Ik heb hem nu ongeveer 3 jaar. Het eerste jaar ging het heel slecht. Amrad werd steeds drukker (we hadden hem gekocht als een rustige en brave pony). Buiten ben ik een paar keer met hem recht op de weg afgevlogen, omdat ik hem niet meer kon houden. In de bak werd hij ook steeds vervelender. Overal van schrikken etc etc. Ik werd steeds banger, waardoor hij natuurlijk weer vervelender werd.
Dit is met behulp van m'n instructrice weer goed gekomen gelukkig

Het rijden ging de laatste tijd hartstikke lekker. We waren goed op weg met de ontspanning en de nageeflijkheid.
Maar de laatste tijd gaat het echt weer van geen meter

Het is niet dat hij het niet snapt of niet kan, hij vertikt het gewoon. Dinsdag had ik priveles. Toen was hij ook ontzettend vervelend, maar dan krijgen we het wel opgelost. Maar thuis begint het weer opnieuw, en wat ik ook doe, het lukt niet om hem ook maar een beetje nageeflijk te krijgen.
Van m'n instructrice moet ik hem even een tijdje goed aan pakken omdat hij me gewoon loopt te pesten. Maar ik krijg het thuis gewoon niet voor mekaar. Van haar mag ik er een keer een slofteugel aanhangen (ik weet dat ik nu half bokt over me heen krijg), terwijl ze zelf heel erg op de ontspanning is gebrand, en echt niet snel zal zeggen van; 'hang er maar een hulpteugel aan'. Zelf ben ik er eigenlijk ook erg op tegen. Ik vind dat het zonder ook opgelost moet kunnen worden.
Maar op het moment lijkt het even niet anders te kunnen... Maar toch durf ik eigenlijk niet goed aan die slof te beginnen. Het moet ook zonder kunnen toch? En ik heb nog nooit met slofteugel gereden. Ik kan het natuurlijk eerst een keer in de les proberen, zodat ik er bij geholpen kan worden. Ik wil het liever zonder hulpteugels oplossen, maar nu eindigt het elke keer in ruzie met m'n paardje, terwijl het dan misschien wel even helpt en Amrad weer wat beter bij de les blijft en weet dat hij moet luisteren naar degene die op z'n rug zit...
Ik weet dat er velen van jullie tegen de slofteugel zijn (ik zelf dus eigenlijk ook). Maar kan het kwaad als ik hem alleen even als hulpmiddel gebruik om even uit die slechte periode te komen? Ik ga er dan niet zelf mee klooien, en probeer het dan eerst een keer als ik les heb...
Zodra het goed gaat gooi ik dat ding meteen weer in de kast.
Ik kom er zelf echt niet meer uit. Ik kom nu al 3 dagen in tranen van m'n pony af, gewoon uit frustratie omdat hij niet luistert. Vandaag had ik wedstrijd (2x laatste, 141 pnt en 142 pnt). En terecht, want het ging gewoon slecht. Ik maak me dan ook niet kwaad om de punten, maar wel om het feit dat ik na 3 jaar nog steeds geen klik met m'n paardje lijk te hebben.
Ik heb gewoon geen zin meer om te rijden, omdat het toch niet lukt. Een paar dagen iets anders doen helpt ook niet. Alles gaat goed, maar zodra ik er weer op stap begint het weer...
Is het nou stom dat ik er zo gedemotiveerd van raak dat ik in tranen van m'n pony af kom of zijn er meer mensen die dit hebben?
Bedankt voor het lezen in ieder geval

