Ik wil opstappen, net als de andere 5 keren in de stal. Ik wil mijn rechterbeen over mevrouw heen zwaaien, plotseling krijgt mevrouw 't op haar heupen. Voor omhoog, achter omhoog, voor omhoog, achter omhoog. Rent ze superhard naar voren, ik roep HELLUP. Mijn been ligt nog steeds achter op haar billen. Dit voelde natuurlijk niet echt prettig voor d'r... Eenmaal de staldeuren uit zie ik half hangend de tegels steeds dichterbij komen. Ik (sinds kort) caploos (vanaf vandaag dus niet meer) en zéér angstig voor de harde tegels. 'Blijven hangen tot het gras, blijven hangen tot het gras.' Bok, steiger, bok, steiger.
Gelukkig is me dát gelukt, maar 't gras is van ongeveer 1.70m ook niet écht zacht om op te vallen. Auw dus. Even in 't gras gelegen, de tranen schoten in m'n ogen.
Toch maar weer erop, 2x geprobeerd op te stijgen en 't ging redelijk. Toen nog 1,5 uur in de bak gereden en er ging NIKS fout. Het leek wel alsof ze het goed wilde maken.
Vanmiddag nog fijn mogen ringmeesteren op de manege, gelukkig waren er lieve meehelpsterren die me een beetje konden ontzien.
Net van ellende naar huis gegaan van een verjaardag omdat ik niet meer kan zitten...



Iemand nog tips voor 't verlichtten van de pijn??
En ik ben nog wel jarig morgen
