forse stokmaat, VOOR MIJ een moeilijkere paard om op te rijden. Door mijn bekken-rugproblemen blokkeert mijn lijf wel eens tijdens het rijden waardoor er extra spanning op mijn rechterbeen ontstaat; Voor deze jonge merrie uiteraard iets verwarrends, zoveel onverwachte beendruk. Met als gevolg dat ze welgeteld 1x wel 15 hele meters in volle galop naar voren is geschoten
Gevolg: Ik lag met mijn kont in het zand en was doodsbenauwd om nog op haar te klimmen. Enerzijds omdat ik haar keurige opleiding niet wil verstoren met mijn idiote lichaamsproblemen, anderzijds omdat ik serieus geschrokken ben en mijn volledig irreele angst voor haar maar moeilijk los kan laten. En dan mijn allerliefste ponyvriend van 1.53mtr, aangekocht om recreatief te kunnen genieten en eindelijk eens zonder angst heerlijk op bosrit te gaan. 100% bomproof maar geen dooie, het is een vrolijke grappenmaker die mij elke dag weer vreselijk aan het lachen maakt en het meest vertrouwde gevoel geeft op dit moment. Qua uiterlijk totaal geen paard dat bij mij past, maar zijn karakter compenseert alles; Altijd vrolijk, altijd bereid hard te werken en zelfs zo gek om mijn dressuurambities de ruimte te geven door zich braaf arbeidspirrouettes en wissels aan te laten leren.
Als ik voor hem kies zal ik mijn wedstrijdambities definitief over boord moeten zetten, en moeten accepteren dat het in ieder geval de komende jaren (totdat we wellicht ooit de mogelijkheid krijgen weer een sportpaard aan te schaffen..) recreatief rond zal hobbelen. Wil ik dat wel? Voordeel is wel dat het een ideale kinderpony is, en ook een super leuk dier om mijn nichtje en zoontje op te laten rijden. In eerste instantie dachten wij het ideale evenwicht te hebben gevonden met de pony voor de ontspanning & de sportpaard merrie voor de wedstrijden. Door de redding van mijn oude wedstrijdruin zijn we gewoon verplicht te kiezen tussen twee dieren omdat 3 teveel is. De gepensioeneerde wedstrijdruin blijft hoe dan ook bij ons... Maar de keuze tussen de sportmerrie en pony lijken we maar niet te kunnen maken?
De sportmerrie is op een leeftijd dat ze hoognodig op concours moet om technisch interessant te blijven voor de markt. Met onze gezinsuitbreiding op het oog zal dat het komende jaar hoe dan ook nog niet van komen, hetgeen opzich niet heel erg is aangezien we toch geen verkoopplannen met haar hebben zodra we besluiten haar te houden. Kortom als ze pas op 9 jarige leeftijd in het Z2 gepresenteerd wordt is dat ook prima, en loopt ze technisch gezien alsnog gelijk met de markt. Ik heb er aangedacht haar begin volgend jaar bij de hengst te zetten, zodat we ongeveer gelijktijdig met zwangerschapsverlof kunnen. In de huidige tijd vind ik dat echter fokken voor de salami, dus ik prefereer haar gewoon rust te geven in de hoop verkerende om na mijn zwangerschap onze wedstrijdambities alsnog waar te maken. Komt het daar nog wel van? Zo onvoorspelbaar.
Haar nu verkopen heeft als nadeel dat ze momenteel relatief groen is, en we prijstechnisch (te)veel in moeten leveren. Met als consequentie dat het ook moeilijker wordt om over enkele jaren een goed sportpaard van haar opbrengst terug te kunnen kopen.... Anderzijds bestaat mijn irreele angst tov haar nog steeds, en weet ik niet hoe gemakkelijk ik me daar de komende weken overheen kan/ga zetten. Ze is hartstikke braaf, probleem ligt gewoon bij mij en het blijft zonde haar met mijn onterechte angst te belasten. Dan heeft ze met een andere ruiter waarschijnlijk meer plezier... En dat is meer waard dan het geld. Anderzijds, op ieder ander paard rijd ik nog steeds weg... Kans is groot dat ik er met de merrie ook wel uit kom.... Maar zal zij net zo'n grote glimlach op het gezicht brengen als dat de pony doet?
Waar zouden jullie zelf in bovenstaande situatie voor kiezen?
Ik ambieer de wedstrijdsport nog steeds wel, en droom er nog steeds van om eindelijk mijn punten in de hogere sport te scoren. Hetgeen mij en de (inmiddels) gepensioeneerde wedstrijdruin destijds steeds werd ontnomen door gebrek aan mogelijkheden & blessureleed van ons beiden. Tegelijkertijd is de pony een schat, opstappen en wegrijden.. Zelfs tijdens een eventuele zwangerschap zou ik moeiteloos op hem gaan zitten. Voor hem zou het geen enkel probleem zijn om wat maanden 'stil' te staan terwijl het voor de jonge merrie fijner zou zijn om nu eindelijk eens lekker aan het werk te blijven.
Nogmaals voor welk paard zouden jullie kiezen om aan te houden? en vooral waarom?
Ik zal mijn keuze niet van dit topic af laten hangen en uiteindelijk gewoon mijn gevoel volgen. Maar wellicht geeft bokt me op dit gebied 'food for thinking'. Ben erg benieuwd!
Priveberichten voor meer informatie over de paarden, danwel priveberichten van potentiele kopers stel ik absoluut NIET op prijs.
Maar wel een wandelpaard dat veel centjes eet, ten koste van de andere twee... *zucht* Hij is zo vrolijk, al hebben we hem nog 15 jaar op deze manier op stal staan... ik teken daarvoor. Hij was mijn leermeester in de grote paardenwereld, en dit is wel het minste wat ik voor hem terug kan doen na al die jaren. Zolang Lagune gelukkig is, ben ik dat ook. 
) 
Als ik voor hem kies zal ik hem daarin ook respecteren. 
