Ohoh, ik heb het wel errug zwaar te pakken, maar zal ongetwijfeld hier niet de enige zijn...
En vandaag was weer zo erge dag

Een blik in die grote bruinen ogen, en ik smelt gelijk helemaal weg... Ben zo helemaal dol op haar, dat is gewoon niet te beschrijven. Gelukkig hoeft dat ook niet omdat vele van jullie dat gevoel vast wel kennen.
Dat zo'n dier, voor sommige mensen enkel een beest, zoveel met een mens kan doen! Dat een paard een mens zo intens gelukkig kan maken!!
Vandaag ben ik volgnes mij wel 100x gesmolten. Ze was liever dan normaal, en ik dacht dat dat helemaal niet kon

En gisteren, dat eerste hinnekje, echt voor mij bedoeld en niet naar het eten. Dat doet je toch echt wat! Ik kon haar wel gelijk omhelsen, maar ik weet dat Gennie dat meestal niet zo leuk vind als ik om haar nek hang

En dan hoe mooi ze is, en hoe lief ze kijkt, en die oortjes naar voren, die ogen... Oh, daar ga ik weer
En als ik haar dan in de wei heb terug gezet, kijkt ze me met die vreselijke lieve blik na.

Dat een paard zoveel voor je kan betekenen, dat je gewoon er hopeloos verliefd op kan worden. Voor vele buitenstaanders niet te beschrijven, en toch is het zo vreselijk sterk!!

En steeds maar weer reliseer ik me dat ik met zo'n paard naast mijn zijde het gelukkiste mens op aarde ben!!! (zo voelt het in ieder geval!)
Waarom kan dit nou niet altijd zo blijven??? Waarom moet het ooit, in mijn geval snel, weg zijn? Gelukkig weet ik dat we ooit weer samen komen, en we het gevoel weer opnieuw, en mischien wel sterker kunnen meemaken

xxx