Geplaatst 
Stap en draf gingen nog redelijk, maar in de galop was ik ineens mijn stuur kwijt en sprongen we bijna over één van de steiltjes heen.
Mijn instructrice liet het echter daar niet bij zitten en stuurde ons nog een aantal keer de bak rond. De eerste ronde ging prima, de tweede kwamen we al weer iets meer naar binnenvallen, de derde ... (ja, je voelt het al aankomen) ... gingen we recht op één van de staanders af. Sonny wilde natuurlijk binnendoor, maar daar was ik het niet mee eens, dus ik dacht hem wel even naar buiten te sturen. Niet dus. 
Ik probeerde me te herinneren wat ik ook al weer moest doen in zo'n situatie, maar voordat ik het wist waren we al bij de staander aangeland. In een wanhoopsdaad trok ik nog mijn been zo ver mogelijk omhoog, maar helaas raakte ik met het puntje van mijn laars net de staander aan. Gevolg: hele hindernis ingestort.
Ik schaamde me toch wel een beetje, maar gelukkig vond mijn instructrice het helemaal niet erg. Maar goed, we moesten het natuurlijk wel positief afsluiten. Ik ben toen van hand veranderd, maar Sonny heeft altijd moeite om op die hand in galop aan te springen. Hij sprong dus voortdurend in de verkeerde galop aan en ik moest hem aldoor weer terugnemen ... iets waar Sonny helemaal geen zin in had.
Na een tijdje begon mijn vinger een beetje pijn te doen, dus ik nam aan dat ik hem geschaafd had. Pas toen ik aan het uitstappen was viel mijn oog ineens op mijn vinger en bleek dat ik mijn nagelriem uitgescheurd had. Mijn vinger zat onder het bloed en alsof het nog niet erg genoeg was zat er nog meer op Sonny's witte sjabrakje
Ik schaamde me zo erg dat ik het bijna niet durfde te zeggen en tot overmaat van ramp schoot ik door de zenuwen al in de lach, wanneer ik probeerde te bedenken hoe ik het moest zeggen. Uiteindelijk ben ik maar gesetteld op iets in te trend van het spijt me heel erg maar ik heb op uw shabrakje gebloed.
Het speet mijn instructrice overigens meer dat zij het niet gezien had, dus ik heb me voor niks nerveus gemaakt. Volgende keer misschien toch maar eens handschoentjes dragen ...
Helaas geen foto's; mijn vriendin en de camera hadden een klein meningsverschil en nu hebben we dus een aantal hartstikke spannende video's van de grond erbij
